Pranawa OM

Pranawa Mantram - Znaczenie, działanie i praktykowanie 


Pranava (Pranawa) – recytowanie sylaby OMAUM lub Ą. Według Josatur (I.28] pranawę (pranava) powinno się intonować, recytować głośno, a jej wewnętrzne znaczenie kontemplować w celu zbliżenia się do „wewnętrznej Jaźni” (prayacektana). Ponieważ jest to podstawowa mantra, nazywa się ją również „pierwotnym nasieniem” (adibija: pra od prakriti („natura”) i nava („łódź”), ponieważ pranawa jest łodzią, dzięki której jogin może bezpiecznie przekroczyć ocean świata i osiągnąć też brzeg absolutu. W Wedach, najstarszych świętych księgach hinduizmu, czytamy: „Prajapatir vai idam agre asit, tasya vag dvitiya asit… Vag vai Paramam Brahma” – Na początku był Władca wszystkich stworzeń, drugim (następnym) po nim było Słowo... I Słowo było zaprawdę najwyższym Brahmanem.

Pranawa - Mantram Om, AUM, Ą

Om-Kara także zapisywane głoskami Aum lub polskim Ą, ॐ - ओंकार oṃkāra to najświętsza sylaba tradycji dharmicznych, wedyjskiej, bramińskiej, buddyjskiej, dżinijskiej, hinduistycznej oraz sikhijskiej. Dźwięk Om-kara (praktyka Om) występujący w Wedach, jest pierwotnym hymnem, pradźwiękiem z którego pochodzą wszystkie sylaby Sanskrytu, języka Niebian, Bóstw Nieba, Dewów. 

Mantra w kilku postaciach, zapisywana w języku Bóstw Nieba, w Devanagari jako ओं oṃ [õː], औं auṃ [ə̃ũ], lub 'ओ३म्' a-u-m, czytana om [õːm]) jest najświętszym dźwiękiem, misteryjnym słowem i najważniejszą sylabą do kontemplacji. Inwokowanie Om jest inwokowaniem Brahmana, Boga Absolutu, kontemplowanie Om jest kontemplowaniem Brahmana, Boga Absolutu. Om jest wedle Upaniszad tożsame z Absolutem, z Brahmanem, Bogiem. W każdej postaci zapisu i recytacji jest to trochę inna i do odmiennych celów służąca mantra bazująca na głoskach a, u, m. Dokładnie o każdej odmiane mantramu można uzyskać szczegółowe instrukcje u nauczycieli Laja Jogi. 

Jako symbol Brahmana maluje się Om w kolorze czerwonawym lub czerwonawo-pomarańczowym jak blask wschodzącego Słońca lub żar Ognia. AUM jako symbol Mądrości i Boskiej Wiedzy maluje się w kolorach złocistych. W praktykach najpopularniejsze jest Om (AUM) w kolorze blasku z tarczy Słońca, w barwie białego światła słonecznego oznaczającego czystość i niewinność Najwyższej Świadomości, Brahmana, Paramatmana. 

AUM (औंकार auṃkāra) to sylaba-nasienie (bidźa), postrzegana jako dźwięk powstania Wszechświata. Ta transcendentalna wibracja jest uważana za identyczną z osobą absolutnego Boga, Brahmana i Bóstwami Nieba jak Śiwa, Iśwara, Rudra, Wisznu i Brahma. Na niej opierają się wszystkie hymny wedyjskie. Za świętą uznawana jest także w buddyzmie tybetańskim. Om to sylaba będąca najważniejszą mantrą, pierwotnym dźwiękiem znanym także pranawa, akszara i omkara. Z reguły wymawia się ją samą oraz na początku 10 tysięcy wedyjskich mantramów, świętych fraz. 

AUM w sanskrycie znaczy "kłaniam się, zgadzam się, akceptuję" skierowane do sfery boskiej woli Akceptuję to nieśmiertelne przeznaczenie duszy, atmana. Akceptuję rację boskiego istnienia, atmana. Akceptuję odpowiedzialność bycia duchową, boską istotą, atmanem. Akceptuję składniki tej duchowej i materialnej Rzeczywistości. Akceptuję Płomień jako Boga we mnie. Najistotniejsze znaczenie AUM było, jest i będzie zawsze poza światem nazw i określeń, poza dziedziną języka, gdyż skończone nigdy nie obejmie nieskończoności. Toteż nie może być innych opisów, jak tylko symboliczne. 

AUM wymawia się A-U-M i każda z liter oznacza pewien składnik Boskości. Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość tworzą Trójcę. Jesteśmy tym, czym Jesteśmy jako przeszłe, teraźniejsze i przyszłe urzeczywistnienie AUM. Na Wschodzie Hindusi rozumieją Trójcę jako Brahmę, Wisznu i Śiwę; na Zachodzie mamy Ojca,Syna i Ducha Świętego. Koncepcja jest ta sama. Litera A to Alfa - inicjator, stwórca, początek spiral świadomości, początek bytu. Litera M to Om Omegi, zakończenie, scalające i niszczące formy i bezforemność. Miedzy A i Om rozciąga się całe stworzenie. Litera U pośrodku jest tobą, Prawdziwym Ja, Pomazańcem, Człowiekiem Chrystusowym, Buddą światłości - tobą w przejawieniu. Od początku Ojca do końca Matki zawarci jesteśmy jako wyraz ich miłości.

AUM używa się do wejścia w ogniste jądro istoty. Za każdym razem kiedy intonujemy AUM, posyłamy energię z peryferii stworzenia z powrotem do centrum. Nauczyciele Dalekiego Wschodu uczyli tego od tysięcy lat. Z kolei na Zachodzie jesteśmy uczeni jak wyjść z centrum. Zachodowi dano religię i naukę, dzięki którym ogniste jądro istoty może wybuchnąć, by spełnić cykl wdechu i wydechu... 

Na Om czy AUM opierają się liczne mahamantry, np. Om Namah Śiwaya, mantra współczucia Om Mani Padme Hum, czy też stusylabowa mantra buddyjska, zaczynająca się Om Wadżra. Rozróżniamy cztery fazy, stopnie dźwięku OM (AUM). Na trzy pierwsze składają się litery A-U-M, a czwartą jest ich echo. 

Litera A - symbolizuje początek, przejawienie oraz rozwój mikro- i makrokosmosu. Świadomość energii A w mikrokosmosie nazywa się wiśwą, natomiast w makrokosmosie wirat. Reprezentuje grube, gęste ciało i stan jawy. Odpowiada powłoce: byt (sat). A to Brahma Dewa. 

Litera U - odpowiada zachowaniu mikro- i makrokosmosu. U jest podtrzymywaniem i zachowaniem życia. Świadomość energii U, która działa w mikrokosmosie to tejas, a w makrokosmosie sutratma. Reprezentuje subtelne ciało i stan snu z marzeniami sennymi. Odpowiada powłoce: świadomość (czit). U to Wisznu Dewa. 

Litera M - symbolizuje rozpad, zamieranie i inwolucję. Świadomość energii M mikrokosmosu nazwano prajnia, a makrokosmosu iśwara. Reprezentuje ciało przyczynowe oraz stan głębokiego snu, śmierci i inne stany nieświadomości. Odpowiada powłoce: szczęśliwość (ananda). Głoska nosowego M, Mantreśa to Rudra (Śiwa) Dewa. 

OM – uważana za pierwszą głoskę wszechświata, prasylabę należącą do świętego języka Niebian, Dewów, źródła wszelkiej mowy jakim jest Sanskryt. Odpowiednia wymowa, powtarzanie tej głoski ma ułatwić osiągnięcie stanu głębokiej medytacji i oświecenia. Zaleca się intonować głoskę OM długo i przeciągle na wydechu modulując głos. Ma to pomóc w odnalezieniu spokoju i ciszy, połączeniu się z kosmosem oraz doświadczaniu siebie jako części wszechświata. 

OM to boski dźwięk dostępny niegdyś tylko wtajemniczonym w misteryjne wedyjskie tradycje jogi, który nie powinien być zdradzany profanom.  Również OM jako znak graficzny oddziałuje pozytywnie na otoczenie. Przeprowadzone wiele razy badania radiestezyjne wykazały, że znak OM w formie wisiorka wysyła wibracje w kolorze białym ogólnie oczyszczające i wzmacniające organizm człowieka. Pojawia się też energia odpowiadająca kolorowi niebieskiemu sprzyjająca wytworzeniu nastroju spokoju. 

Pozytywną stymulację energetyczną zapewnia również pierścień ze znakiem OM. Warto nosić go na różnych palcach w zależności od potrzeb. Który wybrać palec ustala się łatwo za pomocą wahadła radiestezyjnego albo poprzez test kinezjologiczny. Najczęściej założenie pierścienia OM, wyrównuje energię w kanale akupunktury związanym z danym palcem. Analogiczne oddziaływanie jak OM posiada mający kontekst buddyjski napis OM Mani Padme Hum, a także jeszcze bardziej OM Namah Śiwaya

W tradycjach wschodnich noszenie jako talizmanu symbolu, będącego jantrą (wizualizacją) mistycznego dźwięku OM miało rozwijać intuicję, a także utrwalać wewnętrzną harmonię i spokój umysłu. Mantrowanie OM pozwala doświadczać siebie, jako części wszechświata. Wibracja niezależnie od sposobu śpiewania, czy to na głos, cicho, czy w milczeniu, ma przenikać w tym samym stopniu ciało, umysł i duch pobudzając wszystkie czakry, łącząc dualność męskiego i kobiecego aspektu w harmonijnym połączeniu. Śpiewana w wielbiącym połączeniu z Bogiem, Brahmanem, Absolutem daje z czasem praktyki stan wyzwolenia i wzniosłości.

Zgłoskę OM uważano za złożoną z 3 elementów (A + U + M), przy czym ową triadę interpretowano na najróżniejsze sposoby np. jako symbol trzech światów: nieba, ziemi i przestworu pośredniego; trzech Wed: Rygwedy, Jadźurwedy i Atharwawedy; trzech bóstw tworzących oraz reprezentowanych przez nie faz istnienia kosmosu: powstawania, trwania i zagłady itd. Sylaba ta, po dziś dzień recytowana przez ludzi w Indii i wielu innych krajach Azji nie tylko hinduistów we wszystkich ważnych i uroczystych momentach, stanowi zarazem symbol wszystkich tradycji dharmicznych. 

Mantrę OM wypowiadamy układając język i gardło do wymówienia aaa.., natomiast usta do wymówienia uuu.., dzięki czemu powstaje dźwięk ooo... Powoli zamykamy usta i kończymy wibrację wymawiając mmm... Przejście między poszczególnymi fazami jest płynne, dźwięk jest jednakowo intensywny i wysoki. W skupieniu obserwujemy, jak przy zmianie dźwięku wibracje postępują z dołu do góry: dół i środek płuc (aaa..), szyja (uuu..) i głowa (mmm..). 

Święta fraza zwana Pranawą ma swoje podobieństwo do pierwszego wersu chrześcijańskiej Ewangelii św. Jana: Na początku było Słowo, i Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Już o poranku historii, ludzkość mogła dostrzec, że słowo właśnie jest tym, co ono wyraża. Niewątpliwie, słowo i idee są nierozłączne. Niemożliwa jest idea Boga bez słowa, które Boga wyraża. Pośród licznych imion Boga, Pranawa, OM na pewno jest jednym z najstarszych, które do nas dotarły. Imię to również obecnie używane jest przez miliony ludzi wierzących, w Indiach i poza ich granicami. Jest ono również najbardziej uogólnionym spośród słów wyrażających ideę Boga, gdyż nie odnosi się konkretnie do jakiegoś jednego bóstwa i nie sugeruje konkretnych atrybutów bóstwa. Dzięki temu OM może by używane przez dowolne wyznanie i odłam religijny.

W jaki sposób, dlaczego słowo OM zostało wybrane dla tego wielkiego celu? Hindusi proponują proste wyjaśnienie: Bóg, Brahman, jest najbardziej wszechogarniającą ideą ludzkości, która powinna więc być wyrażona najbardziej wszechogarniającym z dostępnych człowiekowi słów. A jakież to powinno być najbardziej wszechobejmujące słowo? To takie słowo, które podczas artykulacji zawiera w sobie wszystkie możliwe pozycje gardła, jamy ustnej i języka. Zaczyna się od Aa- dźwięku rdzennego (korzenia), wyartykułowanego samym gardłem bez uczestnictwa języka i podniebienia. Następnym dźwiękiem jest Ou - dźwięk, który przetacza się przez całą jamę ustną, od gardła do warg. I w końcu Mmm - dźwięk, który nagłaśniany jest poprzez zamknięte wargi. Otrzymujemy coś w rodzaju Aaoumm - i tak właśnie artykułowany jest dźwięk OM w postaci Om-Kara. 

W Indiach, kiedy uczeń przychodzi do Nauczyciele Jogi, do Mistrza, do Guru po inicjację, Nauczyciel Duchowy (Guru) przekazuje mu to, co nazywa się mantrą. Mantra składa się zazwyczaj ze świętych imion, a pośród nich pojawia się OM - i uczeń będzie powtarzał te imiona i medytował z ich pomocą przez całe swoje życie. Mantra postrzegana jest jako coś wyjątkowo intymnego i napełnionego świętością. Mantry nigdy nikomu się nie powierza i nie przekazuje. Sam akt otrzymania, od Guru, mantry przez ucznia, ma podwójne znaczenie. Mantra jest kwintesencją pouczenia jakie Guru daje uczniowi; po daniu mu mantry, Guru może mu już niczego innego nie dawać. Oprócz tego, mantra jest ogniwem w łańcuchu przekazów duchowych: tak jak uczeń otrzymał inicjację od swojego Guru, tak samo Guru otrzymał swoją mantrę od swojego Guru itd., a łańcuch ten znika w przeszłości, zapewne aż do wielkiego świętego minionych wieków, którego moc została w ten sposób przekazana kolejnemu uczniowi. 

Praktycznie akt powtarzania mantry nazywa się japa (dżapa). Zazwyczaj japa odmawia się (celebruje) przesuwając paciorki różańca (w jodze i buddyzmie zwanym mala czy lepiej rudraksza – 108 paciorków) - łącząc myśl i działanie fizyczne, co jest dobrodziejstwem każdego rytuału oraz daje ujście nerwowej energii ciała, która bez japa będzie się gromadzić i rozpraszać myśli. Uczeń otrzymuje wskazówkę ile razy dziennie powinien powtarzać mantrę. Paciorki pomagają liczyć, po jednym paciorku na mantrę tak, aby można było utrzymywać skupienie. Wykorzystywanie paciorków mala, rudraksza (różańca) wraz z powtarzaniem modlitw, to sposób stosowany przez hinduistów, buddystów, katolików i niektórych wiernych wyznań chrześcijańskich. 

We współczesnych czasach, gdy powszechnie wykorzystuje się przenikające w podświadomość odbiorcy sugestie, oraz hipnotyczne powtarzanie hasłowych sposobów komercyjnej i politycznej propagandy, nie musimy chyba udowadniać, nawet ateiście, że japa jest skuteczna. Jeśli reklama telewizyjna zdolna jest do tego stopnia przeniknąć w świadomość zbiorową, że małe dzieci wyśpiewują na ulicach reklamowe wierszyki; jeśli jawna i wyraźnie kłamliwa propaganda jest zdolna, dzięki częstemu powtarzaniu tych samych haseł, wprowadzić cały naród w stan psychozy wojennej, to któż ośmieli się twierdzić, że powtarzanie imion i idei Boga nie okazuje wpływu na uprawiającego japę?

My  ludzie, jesteśmy istotami, którymi powodują emocjonalne iluzje, a nie logika. Wykorzystujemy tylko nieznaczną część czasu i energii, aby myśleć logicznie i konsekwentnie. Nasze namiętności i przesądy, prowadzące najczęściej do tragicznych następstw, niezauważalnie dla nas samych tworzone są z imaginacji, haseł, tytułów prasowych, przypadkowo usłyszanych słów: strachu, chciwości i nienawiści; wszystko to przenika do świadomości przez niczym nie chronione oczy i uszy. Nasze fantasmagorie wyrażają nas takich, jakimi jesteśmy w każdej chwili. Mantra (szczególny sposób i rodzaj modlitwy), wprowadzając Boga, Brahmana, w nasze myślenie, powoduje głębokie zmiany na poziomie podświadomym, niezauważalne w ciągu jakiegoś czasu, lecz wcześniej czy później dające o sobie znać: najpierw w dominujących nastrojach i myślach człowieka, a w końcu zmieniając jego charakter i transformując ludzką istotę w anielską, boską. 

Ramakrishnę odwiedził pewien sadhu który miał przy sobie tylko dzbanek na wodę oraz książkę. Książka ta była jego skarbem, sadhu codziennie celebrował przed nią rytualne pokłony, przystrajał ją kwiatami, a potem czytał ją w największym skupieniu. Gdy poznałem go bliżej – opowiadał Ramakrishna – poprosiłem go, aby pokazał mi książkę, a po jej otwarciu zobaczyłem na każdej stronie tylko dwa słowa „OM Ram”, zapisane dużymi literami, na czerwono. A sadhu powiedział: „Jakiż sens ma przeczytanie całej biblioteki? Bóg jest źródłem wszystkich ksiąg świętych, i nie ma różnicy pomiędzy Nim a Jego Imieniem. W Jego Imieniu zawarte jest wszystko, co znajduje się w świętych księgach. Mnie to wystarczy”. Należy zwrócić uwagę na znaczenie słowa OM i zastanowić się nad szczegółami idei, którą wyraził sadhu wskazując na swoją książkę.

Zapraszamy na zaawansowane braterskie praktyki z mantramem Om (AUM, Ą)...

Brahman - najwyższa wszystkoogarniająca boska istota: 

http://laya-yoga-om.blogspot.com/p/brahman-bog.html

ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz