Mahavatar Nagaraja Kriya Babaji - Nieśmiertelny Mistrz Jogi
Mahavatar Babaji [Mahāvatār Bābājī] w spolszczeniu Mahawatar Babadźi, jest żyjącym mistrzem i wyższym przewodnikiem duchowym, który kieruje swoimi uczniami na odległość i bardzo rzadko można go zobaczyć w jego fizycznej formie, gdyż przebywa na subtelniejszym planie eterycznym w jodze znanym jako linga śarira. Tylko zaawansowani adepci praktykujący krija jogę są jego uczniami, a w Indii często określany jest imieniem Himalaya Swami lub Himalaya Babaji czyli Himalajskim Mistrzem Duchowym, także jako Śri Guru Babaji. W Indii, a szczególnie w Pamirze i Hindukuszu, mistrz Mahavatar Babaji uważany jest powszechnie za nieśmiertelnego Jogina i Ojca Joginów, niezależnie od rodzaju praktykowanej formy Jogi. Uchodzi za natchnienie i źródło inspiracji dla wszystkich joginów i joginek poszukujących długowieczności, nieśmiertelności i przejścia w wyższą duchową formę nadludzkiego czy boskiego istnienia.
Przez mieszkańców Indii słowo Babaji, (बाबाजॊ spolszczone jako Babadżi lub Babadźi), jest często używane w odniesieniu do mnicha, zwierzchnika aśramu lub szkoły jogi i medytacji. Mahavatar Nagaraja Babaji (Mahawatar Nagaradźa Babadźi) znane jest jako właściwe imię odnoszące się do konkretnego Wielkiego Mistrza Duchowego, współczesnego odrodziciela systemu znanego jako Krija Joga (ang. Kriya Yoga). Kiedy ludzie na Zachodzie słyszą imię Babadżi, tylko jedna osoba przychodzi im do głowy. Mahavatara Babaji ze swoją potężną, boską mocą, wielkimi siddhi, stał się duchowym nauczycielem Śri Lahiri Mahaśaja (ang. Mahasaya), któremu przekazał wspaniałe techniki Krija Jogi w 1861 roku w Ranikhet w Indiach, u podnóży Himalajów.
Nie wiele wiadomo o jego urodzinach, jego duchowym treningu czy jego miejscu zamieszkania, a więc jest on raczej tajemniczy dla duchowych poszukiwaczy, chociaż w Indii dobrze znany od początku III wieku e.ch. Ta niewielka ilość informacji, które posiadamy została przekazana przez innych Mistrzów Krija Jogi, takich jak Śri Lahiri Mahaśaja, który go spotkał lub Swami Śri Jukteśwar (ang. Yukteshvar) i Paramahamsa Jogananda (ang. Yogananda), którzy widzieli jego postać na własne oczy. Mahavatar Babaji jest ponadczasowym świętym, wielką inkarnacją, która jest zaangażowana w boską lilę (grę) pomagania szczerym poszukiwaczom na ścieżce duchowości.
Swami Satyeśvarananda nazywa Mahavatara Babaji wprost mistrzem himalajskiej jogi lub mistrzem jogi z Himalajów, gdyż choć urodził się w Tamil Nadu, osiadł jednak głęboko w Himalajach w okolicy Ranikhet stan Uttaranchal i tam osiągnął stan Amritam, Nieśmiertelności, Świetlistego Ciała, z którego okazjonalnie się manifestuje. Mahavatar Babaji często jest przedstawiany i wspominany razem ze swoją świetlistą siostrą, Śri Nagalakshmi Deviyar Mataji. Awatara w sanskrycie, a w hindi Awatar jest istotą duchową, która przekroczyła wszelkie ludzkie ograniczenia. Według nauczycieli Krija Jogi Joganandy Mahavatar Babaji uważany jest za mistrza, który nauczał Jezusa Chrystusa technik zmartwychwstania i wniebowstąpienia, czyli za Ojca Niebieskiego, w istocie duchowego Ojca Chrystusa z Niebios. Babadżi jest ponadczasowym świętym, wielką inkarnacją, która była zaangażowana w boską lilę (grę) pomagania szczerym poszukiwaczom na ścieżce duchowości.
 |
| Śri Lahiri Mahaśaya |
Uczniowie mistrza i przewodnika, Mahavatara Babaji, znają go z wielu imion; zwracano się do niego Mahamuni (wielki święty), Trymbakam Baba, Śiwa Baba (Śiwbaba-Ji), Budua Baba (Starożytny Ojciec). Jego cudowne pojawianie się i znikanie; jego unikalny sposób nauki są opowiadane przez wiele osób duchowych takich jak Lahiri Mahaśaja, Swami Śri Jukteswar, Hamsa Swami Kevalananda, Brahmaćari Keśawananda, Śri Paramahamsa Pranawananda, Śri Paramahamsa Jogananda i Gurudew Paramahamsa Hariharananda. Mahavatar Babaji jest także odpowiedzialny za inicjowanie Aćarja Śankara, duchowego reformatora starożytnych Indii w ścieżkę Jogi oraz Kabira, znanego średniowiecznego poety, mistyka i świętego. Jego przesłanie o osiąganiu życia duchowego poprzez naukową technikę Krija Jogi przyszło do współczesnego świata przez jego głównego ucznia Lahiri Mahaśaję. W Indii, Lahiri Mahaśaya najczęściej zwany jest imieniem Yogiraj (w sanksrycie: Yogiraja, spolszcz. Jogiradźa) lub Kashi Baba (Kaśi Baba).
Mahavatar Babaji jest zarówno bez wieku jak i wiecznie młody, pojawia się swoim uczniom w różnej formie, którą wybierze i dlatego jest wyjątkowo trudno go rozpoznać. Wciąż żywy, Mahavatar Babaji emanuje duchowymi wibracjami dla zbawienia wszystkich szczerych poszukiwaczy. W 1970 roku Mahavatar Babaji pojawił się po raz kolejny. Stało się to niedaleko wioski Herakhan, położonej w Kumaon u podnóża Himalajów w dzisiejszym indyjskim stanie Uttaranchal. Przez pierwsze 40 dni medytował bez przerwy w jaskini w skale obmywanej wartkim nurtem rzeki Goutama Ganga. Potem stopniowo angażował się w zewnętrzne aspekty realizowania swojego zadania. Odszedł w 1984 roku pozostawiając po sobie jako spuściznę, między innymi rebirthing, który powstał w USA z jego inspiracji.
To ciało jest tylko po to, aby służyć ludziom - powiedział. Mahavatar Babaji mówił o swojej nauce Sanatana Dharma, a to jest wedyjska Odwieczna Droga, Wieczna Prawość. Mimo że są w niej elementy starożytnych praktyk jogicznych i wedyjskich rytuałów jest to w istocie nauka ponadreligijna i na wskroś uniwersalna, prawdziwa joga integralna.
Krija Joga jest uproszczoną formą starożytnej Uro Jogi inaczej zwanej Radża Jogą, Królewską Drogą Światłości. Krija Joga jest metodą integralną łączącą elementy tradycyjnej Mantra Jogi, Hatha Jogi, Laja Jogi i Radźa Jogi (ang. Raja Yoga). Krija Joga prowadzi wprost do świadomości Śiwa i Śakti - prawdziwych założycieli i dawców wszelkiej Jogi. Śiwa nauczył Kundalini Krija Jogi swoją małżonkę Śri Parwati Dewi. Ona nauczyła ich syna, Śri Murugana znanego lepiej w Indii jako Sanatkumara/n lub Karttikeya, a on nauczył Śri Agastyara, który przekazał Kundalini Krija Jogę swojemu uczniowi Śri Bhoganatharowi. Tak Kriya Yoga dotarła do Śri Nagaradźa Babadźi znanego jako Mahavatar Babaji.
Krija Joga (ang. Kriya Yoga) czy Kundalini Krija Joga jest narzędziem duchowego wzrostu, które pozwala Duszy, prawdziwej wyższej boskiej Jaźni wykluć się z mrocznych kokonów ego na podobieństwo pisklęcia, które wykluwa się ze skorupy jajka w czasie wiosennych wylęgów Dusz - Ptaków.
Mahavatar Babaji jako podstawową formę inicjacyjnej praktyki poleca inicjowanym w Krija Jogę rodzaj duchowego odosobnienia przez przynajmniej czterdzieści dni, w niektórych zaleceniach przez sześć lub siedem tygodni, gdzie uczeń inicjowany pozostaje w milczeniu w dobrym dla praktyki jogicznej miejscu i pod kierunkiem nauczyciela lub lepiej mistrza Krija Jogi praktykuje możliwie jak najgłębiej i jak najdłużej wszystkie praktyki zadane w lekcjach pierwszego poziomu wtajemniczenia. Obowiązkiem inicjowanych uczniów jest dogłębne przepraktykowanie zadanych lekcji, tak w formie intensywnych odosobnień jak i w formie codziennej praktyki inicjacyjnej.
Sam Mahavatar Babaji wszystkich swoich inicjowanych uczniów nazywa często terminem 'Kriya Babaji Sanghah' czyli Wspólnotą Krija Babadźi, używa się także nazwy Zakon Krija Jogi Babaji Kriya Sampradaya, Kriya Giri, a nauczycieli tytułuje mianem Aćarya (ang. Acharya, spolszcz. Aćarja). Jego rodzice, w czasie jego dzieciństwa nazywali go imieniem Nagarajan (spolszcz. Nagaradźan, Król Nagów), a urodził się fizycznie po raz pierwszy dnia 30 listopada 203 roku e.ch., w miejscowości Parangipettai, w dystrynkcie Cuddalore, w stanie Tamil Nadu, w Indii. Mahavatar Babaji jest uczniem duchowym dawnego mistrza jogi znanego jako Bhogar lub Bhoganathar. Ojciec Mahavatara Nagaradźa Babadźi był w wiosce jego urodzenia kapłanem Wielkiej Bogini, Mahakali i Mahadewi, a także nauczycielem tajemnych metod praktyki Jogi.
Kiedy Mahavatar Nagaraj Babaji miał około pięć lat, został przez lokalnych bandytów porwany do niewoli i sprzedany na targu jako dziecko-niewolnik w dzisiejszej Kolkacie. Jego nowy właściciel był jednakże pobożnym człowiekiem i przestraszył się, kiedy zauważył jak dziecko manifestuje rozmaite drobne siddhi (cuda charyzmatyczne). Uwolnił dziecko zostawiając pod opieką grupy Sannjasinów, wędrownych joginów ascetów noszących szafranowe szaty mnichów. W ciągu kilku kolejnych lat przestudiował Wedy, Upaniszady, Mahabharatę, Ramajanę, a także Bhagawad Gitę i wiele innych nauk duchowych. Sannjasini byli zachwyceni jego promiennym obliczem, gdyż z twarzy dziecka jaśniało widoczne promienne światło zawsze gdy studiowali Święte Pisma lub medytowali praktykując Jogę.
W wieku lat jedenaście, Mahavatar Babaji, pdojął wyjątkowo trudną pielgrzymkę, wędrując pieszo oraz łodzią, wraz z grupą ascetów do miejscowości Kataragama na Sri Lance, gdzie spotkał swojego pierwszego boskiego Guru, Śri Bhoganatar Baba (także Bogar lub Bhogar), znanego z tego, że żył od 550 roku p.e.ch., aż do roku 300 e.ch., co oznacza, że żył około 850 lat. Wedle dawnych historii Indii, Bhogar dysponował eliksirem nieśmiertelności potrafiącym w praktyce znacznie wydłużać ludzkie życie, a część eliksiru, to odpowiedni jogiczny styl życia pozwalający także istnieć w postaci eterycznej z możliwością ukazywania się na planie materialnym. Bhoganatar ustanawiał miejsca kultu bóstwa znanego jako Śri Murugan lub Sanatkumara, za emeancję czy awatarę którego uchodzi. Mistrz Bhoganatar nauczał Jogi, Łucznictwa oraz Medycyny Ajurwedy.
Po wielu latach nauki i praktyki pod kierunkiem Śri Guru Bhoganathara, Mahavatar Babaji został skierowany przez swojego mistrza Bhogara na naukę tajemnych praktyk Krija Kundalini Pranajam do Śri Guru Agastyara. Mahavatar Nagaraj Babaji został inicjowany w tajemne metody Krija Kundalini Pranajam znane także jako Vasi Yogam (Wasi Jogam) przez Śri Guru Agastyara, a potem udał się na długą pielgrzymkę do miejscowości Bhadrinath, gdzie odbył trwające 18 miesięcy odosobnienie duchowe celem nieustannego praktykowania tego, co w darze od Mistrzów Jogi otrzymał do praktyki jako jogiczne krije. Wkrótce po tym okresie intensywnego odosobnienia osiągnął ostateczne duchowe przebudzenie stając się tym wspaniałym duchowym mistrzem jakim pozostaje po dziś dzień.
Mahavatar Nagaraja Babaji jest doskonałym przykładem tego, że nawet bardzo wielka i doskonała Dusza, jeśli schodzi na plan ziemski, musi wiele lat praktykować pod kierunkiem żyjących na ziemi wielkich mistrzów Jogi, podjąć ścieżkę duchowych inicjacji z rąk żyjącego guru, a dopiero potem osiągnie prawdziwe duchowe Urzeczywistnienie, Przebudzenie i Oświecenie, Wyzwolenia, Kaiwalję. Wszelkie samorodki, które nie mają prawdziwego żyjącego mistrza ani inicjacji w Krija Jogę od żyjących mistrzów, są jedynie marnymi czannelingowymi fejkami i marnymi oszustami bez prawa do duchowego nauczania, a Joga, w tym Krija Joga - nazywa takich wprost upadłymi oszustami lub fałszerzami przeznaczenia, gdyż naiwnych wciągają ludzi w ślepe uliczki wiodące na manowce pseudo duchowości.
W XIX wieku Kriya Yoga Sadhana została przekazana osobiście przez Mahavatara Babaji jego uczniowi znanemu szerzej jako Śri Lahiri Mahaśaya w 1861 roku na himalajskich wzgórzach Dunagiri w okolicy Ranikhet. Traktat Sampoorna Sripada Vallabha Charitam podaje w przypisach, że Śri Lahiri Mahaśaya inicjował w Krija Joga Sadhanę znanego jako Mistrza i Awatara Śri Śirdi Sainatha (Shirdi Sai Baba). Kriya Yoga Sadhana to najczęściej spotykany na Zachodzie, w Ameryce i Europie poziom wtajemniczenia, oryginalnie znany także jako Pierwsza Kriya Yoga - często dzielona na kurs wprowadzający do medytacji składający się z kilkudziesięciu lekcji oraz pewnej liczby ćwiczeń wstępnych oraz na trzy lub cztery łykendowe inicjacje odbywane na medytacyjnych zlotach sobotnio-niedzielnych. Kriya Yoga Sadhana wymaga przejścia przez przynajmniej 40 dni trwające odosobnienie, na Zachodzie realizowane zwykle w czterech odcinkach trwających po 10 dni lub po 12 dni każdy lub rzadziej w dwóch częściach po 21 dni lub po 25 dni. Przekaz kilku lub kilkunastu praktyk połączony z rytualnym błogosławieństwem dawanym przez Aćarję (Nauczyciela lub Mistrza) nazywamy Dikszanem lub Dikszą - Inicjacją.
Oprócz Shyāmacharan Lahirī Mahaśaya, spotkanie z mistrzem i przewodnikiem duchowym Krija Jogi opisują tacy wielcy nauczyciele Krija Jogi jak: Śri Yukteśwar Giri, uczeń i spadkobierca Lahiri Mahaśaya (1894), Pranabananda Giri - inny z uczniów Lahiri Mahaśaya, Keshabananda - uczeń Lahiri Mahaśaya w pobliżu Bhadrinath (1935), Paramahansa Yogananda (1920). Kebalananda Giri oraz Ram Gopal Muzumdar relacjonują spotkanie Mahavatar Babaji i jego siostry Śri Mataji. Także uczniowie Trailanga Swami, Shankari Mata (zwana także jako Shankari Mai Jiew) spotykają Mahavatar Babaji podczas odwiedzin u Lahiri Mahaśaya. Mahavatar Babaji inicjował S.A.A. Ramaiah w Kundalini Krija Jogę w okolicach Badrinath w 1954 i 1955 roku.
Śri Lahiri Mahaśaya (1828-1895)
Mistrza poznać po jakości uczniów, a Śri Lahiri Mahaśaja z rodu Shyama Charan Lahiri, w języku bengali শ্যাম চরণ লাহিড়ী trl. Shêmā Chôron Lahiṛi - urodził się 30 września 1828 w bengalskiej wiosce Ghumi, odszedł w mahasamadhi 26 września 1895 – jako znamienity indyjski guru i jogin. Jego mistrzem był sam Mahawatar Nagaradźa Krija Babadźi. Śri Lahiri Mahaśaja był obdarzony tytułem "Jogawatara", co oznacza "Zstąpienie jogi". Najczęściej w Indii był znany jako Yogiraj (Jogiradźa) oraz Kashi Baba (Kaśi Baba).
W 1861 roku od Mahavatar Babaji otrzymał naukę i praktyki dawnej Kundalini Krija Jogi, które znali jeszcze tylko nieliczni z żyjących mistrzów jogicznych. Całe swoje życie od 1861 roku poświęcił na rozpowszechnianie Babadźi Krija Jogi w Indii. Lahiri Mahaśaya przy tej działalności duchowej żył w Varanasi razem z rodziną, żoną Gaur Mohan Lahiri i dziećmi, i pracował na kolei państwowej w departamencie inżynierii wojskowej jako urzędnik aż do emerytury. Uczniami Śri Lahiri-Ji byli oboje rodzice Swami Joganandy oraz jego Guru, Swami Śri Yukteśwar-Ji.
Lahiri Mahaśaya pochodził z rodziny bramińskiej, a jego rodzice byli czcicielami Śiwa Boga. W 1846 roku poślubił Srimati Kashi Moni z którą miał dwóch synów: Tincouri i Ducouri oraz trzy córki: Harimoti, Harikamini oraz Harimohini. Obaj jego synowie zostali świętymi Mouni, a jego żona została jego duchową uczennicą i tytułowana była jako Guru Ma. Po śmierci swojego ojca Muktakashi przejął opiekę nad całym swoim bramińskim rodem w Varanasi, chociaż był najmłodszym synem w rodzinie. Od 1886 roku, kiedy przeszedł na emeryturę, coraz więcej osób przychodziło do niego na Darśany i lekcje Krija Sadhany. Potrafił przez wiele godzin i dni pozostawać bez oddychania w stanie najwyższego Samadhi.
Do najsłynniejszych uczniów Lahiri Mahaśaya należą: Śri Jukteśwar Giri, Swami Pranabananda, Śri Pańćanon Battaćarja, Keshavananda Brahmachari, Bhupendranath Sanyala, rodzice Paramahansa Joganandy, a także jego syn Śri Tincori Lahiri Guruji. Inicjacje od Śri Lahiri Mahaśaya otrzymali także: Bhaskarananda Saraswati z Benaresu, Balananda Brahmachari z Deogarh, Maharaja Iśwari Narayan Sinha Bahadur z Benares oraz jego syn, Harinarayan Paloudhi, Swami Ramgopal Majumdar, Swami Kebalanandaji. Śri Lahiri Mahaśaya inicjował w Krija Jogę także znanego indyjskiego świętego, Śirdi Sai Baba. Jednego ze swoich uczniów, Panchanan Bhattacharya upoważnił do założenia i prowadzenia w Kalkocie instytutu mającego na celu nauczanie i upowszechnianie Krija Jogi, a jego Arya Mission Institution opublikowało komentarze Lahiri Mahaśaya do Bhagawad Gity, a także wiele innych ksiąg z komentarzami mistrza. Lahiri publikował i rozpowszechniał niewielkie książeczki z wypisami z Bhagawad Gity w językach Bengali i Hindi, i rozpowszechniał je za darmo, co było bardzo niezwykłe w tamtych czasach (papier i drug były bardzo drogie).
We wrześniu 1895 roku zaczął zwoływać i gromadzić w swoim domu wszystkich swoich inicjowanych uczniów, aby obwieścić im coś bardzo ważnego. W końcu powiedział, że niedługo zamierza opuścić swoje ciało. W dniu odejścia, na kilka minut przed mahasamadhi, powiedział zebranym uczniom: "Powracam do Domu! Bądźcie szczęśliwi. Wrócę jeszcze!" Obrócił się trzy razy, skierował twarz na północ i odszedł świadomie wchodząc w stan mahasamadhi.
Adeptom Krija Jogi ciągle powtarzał, że praktyka rozwiązuje wszelkie ziemskie problemy, a lekarstwem na problemy jest jeszcze więcej praktyki Krija Jogi! Indywidualne instrukcje praktyki zawsze muszą być połączone z głębokim oddaniem ucznia dla Guru oraz inicjacją w Krija Jogę. Nie ma dawania praktyk Krija Jogi osobom, które nie są inicjowane ani takim, co nie mają oddania dla Guru. Często powtarzał, że Łaska Guru i Łaska Boga płynie automatycznie do tych, którzy stosują się do zaleceń Guru. Całe nauczanie Krija Jogi w wydaniu oryginalnym Śri Lahiri Mahaśaya opierało się o spotkania wprowadzające polegające na studiowaniu Bhagawad Gity, a kręgi studyjne dla czytania i recytowania Bhagawad Gity zwane są Gita Sabha (Spotkania z Gitą).
Śri Yukteśvar Giri (1855-1936)
Śri Jukteśwar Giri, Shree Yukteśvara Giri (Sanskrita Devanagari: श्रीयुक्तेश्वर गिरि) - ur. 10 maja 1855, zm. 9 marca 1936 – to indyjski jogin, swami zakonu Giri inicjowany i wyświęcony przez Śri lahiri Mahaśaya, mistrz duchowy Paramahansy Joganandy, astrolog wedyjski (dźjotisz). Jego guru był Lahiri Mahaśaja, a sam Śri Jukteśwar otrzymał od swego ucznia tytuł: „Dźńanawatar”, co oznacza „zstąpienie (awatar) mądrości (dźńana)”. Jako znany astrolog wedyjski, praktyka Krija Jogi, przepisywał ludziom talizmany z kamieni szlachetnych, które świetnie działają po dziś wsparte medytacjami Krija Jogi.
Śri Jukteśwar urodził się pod imieniem Priyanath Karar w Serampore, w Indiach. Jego rodzicami byli Ksethranath Karar i Kadambini Karar. Ojciec Priyanatha umarł wcześnie. Priyanath studiował na Christian Missionary College w Serampore, gdzie zaczął się interesować Biblią. Priyanath ożenił się i miał córkę. Kilka lat po ślubie jego żona umarła. Jakiś czas później dołączył do Zakonu Swamich tradycji Giri. W 1884 roku spotkał swego guru – Śri Lahiri Mahaśaję, który inicjował go w Kundalini Krija Jogę i u którego spędził wiele lat na bardzo intensywnych praktykach wiodących ku duchowemu Urzeczywistnieniu prawdziwej Jaźni, Atmana, Duszy.
W 1894 roku Śri Jukteśwar spotkał Mahawatara Babadźi podczas święta Kumbhamela w mieście Allahabad. Mahavatar Babadźi poprosił go, aby napisał książkę porównującą święte pisma chrześcijańskie i hinduistyczne. W tym samym roku Śri Jukteśwar ukończył tę książkę i nazwał ją „Kaiwalja darśanam”, inaczej „Święta nauka” czy "Święta wiedza". Jej przewodnim tematem jest porównanie nauczania chrześcijaństwa i hinduizmu. Analogicznie do Jogasutry Patańdźalego składa się z czterech rozdziałów zawierających sutry i ich rozwinięte komentarze. Śri Jukteśwar napisał wiele książek z dziedziny oświaty i edukacji. W 1903 roku Śri Jukteśwar Giri założył aśram w Puri, w stanie Orisa. Śri Jukteśwar wszedł w mahasamdhi w swym aśramie w Puri 9 marca, 1936 roku. Tam też znajduje się jego świątynia mahasamadhi (mauzoleum świętego grobu).
Śri Śriyukteśvar Ji miał tylko kilkunastu długoterminowych uczniów duchowych, a trening pod jego przewodnictwem odbywający się w małych grupkach miał wyjątkowo drastycznie ascetyczny przebieg - jak wspomina to najbardziej znany jego uczeń Śri Paramahansa Yogananda. Podstawą nauki duchowej Kundalini Krija Jogi jest nauka o jedności wszystkich religii objawionych przez mędrców i proroków, awatarów, z tego samego źródła jakim jest Absolut, Bóg, Brahman. Z dwóch ustanowionych przez Śri Śriyukteśvar-Ji aśramów powstała organizacja duchowych uczniów tego mistrza znana jako "Sadhu Sabha". Nie ma różnicy pomiędzy zasadniczą prawdą przekazywaną w każdej religii, gdyż jest to prawda od Boga - głosił Śriyukteśvar-Ji.
Śri Hariharananda (1907-2002)
Paramahansa Hariharananda - urodził się w Habibpur w dystrynkcie Nadia nad brzegiem Gangesu w Bengalu jako Robindranath Bhattacharya w 1907, zmarł w Maiami na Florydzie w 2002 - nauczyciel i mistrz krijajogi, swami i jogin. Jest uczniem Krija Jogi u Śri Jukteśwara Giri. Robindranath Bhattacharya urodził się w 27 maja 1907 roku i już od najmłodszych lat interesował się mistyczną religią i rozwojem duchowym. W wieku dziewięciu lat złożył ślub celibatu dla mnichów. W wieku jedenastu lat został inicjowany w dźńanajogę przez Sri Bijoy Krishna Chattopadhyaya (ucznia Trailinga Swami).
W 1932 roku spotkał Śri Jukteśwara, który inicjował go w Krija Jogę, a w ciągu kolejnych czterech lat ukończył pod jego nadzorem pierwszą kriję. Później ukończył drugą, trzecią i czwartą kriję pod nadzorem odpowiednio: Paramahansy Joganandy (1935, druga krija), Swami Satyananda Giri (1941, trzecia krija), Shri Bhupendranath Sanjala Mahaśaya (1943–1945; czwarta, piąta i szósta krija) u którego jako asystent uczył się inicjować adeptów w Krija Jogę i który pozwolił mu na nauczanie i inicjowanie uczniów poprzez udzielanie Krija Dikszanu. W 1951 roku otrzymał także od Paramahansa Joganandy pisemne zezwolenie na prowadzenie ceremonii inicjacji w Krija Jogę w ramach indyjskiego YSS. Inicjację sannjasy otrzymał 27 maja 1959 od Śankaraćarji klasztoru w Puri Śri Swami Bharati Tirtha, przyjmując imię duchowe Swami Hariharananda Giri. Paramahansa Hariharananda powziął mahasamadhi wielkiego odejścia w dniu 3 grudnia 2002 roku.
Od 1960 do 1974 roku podróżuje po Indiach rozprzestrzeniając inicjacyjne metody praktyki Krija Jogi i prowadząc liczne odosobnienia dla uczniów, dla kriyaban. W 1971 roku zostaje czwartym prezydentem (Sadhu Sabha Pati) Karar Ashram (Ąsram Karar) jako sukcesor Śri Satyananda Giri. Na kilka lat przed swoją śmiercią odkrył piękną okolice i ufundował aśram w Homestead na Florydzie, gdzie spędził ostatnie lata swojego życia poświęcając się nauczaniu Krija Jogi w USA. Lepiej znani uczniowie Swami Hariharananda-Ji to: Paramahansa Atmananda, Paramahansa Prajnananda, Swami Sarveshwarananda, Swami Premananda Giri, Br. Swarupananda Giri, Sarveshwar Ananda Giri, a także Swami Vidyadhishananda Giri.
DYNASTYCZNA TRADYCJA LAHIRI MAHAŚAYA
Pomimo wszelkich niestworzonych roszczeń innych osób, prawdopodobnie nikt w dzisiejszym świecie tak jak Shibendu Lahiri (urodzony w 1939), prawnuk sławnego świeckiego Jogina Śri Lahiri Mahaśaya (1828-1895), nie jest uprawniony do rozprzestrzeniania autentycznych nauk i technik Krija Jogi (Kriya Yoga) przekazanych jemu przez Mahavatara Babaji. A jednak mówi on w całkowitej pokorze, że mądry nie dzierży władzy, a ci u władzy nie są mądrzy! Organizacje domagają się władzy, ale może im brakować autentyczności. Mobilizacja może stworzyć mafię, ale najświętsze pozostaje nietknięte. Na sekciarstwo nie ma miejsca w sprawach głęboko duchowych.
 |
| Śri Shyamcharan Lahiri Mahaśaya Guruji |
Lahiri Mahaśaya (pełne imię i nazwisko: Shyama Charan Lahiri) stał się znany poszukiwaczom prawdy na całym świecie poprzez sławną książkę Paramahamsa Jogananda„Autobiografia Jogina”, która została przetłumaczona na wiele języków. Shibendu został wyróżniony otrzymaniem oryginalnej procedury Krija w starożytnej tradycji Ryszi Indii, to jest od ojca na syna, generacja po generacji. Tak też procedura przeszła, przez wiedzę i geny od Shyama Charan (Śyama Ćaran) do Tinkori (Tinkori), potem do Satya Charan (Ćaran) i w końcu do Shibenu, który został inicjowany w 1960 roku przez swego ojca ostatniego Satya Charan Lahiri w domowej świątyni „Satyalok” D 22/3, Chousatti Ghat, Varanasi – 221 001 (Indie).
 |
| Śri Tincori Lahiri Guruji |
Krija Joga: Krija (s. Kriya) oznacza działanie a Joga (s. Yoga) oznacza integrację. Krija Joga kładzie nacisk na integrację odseparowanej świadomości (wytworzonej przez ciągły ruch myśli) z przebudzeniem (to jest z niewybiórczą holistyczną uwagą wolną od mentalnych fragmentacji) poprzez działania percepcji a nie przez aktywności konceptualizacji.
 |
| Śri Satya Charan Lahiri Guruji |
Krija uwalnia od uwarunkowań i wyzwala poszukującego od przeszłej karmy. Fundamentalnie transformuje materialne ego-centrum poszukującego w subtelną indywidualną niepowtarzalność, która także zawiera uniwersalność. Przynosi harmonię z całością życia poprzez przebijanie się przez ignorancję sposobów postępowania „ja”. Jest to unikalna kombinacja metod Hatha-Radźa-Laja Jogi. Osadza poszukującego w jego naturalnym stanie, w którym ciało otrzymuje instrukcję od gruczołów i Ćakr (Ćakramów). Jednak nie przeszkadza jak intruz, stwarzający problemy psychosomatyczne i gonitwy. Krija Joga nie opowiada historyjek, nie oddaje się sprzedawaniu cudów, aby zabawić poszukujących nie mającymi znaczenia i paraliżującymi pociechami. Organizacje promujące domysły i fikcję są maruderami od ścieżki prawdy. Krija Joga zachęca poszukujących do badania, czy doświadczający i to co doświadczane mogą stać się jednym całościowym ruchem bez jakiejkolwiek dychotomii.
 |
| Śri Shibendu Lahiri Guruji |
Od 14 stycznia 1988 Shibenu Lahiri spędza czas dzieląc się naukami i krijami dookoła świata. Każdego roku podróżuje na zaproszenie wielbicieli i uczniów autentycznej Krija Jogi w przekazie Lahiri Mahaśaya. Kraje, które do tej pory odwiedził to: USA (włączając Hawaje i Puerto Rico), Kanada, Australia, Hiszpania, Portugalia, Włochy, Francja, Szwajcaria, Austria, Republika Południowej Afryki, Mauritius, Chile (Południowa Ameryka), Norwegia, Singapur, Malezja, Niemcy, Bułgaria, Rosja, Nepal, Szwecja, Holandia, Anglia, Nowa Zelandia, Brazylia, Grecja i oczywiście różne miejsca w Indiach. Osoby o wielu innych narodowościach także przyszły do niego w czasie jego programów Krija Jogi w wielu miejscach.
 |
| Sukcesja dynastyczno-rodzinna potomków Śri Lahiri Mahaśaya |
Shibendu Lahiri nie ma organizacji, instytucji, szkoły ani kultu. Nie ma ambicji aby na kogoś wpływać. Zaprasza on tylko poszukujących do dzielenia się wglądami, które zakwitły, generacja po generacji, poprzez proces Krija Jogi. Jego tęsknotą jest ujrzeć ludzkie istoty żyjące w pokoju i przyjaźni, bez bólu, cierpienia i niechęci, bez tej potwornej kultury zabijania i bycia zabijanym w imię jakiegoś strzępka flagi czy fałszywej fanatycznej idei w imieniu religii.
Yogi S.A.A. Ramaiah
S.A.A. Ramaiah Chettiar urodził się 9 maja 1923 roku jako drugie dziecko S.A. Annamalai Chettiar oraz młodej dziewczyny Thaivani Achi. Imię Ramaiah oznacza "Rama wielbi Śiwę". Ojciec był właścicielem prywatego lotniska i najbogatszym biznesmenem południowych Indii. Jego dom nazywał się Ananda Vilas - Miejsce Błogości, a znajdował się w Kanadukathan, 60 km na północ od Madurai, dawnej stolicy Tamil Nadu, w rejonie Chettinad. Matka Ramaiah była wielce zainteresowana wszelką duchowością, mistyką i jogą, pozostając duchową uczennicą znanego w okolicy mistyka Chela Swami (Ćela Svamiji). Ramaiah Chettiar uzyskał doskonałe na owe czasy wykształcenie, a w końcu w 1940 roku podjął studia geologii.
W 1944 roku Ramaiah miał podjąć studia podyplomowe w USA na John Hopkins University in Baltimore, jednakże przed wyjazdem, rodzina wymusiła przyrzeczony ślub z dziewczyną z sąsiedztwa, Solachi. W czasie przygotowań do wyjazdu zachorował jednakże na ciężką gruźlicę kości, a najlepsi brytyjscy lekarze zaangażowani przez rodzinę, zdołali jedynie powstrzymywać rozprzestrzenianie się tej choroby na resztę ciała oprócz nóg w których choroba najbardziej się zaogniła. Przez sześć lat Ramaiah pozostawał znacznie ograniczony w ruchach, przykuty do łóżka, niejako uwięziony w ciele. Rodzina praktycznie pozostawiła go samego razem z poślubioną młodą żoną i kilkoma służącymi w domku nad morzem, przy Arulananda Mudali Street, (teraz Arulandam Street), San Thome, w Mylapore, w Madrasie - skąd miał płynąć do USA.
Ramaiah, w uwięzieniu przez chorobę, zaczął intensywnie czytać indyjską literaturę duchową, zajmując się eksplorowaniem poziomów Duszy, Atmana. Oczarowały go poematy Ramalinga Swamigal oraz nauki duchowe Sri Aurobindo. Trzy pokolenia w jego rodzinie pełniły służbę duchową w aśramie Ramana Maharshi, zatem zdołał zaakceptować nauki duchowe i metody Vichara Atman nauczane przez mistrza Ramana Maharyszi. Niezdolny do poruszania się i jakiejkolwiek normalnej aktywności, zajął się na poważnie praktykowaniem medytacji, a także zapraszał okolicznych Swamich, żeby go odwiedzali i dawali pouczenia. Od okolicznych Guru nauczył się medytacji i technik oddychania całkowicie zwróciwszy się do sfer wewnętrznych.
Jeden ze Swamich znany jako Tapaswin o imieniu Prasanananda Guru, szczególnie przykuł uwagę młodego "więźnia medytacji" przykutego do łóżka, tym bardziej, że mistrz potrafił przed wiele tygodni, zwykle przez 48 dni, pozostawać praktycznie w bezruchu i głębokim samadhi, a także potrafił w kilkanaście godzin wywołać deszcz na prośbę uczniów. Innym Guru od którego uczył się Ramaiah był Omkara Swami, który także pozostawał okresowo, przez 48 lub 96 dni w jednym miejscu, w pozycji lotosu i bezruchu, w stanie samadhi. Omkara Swami udzielił Ramaiahowi bardzo głębokich lekcji Sadhany - duchowej jogicznej praktyki, a ten w 1952 roku napisał biografię Omakara Swamiji. Ramaih podtrzymywał kontakt z Omkara Swamiji aż do jego śmierci w latach 60-tych XX wieku.
W dniu, w którym Paramahansa Yogananda osiągnął mahasamadhi, 10 marca 1952 roku, do Ramaiah przyszedł Mauna Swami, uczeń Śirdi Sai Baba, i ku zdziwieniu wszystkich osób w domu, używając mistycznych mocy jasnowidzenia, przepowiedział, że wkrótce Ramaiah zostanie uzdrowiony, jednak nastąpi to po jednej z jego kolejnych prób odebrania sobie życia poprzez jogiczne wstrzymanie oddechu (kumbhaka). Tylko jasnowidz mógł wyczuć, że Ramaiah dotarł do granicy psychofizycznej desperacji i pragnął już umrzeć, gdyż z nikim się tym nie dzielił, nawet z najbliższymi. Kiedy po kilku dniach rzeczywiście nocą naszła go po raz kolejny chęć odejścia z uwięzionego ciała, potężnie wstrzymał oddech, jednakże usłyszał głos wołający: "Nie odbieraj sobie życia! Ofiaruj je Mnie!" Chcąc zobaczyć, kto do niego mówi, zaczerpnął bardzo głęboki jogiczny wdech. Wtedy zdał sobie sprawę, że musi to być tajemnicza mistyczna postać, którą zaczął widywać w medytacjach po wizycie Mouna Swami-Ji. Ujrzał wtedy Swami Śirdi Saibaba w jego charakterystycznej szacie. Zapytał wtedy postaci Śirdi Sai czy ten jest jego Guru, a Sainatha odrzekł: "Nie, ale pokaże ci, kto jest Twoim Guru!" I za chwilę Ramaiah ujrzał postać Mahavatar Babaji jako swojego Śri Guru.
Następnego ranka, Ramaih zauważył, że choroba znikła, posłano po angielskich lekarzy, którzy także ze zdziwieniem stwierdzili, że choroba z powodu której Ramaiah pozostawał w unieruchamiającej konstrukcji powstrzymującej zwyrodnienia, całkowicie znikła nie pozostawiając żadnego śladu. W ciągu kolejnych dni Ramaiah intensywnie odzyskiwał władzę w osłabionych chorobą i długim unieruchomieniem nogach.
Ramaiah rozpoczął także z wielką wdzięcznością recytowanie Imienia: "Babaji", a następnie "Om Babaji" i "Om Kriya Babaji" a ostatecznie pięciosylabową "panćakszara" mantrę "Om Kriya Babaji Namah Aum". Kilka dni później Ramaiah odtrzymał propozycję zakupu książki o znanej świętej Satuguru Rama Devi, pod tytułem "Boag Road", napisanej przez znanego dziennikarza V.T. Neelakantan. Zdecydował się książkę zakupić, a autora zaprosić do swojego domu i tak się poznali, a potem współpracowali intensywnie prze 15 lat, gdyż jak się szybko okazało obaj mieli głębokie doświadczenia z wizytami Mahavatar Babaji.
Mahavatar Babaji wkrótce objawił Neelakantanowi, żeby pracował usilnie nad ustanowieniem Kriya Babaji Sangah. Tak to, dokładnie w czasie odejścia Paramahansa Yogananda, mistrz Mahavatar Babaji, intensywnie uaktywnił innych swoich uczniów, aby Orędzie Duchowe Mahavatara rozpowszechniane było należycie pośród ludzkości, gdyż wielcy mistrzowie miewają wielu uczniów i wiele aktywności duchowych na tej Ziemi.
W czasie kolejnych dwóch lat, czyli w latach 1952-1954, Mahavatar Babaji pojawiał się nocą w domu V.T.N., dyktując mu swoje nauki duchowe, z zaleceniem ich spisywania i publikowania. I tak, mający 52 lata indyjski dziennikarz i korespondent, pracujący na co dzień w Indian Express, stał się głosem Mahavatar Babaji dla całej ludzkości uzupełniając dotychczasowe przekazy Krija Jogi jakich udzielił dla Lahiri Mahaśaya i jego uczniów. Wcześniej, przed II wojną światową, V.T.N., pracował przez 15 lat aktywnie dla teozoficznego ruchu pod kierunkiem Annie Besant. V.T. Neelakantan był żonaty, miał czterech synów i córkę, a pod koniec lat czterdziestych, czasowo rozłączył się z rodziną, aby przejść trwające dwa lata odosobnienie w Himalajach, gdzie uczył się u znamienitych joginów, w tym u Swami Sivananda.
Dnia 10 października 1952 roku, oficjalnie Babaji Kriya Sanga została założona, a główna siedziba i centrum działalności znajdowało się w San Thome, w domu Ramaiah, który został prezydentem organizacji Mahavatar Babaji, podczas gdy V.T.N., pełnił rolę Aćarja (ang. Acharya). Ruszyło wydanie miesięcznika pod tytułem "Kriya Yoga Magazine", a Babaji udzielał misteryjnych instrukcji praktyki medytacji i mantramów zarówno dla Ramaiah, V.T. Neelakantan'a jak i dla Solachi - żony Ramaiah, która wytrwała z chorym mężem przez tyle lat, nie mogąc nawet porządnie skonsumować zawartego małżeństwa.
Mahavatar Babaji pojawił się przed Ramaiah intensywnie w Badrinath, nad rzeką Alakanantha, w Himalajach, w 1954 roku, kiedy Ramaiah miał 31 lat. Ramaiah otrzymał od Mahavatar Babaji kompletny przekaz 144 technik Krija Jogi w ciągu kilku miesięcy nieustannego nauczania. W czasie praktyk z Babaji, spotkał także jego bliskim uczniów, w tym Annai Nagalakshimi Deviyar Mataji oraz Swami Pranavanandar Dadaji i kilku innych, aktualnych jak i znanych z poprzednich wcieleń. W 1955 roku, po okresie rocznej intensywnej nauki i praktyki, Swami Ramaiah powrócił do Madrasu, gdzie kontynuował intensywny Tapas, praktymi jogiczno-ascetyczne wraz z wielbieniem Bogini Kali Dewi, podobnie jak to czynił przez całe swoje życie Paramahansa Yogananda.
Mahavatar Babaji zachęcał do tapasowych intensywnych odosobnień trwających w cyklach po 48 dni, a także do zbierania i studiowania nauk dawnych mistrzów, Bhoganathara i Agastyara. W czasie okresów Tapasu, Yogi Ramaiah osiągnął i pogłębił stan samadhi stając się odpowiednim nauczycielem dla rozprzestrzeniania pełnej praktyki Krija Jogi w Indii jak i po całym świecie ludzi. Yogi Ramaiah razem z małżonką Joginką Solachi przeniósł się do Mumbai, gdzie odbył studia fizjoterapii i otworzył klinikę stosującą w terapii metody Krija Jogi.
Solachi zmarła w 1962 roku zapadając na ciężką chorobę z powodu problemów z matką i rodziną, a wspólna praca Yogi Ramaiah z V.T. Neelakantan skończyła się nagle w 1967 roku, a on sam zmarł w 1983 roku pozostając przez ostatnie lata w samotności i praktyce swojej sadhany, szczególnie mantramów od Babaji. Żona Neelantana zmarła w 1992 roku. Yogi Ramaiah rozpoczął w 1968 roku misję Krija Jogi w USA, w Nowym Jorku, zakładając misję pod nazwą American Babaji Yoga Sangam. W 1970 roku we wrześniu, Yogi Ramaiah przeniósł się do skromnego mieszkania w Downey w Kalifornii. Z początkiem 1971 roku, Yogi Ramaiah inicjował 12-cie uczniów w pełną wersję 144 metod Krija Jogi, a byli to adepci z Nowego Jorku, Kalifornii, Washington D.C., Baltomore i New Jersey. Od uczniów Kundalini Kriya Jogi wymaga się 56 godzin praktyki Krija tygodniowo (osiem godzin dziennie przez siedem dni w tygodniu), przestrzegania jednego dnia postu i milczenia w tygodniu oraz wielu innych praktyk dla prawdziwych Kriyaban (Uczniów). Pełna inicjacja w 144 techniki Krija możliwa jest po przynajmniej roku takiej solidnej praktyki i wcześniejszym przejściu inicjacji Pierwszej oraz Drugiej Krija Jogi.
W latach 1968 to 1977 ustanowił w USA i Kanadzie dziesięć potężnych ośrodków praktyki Kundalini Krija Jogi. W 1986 otworzył uczelnię kształcącą w zakresie Terapii Jogą (Yoga Therapy) w Athanoor, Tamil Nadu, gdzie nauczał aż do ostatnich dni życia. Yogi S.A.A. Od 1954 do 2005 poprowadził 52 coroczne Parlamenty Religii Świata i Jogi (Parliaments of World Religions and Yoga) w różnych miejscach na świecie. Yogi Ramaiah wszedł w stan mahasamdhi w Kuala Lumpur, w Malezji, dnia 13 lipca 2006 roku w wieku lat 83, po południu, o godzinie 15:30 lokalnego czasu. Jego ciało zostało przetransportowane do jego indyjskiego aśramu w San Thome, Mylapore, Chennai.
Misję Satguru Kriya Nagaraj Babaji od 2006 roku kontynuuje Babaji Yoga Sangam oraz Zakon Aćarjów Krija Jogi Babaji (ang. Babaji's Kriya Yoga Order of Acharya). Głównym sukcesorem został Yogacharya Marshall Govindan Satchidananda, uczeń Krija Jogi Babaji pod kierunkiem Yogi Ramaiah od 1970 roku, w 1999 roku wzmocniony spotkaniem Mahavatar Babaji w Badrinath, który od 1989 roku inicjował w Krija Jogę ponad 10 tysięcy nowicjuszy.
Sukcesja Paramahansa Yogananda
Rajarsi Janakananda (czytaj: Radźaryszi Dźanakananda), urodził się jako James Jesse Lynn (May 5, 1892 – February 20, 1955) - był wedle Paramahansa Yogananda, jego najbardziej uduchowionym uczniem, a także pierwszym sukcesorem i drugim po Mistrzu Joganandzie prezydentem SRF/YSS w linii sukcesji po mahasamadhi (świadomym odejściu) Joganandy w zaświaty. Kierował SRF/YSS od marca 1952 roku aż do śmierci w lutym 1955 roku. James Jesse Lynn był znanym biznesmenem w Kansas City, w stanie Missouri w USA, a w 1932 roku spotkał Paramahansa Joganandę, podjął praktykę Kundalini Krija Jogi i przyłączył się do ruchu Krija Jogi w USA. Podarował także SRF i Joganandzie ogromny na ówczesne czasy majątek w wysokości sześciu milionów dolarów.
Pochodził z okolic Archibald w stanie Louisiana (spolszcz. Luizjana), gdzie jego rodzice byli farmerami czyli rolnikami. Cierpiąc na liczne schorzenia nerwicowe, Lynn przeszedł w obecności Joganandy w 1932 roku głęboką wewnętrzną transformację psychiczną, fizyczną i duchową stając się Jego uczniem i przyjmując inicjację w Kundalini Krija Jogę oraz przyjmując Swami Paramahansa Joganandę jako swojego Guru - Mistrza i Zbawiciela u którego uczył się w każdej wolnej od pracy chwili przez kolejnych 20 lat, aż do śmierci Joganandy w 1952 roku. Paramahansa Yogananda zwykł był nazywać Jamesa Świętym Lynnem (Saint Lynn), a dopiero 25 sierpnia 1951 roku, przeczuwając nadchodzące mahasamadhi, Mistrz Jogananda nadał Jamesowi (Dżejmsowi) monastyczne imię Rajarshi Janakananda i przekazał pelnomocnictwa do kierowania SRF/YSS po swojej śmierci.
Śri Daya Mata, urodzona 31 stycznia 1914 roku w Salt Lake City w stanie Utah w USA, jako Rachel Faye Wright, a zmarła poprzez wejście w mahasamadhi 30 listopada 2010 roku, druga wielka sukcesorka Paramahansa Joganandy, także doświadczyła w swoim życiu wizji Mahavatar Babaji oraz wzniosłych, duchowych stanów Samadhi. dzierzyła pieczę nad organizacją The Self-Realization Fellowship Mistrza Yogananda-Ji prze 55 lat wcześniej służąc przez dobrych 20 lat jako mniszka i sekretarka w SRF (Yogoda Satsangha Society, YSS). Śri Daya Mata spotkała Swami Yogananda w 1931 roku, gdy miała zaledwie 17 lat. W tym samym roku, jesienią z okazji otwarcia asramu w Los Angeles w dniu 19 listopada 1931 roku, wstąpiła za zgodą rodziców do asramu Paramahansy Joganandy i jako jedna z pierwszych kobiet złożyła zakonne ślubowania mniszek praktykujących Kundalini Krija Jogę. Urzekły ją wykłady Joganandy oraz emanująca z Mistrza boska świetlista energia.
Swami Paramahansa Yogananda uchodził w USA za wielkiego Premawatara - inkarnację boskiej, bezosobistej miłości, Miłości Bożej. Po śmierci Paramahansa Joganandy w 1952 roku, pierwszym sukcesorem SRF/YSS został Rajarsi Janakananda, a po jego śmierci w lutym 1955 roku, Śri Daya Mata została drugą sukcesorką i trzecim po Joganandzie prezydentem SFR/YSS, pełniąc te zaszczytne funkcje aż do śmierci w wieku 96 lat w 2010 roku. Część rodziny Śri Daya Maty także przyłączyło się do SRF i podjęło praktykę Krija Jogi, w tym jej matka, siostra Ananda Mata (Virginia Wright) i brat Richard Wright - uwieczniony w Autobiografii Jogi napisanej przez Paramahansa Joganandę.
Kolejną prezydent SRF/YSS i sukcesorką autentycznej Krija Jogi nauczanej przez Paramahansa Joganandę została Śri Mrinalini Mata, formalnie od 9 stycznia 2011, wcześniej od 1966 roku będąca wiceprezydentem SRF/YSS.
 |
| Śri Mrinalini Mata - Sukcesorka Paramahansa Yogananda |
Swami Kriyananda Ji - James Donald Walters
Swami Kriyananda urodzony jako James Donald Walters; 19 maja 1926, w Azuga, w Teleajen w Romunii, podczas podróży służbowej rodziców – osiągnął mahasamadhi, wielkie odejście 21 kwietnia 2013 w Asyżu we Włoszech jest bezpośrednim uczniem mistrza Paramahansa Yogananda. Swami Jogananda uczynił Kriyanandę jednym z zarządców i przywódców SRF/YSS w czasie swojego życia, jednak w 1962 roku Rada SRF/YSS z nagła zdymisjonowała Swami Kriyanandę pozbawiając go wszelkich funkcji, co spowodowało, że założył nowe Stowarzyszenie Krija Jogi znane dzisiaj jako Ananda Sangha. Yogananda uczynił z Kriyanandy aćarję, nauczyciela i mistrza Krija Jogi, a także przełożonym mnichów w ośrodku klasztornym na Górze Waszyngtona w Los Angeles. Ostateczne ślubowania Sannajasy (mnisie) złożył w 1955 roku na ręce ówczesnej prezydent SRF/YSS Śri Daya Mata Ji. W 1960 roku, po śmierci M.W. Lewis'a, został powołany do Rady Kierowniczej SRF/YSS jako jej Vice-Prezydent czyli zastępca Śri Daya Maty. W 1962 roku, Rada nieoczekiwanie zażądała jego dymisji podczas jego pobytu i duchowej służby w Indii.
We wrześniu 1948 roku przeczytał Autobiografię Jogi Paramahansa Joganandy i to odmieniło całe jego życie. W dniu 12 września 1948 roku postanowił porzucić całe swoje dotychczasowe stare życie i wyjechał do Południowej Kalifornii aby zostać uczniem Swami Yogananda-Ji. Miał wtedy 22 lata i ostatni semestr studiów na Brown Uniwersity, ale studia porzucił dla poszukiwań duchowych. Od września 1948 do marca 1952, J. D. Walters nieustannie przebywał z Paramahansa Joganandą, notował wszelkie jego wykłady i wypowiedzi, gromadząc ogromny zbiór nauk swojego mistrza, które później opublikował jako książki: The Essence of Self-Realization (Istota Samo-urzeczywistnienia) oraz Conversations with Yogananda (Rozmowy z Joganandą). Młody Sannjasin Kriyananda był jednym ze świadków odejścia czyli śmierci Paramahansa Yogananda w dniu 7 marca 1952 roku, a ostatnie ślubowania sannjasina w Zakonie Swami złożył na ręce Śri Daya Maty w 1955 roku. Aż do 1962 roku prowadził intensywną działalność nauczyciela i hierofanta Krija Jogi pod auspicjami SRF/YSS, zarówno w USA, Kanadzie, jak Indiach i innych krajach. Po dymisji i usunięciu z funkcji wiceprezydenta organizacji, konsekwentnie twierdził, że nie było żadnych ku temu powodów oraz że został potraktowany niesprawiedliwie.
Poświęcił się zakładaniu Koloni Braterskich o których jako o ideale wspólnoty duchowej pisał wiele Paramahansa Yogananda, a pierwszą Braterską Kolonię (World Brotherhood Colonies) założył w 1968 roku w Kalifornii w pobliżu Nevada City pod nazwą Ananda Village (Wioska Błogości). W Braterskich Koloniach zakładanych przez Swami Kriyananda mieszka zwykle przynajmniej tysiąc osób praktykujących Krija Jogę. Kolejne Braterskie Kolonie powstają we Włoszech w Asyżu oraz w Indii w Gurgaon, a przy nich powstają Ośrodki Medytacji Ananda (Ananda Meditation Retreat). Szybko powstaje 125 grup medytacyjnych inspirowanych naukami Swami Kriyananda w 19-tu państwach, a jego działalność staje się znacząco większa niźli wszystkie aktywności SRF/YSS. Kriyananda napisał 150 książek promujących nauki swojego Śri Guru Paramahansa Joganandy, spotykał się z najsłynniejszymi mistrzami jogi oraz władzami Indii, co mogło wzbudzać pewną zazdrość u pozostałych członków Rady SRF/YSS już w 1962 roku. W latach 1990–2002, kiedy działalność Kriyananda Swami prawdziwie rozkwitła, inicjowani kriyaban masowo odchodzili z SRF/YSS do Ruchu Kriyananda, on i jego organizacja Krija Jogi stali się obiektem wielce napastliwych i uciążliwych procesów sądowych o rzekome prawa autorskie do wydawania dzieł z naukami Paramahansa Yogananda oraz do nauczania samej Krija Jogi poza strukturami SRF/YSS przez co ta ostatnia straciła swój autorytet moralny, a Rucha Ananada Kriyananda Swami sporo pieniędzy na kosztowne procesy, łącznie przynajmniej 1,5 mln dolarów. Ostatecznie większość roszczeń SRF/YSS sądy w USA i Włoszech oddaliły.
Swami Kriyananda, w 1981 roku czasowo zawiesił swoje śluby mnisie złożone w SRF/YSS, ożenił się, jednak małżeństwo się nie udało, co się często zdarza, jeśli kobieta uwiedzie aktywnego mnicha jogicznego, jednak w 1985 roku Swami Kriyananda ożenił się ponownie, powrócił nawet do rodowego nazwiska jako James Donald Walters - wszystko z powodu problemów jakie stwarzali liderzy SRF/YSS jego działalności nauczania Krija Jogi, gdzie SRF domagała się także prawa własności do Imion Duchowych jakie nadawała mnichom. W 1995 roku, po drugim rozwodzie, powrócił w obecności indyjskich Swamich do swoich zawieszonych czasowo ślubów sannjasina oraz do duchowego imienia Kriyananda. Od 1996 roku żył w ośrodku Ananda w Asyżu we Włoszech i nauczał oraz pracował na rzecz Krija Jogi jako Swami Kriyananda przez siedem kolejnych lat.
W 2003 roku wyjechał na wiele lat do Indii, gdzie nauczał Krija Jogi we wszystkich większych miastach Indii wieszcząc niejako powrót Krija Jogi Babaji do Indii. Jego ośrodek we Włoszech został tymczasem zaatakowany kolejnymi fałszywymi pomówieniami i oskarżeniami przez osoby powiązane z SRF/YSS we Włoszech, a wszystkie sprawy z tym związane trwały siedem lat, aż do całkowitego oczyszczenia wspólnoty od działań oszczerców. W 2009 roku mając już 83 lata, przeprowadził się do Puny, gdzie rozpoczął tworzenie nowego ośrodka i Braterskiej Wspólnoty kultywującej system praktyki Kriyā Yoga, jakiego nauczył się był od Śri Paramahansa Joganandy. Ustanowił także Nowy Zachodni Zakon Swami jako filię Indyjskiego Zakonu Swami pod nazwą Zakonu Nayaswami, zgodnie z regułami którego, Swami mogą wedle wyboru bądź pozostawać w celibacie bądź prowadzić życie rodzinne z poślubioną małżonką. Odszedł w mahasamadhi, dnia 21 kwietnia 2013 roku w swoim domu w Asyżu, a jego szczątki spoczęły na terenie wspólnoty w Wiosce Ananda w Asyżu.
Sukcesorem NayaSwami Kriyananda Ji zgodnie z jego ostatnią wolą został Nayaswami Jyotish znany urodzony w 1946 roku jako John E. Novak uczeń od 1967 roku z San Francisco w USA.
Mahavatar Babaji jako Śri Śiwa
Mahavatar Babaji wedle indyjskich mistrzów jogi jest samym Śiwą, który przychodzi jako Awatara dla pożytku kolejnych pokoleń joginów i joginek, często jest zwany Śiwa-Babą, Śivbabą, Ojcem Jogi. Około 500 lat p.e.ch., inkarnował się jako Kala Agni Natha i był uważany za manifestację Adi Natha Śiwa, a jeszcze dawniejszego Rudra Dewa. Inkarował się także jako Dakshinamurti, a potem około 70 roku p.e.ch., jako znamienity jogin Goraksha Natha (w czasach Króla Shalivahana i jogina Chowrangee Natha. W IX wieku e.ch. znany jest jako Shiva-Goraksha Babaji.
Mahavatar Babaji naucza łącznie 144 technik praktyki Krija Jogi, podzielonych na Sthula Kriya (krije z użyciem ciała fizycznego i oddechu), Sukshma Kriya (Sukszma Krija) oparte na pracy umysłu, koncentracji i oddechu oraz najsubtelniejsze duchowe Laya Kriya (Laja Krija) będące podporą Samadhi (Duchowego Urzeczywistnienia).
Z relacji wielu nauczycieli duchowych wynika, że Mahavatar Babaji ukazywał się w latach 1861-1935 swoim uczniom dla przekazania Krija Jogi, a jednocześnie ukazywał się innym swoim uczniom, także dla ich edukacji duchowej, chociażby w latach 1861-1924 przychodził w realnych pojawieniach do Baba Hari Das i znany był jako Hariakhan Baba. Ostatnie lepiej znane pojawienie to jako młodzieńczy Haidakhan Babaji w latach 1970-1984. Ostatnie pojawienie miało wyraźną materializację formy wobec wielu świadków w jaskini, ale zakończyło się fizyczną śmiercią ciała po około 14-tu latach. Niektórzy uważają, że jest to oznaka zakończenia trwającej około 1800 lat misji nauczania, a inni, że ta misja nauczania Karma Jogi nie całkiem się powiodła z powodu niesprzyjających warunków we współczesnym świecie.
Niektórzy uważają, że Mahavatar Babaji to manifestacja 28 Awatara Boga Śiwa znanego jako Śri Lakuliśa (Lakulisha), który pojawił się w II wieku e.ch. w Medhavati w Indii. Lakuliśa umocnił i rozwinął śiwaicką tradycję Paśupata. Można mówić o Tri-Kaya Babaji, czyli trzech wyraźnych manifestacjach Babaji jako Himalaya Rishi:
- Nagaraja Babaji - od 203 roku e.ch.
- Hariakhan Babaji - od 1861-1924/1935
- Haidakhan Babaji - od 1970-1984
Wszystkie pojawienia Śiwbaba mają tę wspólną cechę, że zalecają intensywne praktykowanie mantramu "Om Namah Śivāya" siedząc przy ofiarnym ogniu, chociaż dla ostatniej manifestacji Mahawatara jest to główna praktyka powszechnie polecana, podczas gdy poprzednie emanacje skupiały się bardziej na głębokich praktykach wewnętrznych jak techniki Kriya. Mantra "Om Namah Śivaaya", w tej postaci wspominana jest w Śiwa Puranach jako praktyka dla adeptów inicjowanych w Jogę. Jeśli ktoś nie otrzymał tej mantry do praktyki, można powiedzieć, nie otrzymał inicjacji w Jogę, w Kundalini Krija Jogę. Mahavatar znany jest w różnych miejscach swego pojawienia jako Wale Baba, Siwbaba, Mahamunidra, Śri Sadguru, Śri Sadaśiva, Mahavatar, Trayambak Baba, Babaji Maharaj...
Dla połączenia się z duchową istotą Śivbaba czy Babaji praktykuje się skupienie na sylabach Ba-Ba wizualizowanych w sanskrycie w ośrodku trzeciego oka, czyli w Adźńam (Adżna Ćakra/Padma). Na wdechu Baa बा i na wydechu Baa बा. Oddech odczuwamy jak przechodzi przez szczyt nosa i wędruje do podbrzusza, wchodzi pod pępek i wychodzi z pod pępka. Praktyka ta z zasady dotyczy wszystkich mistrzów, guru, którzy są wyraźnie czczeni, uważani za Awatarów i tytułowani "Babaji".
Sanatana Dharma - Podstawowe Ideały Nauk Śri Babadżi:
* Satyam - Prawda, prawdziwość;
* Ekabhavam - Prostota, szczerość, prostolinijność;
* Premam - Miłość, łaska, zmiłowanie;
* Sattvam - Harmonia, dobroć;
* Sundaram, Lālityam - Piękno, wspaniałość, urok;
Pierwotny, mahakala (wielki czas) i nieśmiertelny nie pozostaje w niewoli granic czasu i przestrzeni. Wśród wszystkich świętych i mędrców on jest najwyższy i niezrównany. Przybiera pełną współczucia, piękną, świetlistą postać aby umożliwić doświadczenie nowego życia zdezorientowanym, rozpaczającym, zatrwożonym, przygnębionym i wątpiącym ludziom, pokazując im szeroką drogę do urzeczywistnienia Boga. Babaji Maharaj pozostaje pogrążony w głębokiej medytacji w gęstych lasach, jaskiniach i ośnieżonych szczytach Himalajów, jednocześnie utrzymując uważne spojrzenie na żarliwych poszukiwaczach na ich drodze do Ostatecznego. Jego boska gra cudownego pojawiania się i znikania, jak opowiadano przez jego uczniów Lahiri Mahasaya, Swami Pranavananda, Swami Shriyukteshwar, Hamsa Swami Kevalananda, Paramahamsa Yogananda i Paramahamsa Hariharananda, jest jego wyjątkowym sposobem kierowania uczniów drogą nadchodzącego szybkiego boskiego wyzwolenia.
Dzięki nieograniczonej boskiej Mocy przejawiającej się przez Mahawatara Babadźi, Śri Lahiri Mahaśaja wszedł na najgłębszy poziom urzeczywistnienia Boga, stan Nirwikalpa samadhi. Przekraczając kolejne etapy samowiedzy, pozostał zakotwiczony przez siedem dni w nieśmiertelnym królestwie boskiej światłości, w Brahma Lokam. Współczujący jako Najwyższy Bodhisattwa Babaji Maharaj polecił mu wrócić do świata i wypełniać ziemskie obowiązki jako idealny jogin – głowa rodziny, oświetlając drogę wyzwolenia zarówno dla zwykłych ludzi i sannjasinów którzy żarliwie poszukiwali urzeczywistnienia Boga. Poprzez poszukiwanie boskiej Duszy czy wyższej Jaźni, Atmana, w każdym momencie podczas wszystkich czynności, możemy osiągnąć urzeczywistnienie Boga, Absolutu, Brahmana.
Hariakhan Babaji
Mahavatar Babaji pojawił się około 1890 roku w małej wiosce Hariakhian od której otrzymał swoje imię. Imię Hariakhan Babaji wprowadził mistrz Mahaprabhu Ramlal Ji Maharaj około roku 1911, który żył w jaskini w wiosce Sawai koło Agry. Mahaprabhuji inicjował Śri Yogiraj Chandramohan Ji do duchowej tradycji Siddhajogi. Bhagwan Nityananda z Ganeshpuri wspomina kolejną postać Hariakhan Babaji, który inicjował Swami Muktananda-Ji. W rejonie Kurmachala zwanym też Kumaon, obejmującym dystrynkty Almora, Nainital i Garwhal w niższych Himalajach, dobrze jest znany jako Mistrz Hariakhan Babaji. Pojawia się po raz pierwszy w tej okolicy w leśnej jaskini około 1890 roku, a relacje z jego kolejnych pojawień trwają aż do około 1924 roku. Widywany był przez prawie 35 lat w wielu różnych miejscach w okolicy Kurmachala. Oprócz tego, wiele mistycznych osób widuje Śri Babaji Maharaj w snach oraz wizjach.
Latem widywany jest w pobliżu rzeki Gautam Ganga, podczas wykonywania rytuału Pięciu Ogni zwanego Panchagni Sevan, polegającego na medytacji w środku pięciu potężnie rozpalonych ognisk. W słoneczny dzień z tego ognia, patrzy w skupieniu w Słońce, z otwartymi oczyma, nawet w południe. Cały czas praktykuje powtarzanie mantramu, a jego dźapas to mantra "Om Namah Śivaaya", recytowana głośno, szeptem oraz mentalnie, a także z rytualnymi mudrami. Babaji Maharaj wedle obserwatorów jest cały otoczony przez płomienie Ognia. Po ceremonii widywany w towarzystwie ogromnego Lwa, który skłania się przed Śri Babaji, klęka, dostaje błogosławieństwa.
Komisarz brytyjskiej armii okupacyjnej w latach 1856-1884, Henry Ramsay, spotyka Mahavatar Babaji w dystrynkcie Nainital w pobliżu Katgharia. Po takim kolejnym spotkaniu, komisarz zezwala na zbudowanie miejsca praktyki zwalniając obiekt i ziemię z podatków. Wielbiciel i uczniowie budują na tak podarowanej dla Babaji ziemi sanktuarium. W dniu 24 lutego 1958, po tym jak Sri Mahendra Brahmachari zbudował tam wielki aśram, w czasie ceremonii jego otwarcia podczas uroczystej Yajńa około godziny 11-tej, dla wielu zgromadzonych pojawia się w płomieniach Ognia Mahavatar Babaji tańczący w świetle. Wiele osób rozpoznało postać Guru, którego lata wcześniej widywali na ziemiach Kurmachala czy Kumaon.
Swami Satyeswarananda Giri, a także kilku innych praktyków Krija Jogi, opisuje Hariakhan Babaji jako Boskiego Himalajskiego Jogina, wspominając, że jego ulubionymi miejscami przebywania są Vaisnabi Sakti Pith – Wzgórza Dunagiri oraz Badrinath Dham lub Badrinarayan, w Himalajach. Sri Mahendra Brahmachari z bramińskiej rodziny w Biharze, studiował dokładnie pojawienia Śri Śribabaji, na podstawie rycin, portretów, opisu miejsc i ich lokalizacji, stwierdzając, że nie ma wątpliwości iż Mahavatar Babaji Maharaj opisywany przez Śri Lahiri Mahaśaya i Hariakhan Maharaj, to jedna i ta sama osoba.
Baba Hari Dass urodził się w 1923 roku i wychowywał w okolicy Almora, w regionie, gdzie pojawienia Śri Śribabaji miały miejsce. Odwiedzał okoliczne miejsca gdzie żył Mahavatar Babaji oraz inni święci siddhowie i gromadził o nich opowieści. W swojej książce Hariakhan Baba: Known and Unknown (1975, "Hariakhan Baba: Znany i Nieznany") opisuje wiele wydarzeń jakie zarejestrowała pamięć ludowa, a także osobiste pojawienie się Hariakhan Babaji zimą z 1952/53.
Haidakhan Babaji
Haidakhan Babadżi „pojawił się”, a dokładniej zmaterializował się, w czerwcu 1970 roku w jaskini u podnóża kumaońskiej Góry Kajlasz, przy rzece Gautama Ganga, niedaleko małej wioski Hairakhan, w dystrykcie Nainital stanu Uttar Pradesh, w Indiach, jako kolejna manifestacja Mahavatar Babaji. Haidakhan Babadżi jest Mahawatarem – „ludzką manifestacją Boga, nie zrodzoną z kobiety. Zaczynając pod koniec września 1970 roku Haidakhan Babadżi spędził czterdzieści pięć dni medytując w małej świątyni na szczycie Kumaońskiej Góry Kailash zwanej Małą Kailash. We wrześniu 1971 roku, Haidakhan Babadżi, zeznając pod przysięgą, przekonał sędziego z sądu w miejscowości Haldwani, że on jest Starym Babą z Herakhanu, który był aktywny w tamtym rejonie w latach 1860-1922, i stąd ma prawo do korzystania z aśramów w Katgarii i Haidakhanie. Jest to sądowe uznanie ponownego pojawienia się Mahavatara, o czym na Zachodzie mało się mówi.
W 1971 roku Haidakhan Babadźi zaczyna intensywnie podróżować po Indiach, głosząc Przesłanie czy Orędzie Boga Śiwa, wykonując święte ceremonie, takie jak jadźna (ceremonia yajna), i stopniowo przyciągając coraz więcej adeptów do praktyki "Om Namah Śivaaya". Wśród nich znaleźli się też celebryci, tacy jak Shammi Kapoor, i stopniowo coraz więcej przybyszów z Zachodu, w tym Leonard Orr i Sondra Ray. Lucyna Winnicka opisuje darśan z Babadźi w Mumbaj, w którym uczestniczyła wraz z grupa Polaków. O swoim rychłym odejściu z fizycznego ciała wspomina często, już od 1971 roku, chociaż większość wielbicieli nie przyjmuje do wiadomości, że nieśmiertelny mistrz, tak jak się pojawił na fizycznym planie, tak może im zniknąć. W styczniu 1984 roku doznaje silnego szoku gdy dowiaduje się o niemoralnościach i zboczeniach uprawianych przez niektórych z amerykańskich i europejskich wielbicieli, co powoduje niestabilność boskiej manifestacji stawiając jego przejawione działania pod wielkim znakiem zapytania.
W dniu 14 lutego 1984 roku Haidakhan Babaji ostatecznie po kilku zapowiedziach opuszczenia ciała i udania się na odosobnienie, opuszcza fizyczne ciało wchodząc świadomie w stan mahasamadhi, samadhi ze świadomym opuszczeniem ciała, a wszystko na oczach tysięcy zgromadzonych, którzy mieli nadzieję, że żartuje i zaraz powróci. Mayavirupa - pozostała zmaterializowana forma fizycznego ciała - zostaje jako pamiątka dla asramitów i wielbicieli kultywujących Bhakti Krija Jogę. Haidakhan Babadźi wyjaśnił, że przyszedł odnowić Sanatana Dharmę raczej niż Hindu Dharmę (Hinduizm, Hinduttwę), czego oczekiwali nacjonalistyczni wielbiciele z Indii. Sanatana Dharma może być rozumiana jako pierwotna religia wedyjska, odzwierciedlająca naturalne prawa, ustanowione na początku Stworzenia oraz pełne Mocy wedyjskie rytuały ogniowe, także zwane technikami krija w kategoriach praktyk jogicznych.
Przyjście Mahavatar Babaji w 1970 roku zostało wcześniej przepowiedziane przez starożytne Pisma i przez nauki oraz przepowiednie indyjskiego świętego XX wieku, zwanego Mahendrą Babą lub Mahendrą Maharadżą. Opowiadał on swoim zwolennikom, że Śri Babadżi poprzez wieki pojawiał się, aby uczyć ludzi, materializując Swoje ciała w każdym z tych przyjść, a nie rodząc się zwykłą ludzką drogą. Istnieje wiele zarejestrowanych świadectw o uczynionych przez Babaji cudach: uzdrawianiu ludzi, wskrzeszeniach zmarłych, nakarmianiu tłumów małą ilością pożywienia, zmienianiu swojej formy, znajdowaniu się jednocześnie w dwóch i więcej miejscach, przy braku oleju podtrzymywaniu świętego ognia wodą. Haidakhan Babaji od razu przyszedł na świat jako młodzieniec mniej więcej osiemnastoletni, mimo to od samego początku przejawiał cechy boskie — wielką mądrość i moc. Dobrze znał święte Pisma i mógł je cytować zarówno w sanskrycie, jak i hindi.
W Hairakhanie Śri Babadżi był czczony przez hinduistów, chrześcijan, buddystów, dżinistów, judejczyków, sikhów, muzułmanów, a nawet ateiści chylili przed Nim głowę. Często przypominał, że cała ludzkość to jedna Rodzina Boga. Tym, którzy Go pytali o religię, odpowiadał: „Podążajcie za prawdziwą religią, która jest w waszym sercu.” Wielokrotnie mówił, że przyszedł, aby przywrócić zasady Sanatana Dharmy — Wiecznej Religii, z której powstały wszystkie pozostałe wyznania. Na długo przed Swoim ostatnim pojawieniem się w 1970 roku Mahavatar Babadżi polecił Mahendrze Maharadży głoszenie wszystkim kochającym Boga, Absolut, że należy prowadzić życie oparte na Prawdzie, Prostocie i Miłości. Jest to, jak mówił, istota wszystkich religii. Trudno by przetrwały nienawiść, skąpstwo, gniew, pożądliwość, zazdrość, egoizm i wywodząca się z nich przemoc, jeżeli człowiek w pełni dąży do życia w Prawdzie, Prostocie i Miłości do wszystkich.
Każdemu, kto przychodził do Niego, ciągle powtarzał, iż Karma Joga — tj. bezinteresowna, poświęcona Bogu praca, służba poprzez pracę — jest najlepszą, najłatwiejszą, efektywną i szybką drogą do Boga w aktualnej chaotycznej erze zmian i najlepszą podstawą dla duchowego rozwoju człowieka. W jego aśramie w Hairakhanie praca rano i po południu była najistotniejszą częścią porządku dnia. Wczesnym porankiem po kąpieli w rzece, był również wyznaczony czas na medytację, jednak Mahavatar Babadżi obstawał przy konieczności wykonywania Karma Jogi przez kilka godzin dziennie. Wówczas należało pracować, stale powtarzając mantrę: Om Namah Śivaya.
Przez pierwszy rok, dwa po Swoim pojawieniu się, Śri Babadżi Mahavatar prawie wcale nie przemawiał do ludzi. Później zaczął podejmować swobodne dialogi, rozmowy na duchowe tematy. Dopiero w ciągu ostatnich pięciu lat (1978-1983), najpierw bardzo rzadko, potem częściej, prowadził niedługie rozmowy o charakterze nauczającym ze Swoimi uczniami, wielbicielami i sympatykami. Rozmowy odbywały się głównie po wieczornym rytuale, gdy uczniowie i wielbiciele siadali dookoła Niego, by śpiewać hymny (kirtany), odczuwając mocne, budzące natchnienie oddziaływanie Jego świętej obecności. Zwykle wtedy Mahavatar Babadżi przerywał śpiew i zaczynał mówić, tak jak w XIX wieku, w czasie poprzedniej wielkiej serii pojawień. Ludzie często nazywali go mianem Śri Mahaprabhudźi - Najwyższym Mistrzem Duchowym. Duchowym sukcesorem tego pojawienia Mahavatar Babaji został Śri Muniraj.
ZŁOTE MYŚLI ŚRI BABADŻI Z HAIDHAKAN
„Podążanie drogą Prawdy, Prostoty i Miłości i jej demonstrowanie — to najważniejszy obowiązek człowieka i najwyższa joga. Staranna praca jest cechą tej drogi, natomiast lenistwo — śmiercią. Tylko dzięki pracy człowiek może odnieść zwycięstwo nad losem. Wszyscy powinni dążyć do spełnienia swojego obowiązku w najlepszy sposób. Służenie dla dobra ludzkości jest podstawowym obowiązkiem. Bądźcie śmiali, bądźcie pracowici, pracujcie wytrwale i miejcie odwagę!”
"Bądź twórczy. Nie imituj. Stój na swoim własnym gruncie. Myśl swoje własne myśli. Działaj z odwagą i dyscypliną. Kontroluj swój umysł. Dostrzegaj Boga we wszystkim. Pracuj ciężko i nigdy nie trać serca." Heirakhan Babaji, około 1975.
(...) Musicie szukać tej jedności, w której jest świadomość, że my wszyscy jesteśmy jednym. Szukajcie harmonii we wszystkim, co robicie. (...) - (Heirakhan Babaji, cytowany za: "Babaji Mahavatar," okładka.)
W każdym momencie, w każdym oddechu, podczas jedzenia, spania i pracy, pamiętaj Imię Pana (Îśvara). (Nauki Babajiego, s.35.) 12 marzec - Mahashivratri, święto Śiva (Sziwa).
Każdy kto tu przychodzi musi być przygotowany, by wykonywać jakąkolwiek pracę. W tym Wieku, praca oczyszcza i jest najlepszą praktyką duchową (sadhaną). (...) Praca jest tak dobra, że zapobiega chorobom i daje ci zrelaksowanie umysłu. Praca jest czymś tak dobrym, że uwalnia człowieka ze wszystkich jego dolegliwości. (...) Naucz się mówić mniej a więcej pracować. To jest pole duchowej praktyki. Praca jest najwyższą drogą do doskonałości. To jest wielka rzecz przyjąć ludzkie ciało. Ktokolwiek przychodzi na ziemię musi pracować. (Nauki Babajiego, s.24-25.)
Wielka rewolucja jest bardzo blisko. Nie ma nikogo na świecie, kto by ją zatrzymał. To jest czas wielkiej destrukcji. Każdy człowiek musi się stać mocny duchowo i odważny. Tylko ten może przeżyć, kto ma duchową odwagę. Bez duchowej odwagi jest się martwym, chociaż się żyje. Ten czas nadchodzi bardzo szybko. Dlatego wszyscy musicie pracować. I być odważnymi. Każdy człowiek musi się uważać za pokornego sługę świata. (Nauki Babaji'ego, s.22.)
Nic nie można osiągnąć bez wiedzy, a przecież wszystko można osiągnąć tylko poprzez czyste serce. (Haidakhan Babaji [w]: Gaura Devi, 1990, Babaji's Teachings, s.7)
(...) my musimy usunąć pojęcia "ja" i "moje" z naszych umysłów. Musicie maszerować naprzód jak żołnierze, odważni i obowiązkowi. Rzeczą, która przynosi upadek człowieka jest jego "przywiązanie" do przyjaciół i krewnych. Kiedy wszyscy należymy do całego wszechświata, gdzie jest miejsce na "ja" i "moje"? (Nauki Babaji'ego, s.99.)
"Jest tylko jeden sposób aby uratować ludzki rodzaj i polega on na zmianie ludzkich serc. (...) Dopóki nie ma zmiany w ludzkich sercach, ludzkość jest w wielkim niebezpieczeństwie." "Imię Boga jest potężniejsze niż tysiące bomb atomowych i wodorowych. Pomóż sobie powtarzając Imię Pana." (Nauki Babajiego, ss.99 & 43.).
Musicie być dzielni i odważni - nie bać się niczego. Nie bójcie się spalenia przez ogień ani zalania przez wodę. Jeśli jesteście dzielni i odważni, nic wam nie uczyni szkody, nawet bomby atomowe. Musicie być nieustraszeni dla siebie i dla całej ludzkości. (Nauki Babaji'ego, P.32.) (Heirakhan Babaji, 1970-1984).
"Zapal światło w sobie, potem zapal je w innych... W każdej chwili — wraz z każdym oddechem, w czasie posiłku, snu i pracy — pamiętajcie o imieniu Iśwara."
"Wszyscy musicie się uczyć duchowego uzdrawiania i tworzyć duchowe centra uzdrawiania. Gdziekolwiek żyjecie, powinniście organizować cotygodniowe lub comiesięczne satsangi (spotkania służące poszukiwaniu i praktyce Prawdy). Zapraszajcie pełnych wiedzy aćarjów i radźcie się ich."
Inicjowani w Kundalini Krija Jogę nazywani są Kriyaban(s).
Om Śri Guru Babaji! Om Babaji!
Jaya Babaji!
Odosobnienia Kriyabans w Polsce:
Zainteresowani odosobnieniami z pogłębioną praktyką Krija Jogi Mahavatar Babaji mogą się zgłaszać na odosobnienia medytacyjne z praktykami Krija przez podstronę KONTAKT portalu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz