Rudra

Rudra - Starożytne niebiańskie bóstwo przyrody, duch życia przyrody

Rudra - w sanskrycie रुद्र , trl. Rudra – wedyjskie bóstwo przyrody, natury, czasu i śmierci, uzdrawiania i leków, burzy a także całej przyrody, natury, duch przyrody. Ogniowa natura Rudry koresponduje do właściwości wedyjskiego boga o imieniu Agni z którym jest powiązana w tantrycznych naukach o ćakrach. Słowo rudra z sanskrytu oznaczać może: 'dzieki", "rdzawy", "rudy", "czerwony", "wyjący", "ryczący", "rudy", "groźny". Kolor rudrowy nawiązuje do rdzawo-czerwonawej barwy gleby w Indii. Przymiotnik "shivam" (śivam) o znaczeniu pomyślny i przyjazny, uprzejmy oraz łaskawy został użyty w odniesieniu do Rudra Dewa w hymnach Rygwedy 10.92.9. 

Rudra tandava - Magiczny taniec rudrowy

Rudra w mitologii i duchowości wedyjskiej jest zwiastunem śmierci, a także bóstwem, które dozwala nasyłanie kar na ludzkie społeczności i indywidua, kar w postaci kataklizmów przyrody, pożarów, piorunów, epidemii chorób, powodzi, trzęsień ziemi, wybuchów wulkanu, generalnie wszelki plag jakie mogą uderzyć w ludzką społeczność za pośrednictwem sił przyrody. Dysponuje także mocami chroniącymi jednostki czy społeczności przed plagami czy zarazami oraz mocami uleczenia z chorób i dolegliwości. 

Rudra jest także władcą zwierząt, również ze zdolnością roznoszenia śród nich rozmaitych plag choroby lub witalności oraz czynienia z ich plag dla ludzi (szarańcza, mrówki). Dzierży wielki czarny łuk ślący strzały grozy i kataklizmów. Ma moc wywołania burzy czy sztormu na życzenie, nieomal natychmiast. W swojej prawdziwe postaci, Rudra jest czerwonoskórym mężczyzną o niebieskiej szyi, co daje spekulacje, że bóstwo to znane było w bardzo dawnych czasach, gdy pierwsi ludzie o czerwonawym i miedzianym kolorze skóry emigrowali z Azji do dzisiejszej Ameryki. 

Omeny i znaki pochodzące od Rudry jako bóstwa czy archanioła przyrody zawsze przybierają formę objawów zachorowania, nagłego bólu lub nieoczekiwanej burzy, nawałnicy, groźnych reakcji przyrody, pomruków wulkanu czy trzęsienia ziemi. Rudra jest bóstwem obnażającym słabości i niedoskonałości, jest mścicielem grzechów i przestępstw oraz poważnych błędów, bóstwem zmuszającym do zadośćuczynienia, bóstwem, które odbiera złodziejom ich nieuczciwie zdobyte majątki z pomocą sił przyrody: pożarów, trzęsień ziemi, epidemii bydła, suszy niszczącej plony, zatopienia statku z kradzionymi towarami. Nie za wszystko udaje się kapłanom i szamanom rudrowym przebłagać tego niebiańskiego strażnika prawości, szlachetności, równowagi i sprawiedliwej pomsty. Symbolami mocy rudrowej są wieże w kształcie kryształowych iglic, stupy, lingamy. 

Rudra uważany jest często za ojca Marutów - niebiańskich dworzan, świetlistych aniołów stanowiących orszaki różnych bóstw, w tym w orszaku bóstwa Indra - Króla Niebian, Dewów. Rudra jest nazywany w Rygwedzie (2.33.1) Ojcem Marutów - aniołów światłości służących na dworach rozmaitych niebiańskich bóstw wedyjskich. Maruta Dewy zwane są synami Rudra czyli synami Boga. Rygweda 8.96.8 powiada o liczbie trzy razy po sześćdziesiąt Marutów, acz różne opisy podają dla różnych dworów rozmaite liczby tych aniołów światła, od dwóch do sześćdziesięciu lub także 300 czy 330. Najwięcej Marutów kojarzonych jest z powietrzem i archaniołem bóstwem wiatrów, z Vāyū Dewą. 

Rudra-Śiwa w Puranach jest też niszczycielem kreacji u końca cyklu czasów, kiedy światy przechodzą w stan pierwotny, w Mahapralaję (Mahapralaya). Bóstwo Agni, wedyjski Bóg Ognia wyznacza ścieżkę do świadomości Rudra Dewa, ścieżkę przedstawianą symbolicznie w tantrycznym obrazowaniu manipura ćakry. Imię Rudra oznacza także uchodzącą w numerologii za mistyczną liczbę jedenaście. Ścieżka praktyk rudrowych zwana jest Pojazdem Rudra czyli Rudrayaną, inaczej starożytną Laja Jogą. 

Medycyna ajurwedyjska odnosi się do Rudra, który ma tytuł Bheszadźja (Bheshajya) - lekarstwo i lekarz wszystkich chorób. Rozpropagowana głównie przez buddystów postać Bhaishajya (Bhaiszadźja) czyli Buddy Medycyny, to właśnie lecząca postać starożytnego bóstwa Rudra Bheshajya - Uzdrawiającej Mocy Przyrodolecznictwa, Naturoterapii. Istnieje w dwóch postaciach, jako Nila Rudra w barwie niebieskiej oraz jako Śukla Rudra, czyli Rudra o białawej barwie ciała symbolizującej medycynę naturalną. 

Vaidyanātha (Waidjanatha) - Strażnik Lekarzy (Vaidya) to właśnie postać białego Śukla Rudra medycznego częściej znanego jako [[Śiwa] Waidjanatha lub Bhaishajya Samudgata (Najwyższy Uzdrowiciel). Bhaiszadźja Dewa także jest anielską formą Ducha Natury, tyle, że leczniczą, uzdrawiającą dla każdej duszy. Dlatego mówimy, że straszliwa potęga przyrody posiada moc odwracania wszelkich chorób i cierpień. Śiwa-Waidja-Natha czy Bhaiszadźja to kult/ura Pana Krainy Wschodniego Raju i Mistrza Uzdrowienia. Zresztą sam Rudra czczony jest jako znawca wszelkich leków, dawca wszelkich leków i co ważniejsze jako władca leczniczej mocy ziół i modlitw. Harmonia ze światem przyrody poprzez ośrodek splotu słonecznego może być wielce praktycznym wnioskiem płynącym z naszych wysoce idealistycznych rozważań. Oddychanie energią Przyrody i skupienie na leczniczym Świetle żywej Przyrody to odwieczne, bardzo skuteczne medykamenty na wiele ludzkich dolegliwości. Wyszukiwanie leczniczych kolorów, miejsc, dobroczynnych ziół i kryształków to odwieczne sposoby wspomożenia ludzkiego zdrowia, powodzenia i szczęścia, sposoby Naturalne, Rudrowe, Świetliste! 

Istnieje także postać Rudra czy Rudra Śiwa jako Mistrza Nauczyciela i Przewodnika Duchowej Drogi czyli Dakszinamurti (Dakshinamūrti). Sam Rudra Śiwa bywa przedstawiany w postaci niebieskawego lub szafirowego lingamu, czyli Nila-Linga. Śiwaicka szkoła duchowego nauczania i praktyki jogi wywodząca się od Rudra Dewa zwana jest Rudra Sampradaya. Posiada ona także swoją wisznuicką filię przyjmującą do wiadomości zwierzchnictwo Rudra jako Boga Bogów nad Wisznu i wisznuitami, która powstała około XIII-XV wieku i z czasem wypaczyła się w naukach i koncepcjach na temat relacji pomiędzy emanacjami Śiwa Boga oraz Wisznu, który jest jedną z niższych emanacji Śiwa Boga. Oryginalna Rudra Sampradaya powstała czy raczej już istniała około 3 tysiące lat p.e.ch. (BCE). Podstawą filozoficzną Rudra Sampradaya jest śuddhādvaita czyli czysty niedualizm, czysta adwaita.  

Rudra Dewa - Taniec tandawa niszczy zło

Najczęstsze Imiona Rudra Dewa 

- Śiwa - przychylny, pomyślny, łaskawy; 

- Ghora - straszliwy, groźny, okrutny; 

- Bhima - straszliwy, przerażający, groźny; 

- Ugradewa - Gwałtowny, straszliwy, groźny, odstraszający; 

- Bheszadźja (ang. Bheshajya) - lekarstwo i lekarz wszystkich chorób, według medycyny ajurwedyjska, rudrowej; 

- Dhanva - łucznik; 

- Bāṇahasta - dzierżący strzały w dłoniach; 

- Śarva - niszczyciel złych istot, zabójca zła, niszczyciel sił ciemności; 

- Devadeva - Bóg bogów, Światło świateł, Bóg wszystkich bóstw; 

- Īśānādasya Bhuvanasya - czyli Suweren, Zwierzchnik Wszechświata (RV 2.33.9); 

Niektóre źródła wymieniają siedem lub jedenaście form anielskiego bóstwa Rudra utożsamianego z Śiwą Mahadewą. Siedem form Rudra symbolizuje siedem stopni duchowego wzrostu uczniów jogi i tantry, a jedenaście form nawiązuje do 11-tu stopni duchowego rozwoju, siedmiu uczniowskich i czterech mistrzowskich. W Rygwedzie anielskie bóstwo Rudra jest wzywane jako Bóg mocarny, mocarz wśród mocarzy, najmocniejszy z mocnych. Rygweda wspomina imię Rudra około 75 razy.  

Marutowie – w Sanskrycie: मरुत - to w duchowości i religii wedyjskiej grupa siedmiu (w Dewipurana), jedenastu (w Mahabharacie),  27 lub 60-ciu, także 2 lub 3 grup po 60 (RV 8.96.8) lub więcej, nawet 300 czy 330 aniołów czy bóstw wiatru, sprzymierzonych z Indrą. Byli uważani za strażników Somy (Soku roślinnego oraz Księżyca) i opiekunów rolników. Jednym z imion Hanumana, syna boga wiatru Waju jest Maruti. Do boga wiatru nawiązuje nazwa Maruti, popularnego samochodu indyjskiej produkcji. Marutowie zwani są również Maruta Ganami, dziećmi Rudra i Priśni (Prśni) znanej także jako Miti, a dawna legenda powiada, że kiedy Priśni (Miti) była w ciąży z Rudrą, przybył Indra i podzielił jej ciąże na wielce mnogą, tak, że powstał z niej cały anielski zastęp świetlistych bóstw żyjących w powietrzu, w atmosferze ziemskiej. 

Marutowie są niebiańskimi wojownikami uzbrojonymi w złociste zbroje i pozłacany oręż, dysponują bronią wadżrową uderzającą jasnymi piorunami. Mieszkają na północy, jakby ponad biegunem północnym, podróżują w jaśniejąco-złocistych, świetlistych pojazdach, potrafią ryczeć niczym lwy i przyjmować oblicza podobne do postaci Sfinksa. Ich moc może w jednej chwili powalić wielki las (katastrofa tunguska), zniszczyć miasto (Harapa, Mohendżodaro,  Sodoma i Gomora, Jerycho), a także wstrząsnąć górami. Marutowie włącznie z Rudrami pomagają bóstwu Rudra wymierzać sprawiedliwość dziejową z pomocą sił przyrody. Część Marutów służy bezpośrednio pod rozkazami Indra lub innych władców Nieba. 

Marutowie są opisywani w legendach jogicznych jako dzieci Nieba i Oceanu, podróżujący w pojazdach czy rydwanach Priśati. Jednym z wodzów Marutów lub wodzem grupy 49 Marutów jest bóstwo Matariśwan. Marut dosłownie oznacza 'jaśniejący', 'świetlisty'. Powiada się, że Marutowie są świetlistymi bóstwami żyjącymi wysoko w atmosferze, którzy rzadko przybliżają się do powierzchni ziemi, kiedy to ich kuliste lub cylindryczne pojazdy widoczne są jako potężnie świecące i materialnie niewytłumaczalne zjawiska na niebie. Marutowie rozumieją wszystkie języki ludzi i innych istot na tym świecie, często przenoszą sekretne przesłania lub rozkazy pomiędzy bóstwami niebios. Marutowie wchodzą w kontakt z innymi istotami tylko wtedy, gdy jest to konieczne do wykonania ich zadań lub gdy ktoś wypełnianie owych zadań utrudnia. Marutowie są bardzo inteligentni i spostrzegawczy, gdyż ijc Ojciec, Bóg Rudra oraz Bogini Priśni obdarzyli je wielką świadomością i inteligencją. 

Mahapralaja - (ang. mahapralaya) pojęcie pochodzące z sanskrytu oznaczające wielkie pochłonięcie, kosmiczny pożar świata, ostateczny rozpad przejawionego wszechświata, ogień z nieba, ekpyrosis. Może oznaczać koniec życia Brahmy ucieleśniającego materialny wszechświat. Niekiedy interpretowane jako wielki krach - przeciwieństwo wielkiego wybuchu. Dziesiąty Guru Sikkhów, Śri Guru Gobind Singh opisuje inkarnację Boga Shiva (Śiwa) w swojej książce Dasam Granth. Kanto z opisem jest zatutułowane "Rudra Avatar". 

Narodzinom rudrowej inkarnacji Awatara towarzyszy osiemnaście niepomyślnych znaków, takich jak towarzyszyło narodzinom Guru Padmasabhawa, co opisano w traktacie "Golden Rosary of Padma-Sambhava". Jednym ze znaków jest długotrwały głód. Inkarnacja Rudra pojawia się kiedy świat podupada, a losami ludzi kierują kryzysy, nieszczęścia i kataklizmy, takie jak długotrwały głód. Groźną funkcją Boga Rudra jest aspekt śmierci i umierania, włącznie z tak zwaną "śmiercią mistyczną" adeptów duchowości, która wiedzie do moralnego odrodzenia i odnowienia. 

Rudraksha (Rudraksza - Rudra Aksza) w odniesieniu do Rudra to owoce z drzewa rudrowego, a także używany przez śiwaizm w formie naszyjnika rodzaj różańca z rozmaitą ilością koralików, w tym najczęściej 108. Rudraksza to dosłownie Oko Rudra, bo Aksza (Aksha) oznacza Oko. 

Postać Rudra jako Władcy Ścieżki umieszczana jest w mandali ośrodka manipura czyli ćakry splotu słonecznego. Rudradewa obrazuje procesy rozwojowe świadomości przejawiającej się przez lotos manipura wyrastający z pępka w obszarze żołądka i splotu słonecznego. Lotos posiada dziesięć płatków symbolizujących 10 zasad jama i nijama wykładanych przez Ryszi Agnidewa i kojarzonych z jogą klasyczną. Pięć płatków jama jest po lewej stronie ciała, a pięć płatków nijama jest po prawej stronie ciała w wieńcu mandali splotu słonecznego zwanej ośrodkiem manipura lub daśadala (wieniec dziesięciu). 

Śri Rudra Praśna - Księga Mantramów Rudra Boga

Siedmiu Rudrów Ścieżki - Rudrayana

- Ugra Rudra - Władca Północy, Groźny Rudra; Odstraszający Zło;

- Paśupati Rudra - Władca Zachodu i Zwierząt, Dusz Zwierzęcych; Władca Przyrody;

- Śarva Rudra - Władca Południa, Strzelec, Łucznik, Wojownik, Obrońca, Strażnik;

- Bhava Rudra - Władca Wschodu; Łagodny, Uczuciowy, Subtelny, Przyjazny, Ekstatyczny;

- Bhīma Rudra (Agni Rudra) - Władca Nadiru i Świata Podziemnego, Ogień Zagłady, Rudra Straszliwy;

- Īśāna Rudra - Władca Światów Pośrednich na Górze SuMeru, Meru, Środek, Centrum;

- Mahādeva Rudra (Śiwa) - Władca Zenitu i Światów Wyższych, Niebiańskich.

Śarva Rudra to Bóg czy raczej boski archanioł z atrybutem Łuku i Strzały, znany jako wojownik chroniący przed złem i mrokiem, jako ten, który usuwa ciemność i eliminuje wszelkie zło. Śarva Rudra często posiada jako przymiot Dhanvin (Łucznik) lub Bāṇahasta (Człowiek uzbrojony w strzały). Rudra Śiwa czyli sam Śiwa Bóg jest uważany za ósmą formę antropomorficzną w mandali Rudra Dewa. 

Wymienia się także siedem Imion Emanacji Rudra Deva, Anioła Życia i Przyrody w związku ze stronami i sferami świata. Jest to liczba siedmiu lub ośmiu Rudrów. Wschodnią stroną świata włada Bhawarudra, który jest dawcą błogości, wszechwidzenia i opiekunem wstrzemięźliwych. Południem świata włada Śarwarudra zwany też Łucznikiem, który posyła śmiercionośne strzały i decyduje o czasie ostatniej godziny. Zachód należy to Paśupatirudry zwanego Panem Królestwa Zwierząt, który ustanawia i podtrzymuje ład i porządek przyrody w świecie zwierząt (ludzie też tu po części należą). Północną Krainą zarządza Pan Ugrarudra, Straszny czy Groźny Duch Przyrody, którego podobizna najbardziej odpowiada Mahakali. Dolną strefą Góry Meru zarządza Agnirudra zwany Ogniem lub Błyskawicą. W nim to spalają się wszelkie nieczyste, demoniczne i mroczne resztki z tego świata, zostając przetworzone w ten sposób na Światło. Środkową strefą włada Iśanarudra, dosłownie Rządzący, solarny aspekt Rudry. W górnej strefie Meru zasiada Mahadewarudra, Wielki Anioł zarządzający anielskimi, czystymi bytami Dewaczanu, Królestwa Niebios. Ósmy i ostatni aspekt Rudry to sam Rudra zwany też Śiwą lub Rudra-Śiwą i pojęty jako jedna i jedyna całość, bez dzielenia na emanacje kolejnych pojawień i zstąpień lub kompetencji do władania odpowiednimi obszarami naszej planety jako duchowego pomiotu i żyjącego samoistnie bytu. Pierwszych czterech Rudras opiekuje się podstawowymi stopniami rozwoju dusz, a trzech Rudrów Osi Logosu opiekuje się trzema wyższymi wtajemniczeniami. Tak to Ścieżka Rozwoju Duchowego posiada rzeczywiście Siedem Stopni Wzrostu, chociaż początkujący ich nie czują, nie zauważają ani nie rozumieją.

Rudra-Dewata - Postać Czteroręka

Forma medytacyjna związana z lotosem dziesięciopłatkowym czyli maṇipūra padma. Siedzi na białym byku z gatunku Vṛṣa. Na szyi, wokół nadgarstków, ramion i kostek różaniec z koralików rudraksza. Przepaska biodrowa z tygrysiej skóry. Postać znajduje się n tle gór Himalajów z widokiem na ośnieżone szczyty lub zielone doliny. Widzimy w ikonografii Rudra Dewa zarówno krystaliczne góry jak i zielone doliny i przestrzenie. Widzimy węże (nayah, sarpah) wokół bioder, szyi i ramion.

Postać Rudra nawiązując do linii solarnych inkarnacji boskich wyłania się z tarczy Słońca o Wschodzie lub Zachodzie. Kolor skóry postaci Rudra Dewa jest czerwonawa jak poranna tarcza Słońca. Przypomina czerwonoskórego szamana indiańskiego. Postać jest silna, masywna, zwinna, energiczna, spontaniczna, sprawiedliwa, wojownicza i uczciwa. Na szczycie głowy widać Śakti (Dewi) w postaci kobiecej, a także sierp księżyca we włosach znamionujący Święto Nowiu jako początek miesiąca, dzień nauk, praktyk i wspólnotowych spotkań uczniów duchowych.

Groźna forma Rudra posiada także wieniec z czaszek wokół szyi zwany Muṇḍamālā, jednak nie oznacza on w ikonografii skalpów wrogów, a jedynie pamięć własnych inkarnacji. Ręka dolna prawa jest w geście Abhaya Mudra, z palcami dłoni ku górze, co oznacza błogosławienie i rozpraszanie obaw oraz wątpliwości. Lewa dolna pokazuje gest Varada oznaczający wsparcie, gdzie palce dłoni skierowane są w dół, a wnętrze w przód. Górna ręka prawa trzyma trójzębną włócznię znaną jako Triśūla. Lewa górna trzyma specjalny bębenek magiczny zwany Ḍamaru, którym bóstwo wybija rytm tańca wszechświata.

Rudrowy instrument muzyczny 

Rudra vina (veena) - w dewanagari: रुद्रवीणा, alternatywna nazwa: बीण bīn; ang.: rudra veena – indyjski strunowy instrument szarpany, wykorzystywany w stylu północnoindyjskim klasycznej muzyki indyjskiej, tzw. muzyce hindustańskiej. Rudra vina jest bardzo archaicznym instrumentem o bardzo długiej historii, rzadko obecnie wykorzystywanym. Straciła ona na popularności po wprowadzeniu na początku XIX wieku surbaharu, co pozwoliło sitarzystom na łatwiejsze wykonywanie alapów w powolnych ragach w typie dhrupadu. Rudra vina posiada długi, drewniany lub bambusowy cylindryczny korpus o długości 150 cm, wsparty na dwóch dużych, okrągłych rezonatorach, wykonanych z wysuszonych i wydrążonych tykw. Posiada 24 podniesione progi. Rudra vina stanowi jedną z trzech odmian viny, wykorzystywanych współcześnie. Pozostałe dwie to vićitra vina (muzyka hindustańska) oraz Saraswati vina (muzyka karnatacka). 

Rudra Veena - Muzyczny instrument rudrowy

Rudra veena jest wymarzonym narzędziem do oddawania śruti, czyli mikrotonów stanowiących właściwą materię indyjskiej muzyki. Ustalone dźwięki, włączając w to ćwierćtony, są jedynie rusztowaniem, na którym oprzeć się ma właściwa muzyka. Niemożliwa do zapisania w ten czy inny sposób, chyba że tylko w nieistotnej dla niej części, istnieje dzięki doskonałej pamięci mistrzów i ich uczniów. Rudra veena, zwana w skrócie win lub bin jest jednym z najstarszych, obok bębna pakhawaj instrumentem Północnych Indii, przynajmniej wśród tych instrumentów, które stosowane są w muzyce klasycznej, czyli podporządkowanej pełnej lub trochę tylko uproszczonej koncepcji ragi. Należy ona do rodziny cytr, wykonana jest z obitego mosiężnymi blachami drewna, sposób zawieszenia jej strun melodycznych potwierdza zaś archaiczną genezę. 

Nazwa odnosi się do Rudra Dewa, wedyjskiego boga grozy, kary i zniszczenia, który wył straszliwie na pobojowiskach i napełniał serca grozą. Bóstwo to jest dziś postrzegane jako aspekt potężniejszej mocy związanej z indyjską Trimurti – powszechnie czczonego na subkontynencie Śiwa (spolszcz. Sziwa), boga tańca, zniszczenia, tantrycznej orgii i jogicznej medytacji. Starożytna cytra jest jednakże utożsamiana nie z samym Śiwą, lecz z jego małżonką, boginią o wielu postaciach, z których najbardziej wyraziste określa się mianami Durgi, Kali i Tary. Nic zatem dziwnego, że na winie (binie) grywa się głównie nocą, posługując się dostosowaną do tej pory doby generalną skalą thaatem. Jej dźwięk jest potężny i rzeczywiście krzyczy, tak jak krwiożerczy Rudra. Jest to jednak słodki krzyk, stanowiący podstawę dla najwspanialszej muzyki instrumentalnej Bharatów, jak zwą się wierni mitom Hindusi. 

Rudra Vina (Veena) - Muzyka Rudra Boga

Śri Rudram Ćamakam (Shri Rudram Chamakam)

Śri Rudram, w sanskrycie श्रि रुद्रम्, do którego tradycja pisemna dodała Ćamakam चमकम्, jest wedyjską stotrą (hymnem) dedykowaną niebiańskiemu bóstwu Śri Rudra lepiej znanemu jako Rudra Śiwa. Śri Rudram jest również znane jako Śri Rudraprasna, Śatarudrīya, and Rudradhyaya. Jest to bardo ważny tekst dla Wedanty, gdzie Śiwa (Śiva, Shiva, Siva) jest rozpoznawany jako Bóg Najwyższy, Uniwersalny Brahman. Hymn jest bardzo starożytnym przykładem wymieniania imion czy atrybutów bóstwa, która to tradycja rozwinęła się w literaturze hinduistycznej jako Sahasranama - zbiory tysiąca Imion Bożych. Recytacja Śatarudrīya już w pierwszych wiekach e.ch. była znana i kultywowana jako prowadząca do nieśmiertelności, a wspominana jest w Jābala Upanishad. Hymn Śri Rudram polecany jest w Śiwa Puranach.

Śri Rudram Ćamakam to tekst słynny ze wspominanej w nim śiwaickiej pięciosylabowej Pañćakshara Mantry: Namaḥ Śivāya, która pojawia się w ósmej anuvaka Śatarudrīya. Księga Śri Rudram zawiera także bardzo istotną mantrę Aum Namo Bhagavate Rudrāya. Dzięki intonowaniu Śri Rudram, Śiwa Bóg i jego rozmaite atrybuty oraz aspekty są przywoływane oraz uwielbiane. Intonowanie, recytowanie oraz śpiewanie Śri Rudram Ćamakam uważa się za wielką zasługę, za wielce korzystną aktywność duchową oraz religijną. Śri Rudram Ćamakam można intonować zarówno jako Vedic Yajña jak i bez przeprowadzania tego rytuału ogniowego. Kiedy Śri Rudra intonowane jest w czasie wedyjskiego rytuału ogniowego, wtedy nazywana jest Rudra Yajña, Ofiarą Rudrową.

Wedle historycznych opowieści w Indii, kiedy Śiwa Bóg zgładził złego demona Bhasmasura (Bhasma Asura, Demona Popiołów) z pomocą MahāVishṇu, wykonał wtedy Taniec Tandava, a zaraz potem rytuał Rudna Yajña (Jadźńa) dla polepszenia los ludzkości. Miejscem wykonania tego tańca oraz rytuału jest teraz Świątynia Śri Kalahasti, gdzie znajduje się jeden z dwunastu Dźjotirlingamów (Jyotirliṇgas) Parameśwara Śiwa. Czczenie tych dwunastu Lingamów Światła, symboli Boga przynosi wyzwolenie, zbawienie i jest jednym z tegoż warunków!

Rudra w Rygwedzie

Istnieją trzy hymny Rygwedy znane jako Ćakravarti, które są w całości poświęcone bóstwu Rudra Dewa (1.43, 1.114, 2.33). Czwarty hymn także należy do trzech najstarszych wzmianek o Rudra Dewie (7.46). W Rygwedzie Rudra pełni najczęściej rolę odstraszającą dla sił zła i mroku mając jako atrybut "ghora" - przerażający, straszliwy. Nazywany jest "po prostu bogiem" - asau devam - kontrolerem i karcicielem demonów (asurów). Rudra opisywany jest jako dziki na podobieństwo bestii oddając tym raczej funkcjonowanie pierwotnej natury i jej instynktów (RV 2.33.11). Rudra jest bóstwem którego gniew niszczy łaska uzdrawia. 

- RV 1.114 - to odwoływanie się do Rudra Łaskawego, który jest potężny, mocarny, którego włosy spięte są w kok.

- RV 7.46 - to odwoływanie się do Rudra uzbrojonego w łuk i bardzo szybko latające strzały. Strzały Rudra błyskawicznie szybują pomiędzy niebem a ziemią, co sugeruje zdolności do niszczenia zła z pomocą promieni światła posyłanych jako świetliste strzały.

- RV 7.46.2 - hymn Rygwedy który jest błaganiem, aby uchronić dzieci przed chorobami i szkodliwymi wpływami.

- RV 1.114.1 - to hymn błagalny aby uchronić wioskę od epidemii i chorób, aby wioska była wolna od chorób.

- RV 1.43.4 - Rudra opisywany jest jako posiadający leki na wszystkie choroby.

- RV 2.33.4 - opisuje Rudra Dewa jako najlepszego z lekarzy a także jako najlepsze lekarstwo.

- RV 7.46.3 - wspomina Rudra jako posiadacza tysięcy lekarstw, którymi można wyleczyć z każdej choroby.

- RV 7.40.5 - wspomina Rudra pośród innych bóstw archanielskich z empireum Niebios jako "magnificencję Przyrody". Rudra wszystkim z nim praktykującym udziela subtelnych, wręcz magicznych mocy Przyrody, takich jak lecznicza moc przyrody.

- RV 6.49.10 - opisuje Rudra jako Ojca Wszechświata, Ojca Kosmosu czy Uniwersum, Ojca Przyrody Wszechrzeczy. Przy czym "bhuvanasya pitaraṃ", Ojciec Wszechświata oznacza tutaj Ojca Bhuvana, a to jest subtelna sfera rzeczywistości, świat eteryczny i astromental.

- RV 2.33.10 - opisuje Rudra jako Ojca Władztwa Kosmicznego, Īśānādasya bhuvanasya jako Kosmicznego Suwerena.

Także Atharva Veda oraz Yajur Veda wiele razy wspomina imię Rudra, a niektóre z hymnów są podstawą liturgiczną praktyk rudrowych. W wydaniach Yajur Veda następujące hymny poświęcone są Rudra Dewie:

Maitrāyaṇī-Saṃhitā 2.9.2,

Kāṭhaka-Saṃhitā 17.11,

Taittirīya-Saṃhitā 4.5.1,

Vājasaneyi-Saṃhitā 16.1–14

Litania nazywana jest Śatarudriyam, Namakam lub Rudram. Nazwa Namakam wywodzi się stąd, że wiele mantramów kończy się słowem "Namah".

Rudra Mantra - Praktyki Rudrowe

Om Rudrāya Namaḥ! ॐ रुद्राय नमः - Bądź Rudro Pochwalony! Chwała Tobie Rudra!

Om Namo Bhagavate Rudrāya! ॐ नमो भगवते रूद्राय । - Uwielbiajmy Wszelakie Dobro Dającego Rudra!

Namaḥ Śivāya! ॐ नम: शिवाय: - Chwała Łaskawemu!

Rudra Gāyatrī Mantra 

Aum (Om) Bhūr Bhuvaḥ Svāḥ!

Aum (Om) Tadpuruṣāya Vidmahe, Mahādevāya Dhīmahi | 

Tanno Rudraḥ Praćodayāt ||

ॐ भूर्भुवःस्वाः ॐ तत्पुरुषाय विद्महे महादेवाय धीमहि | तन्नो रुद्रः प्रचोदयात् ||

Zamiast Tatpurusha często używa się Panćavaktra (or Panćamukha), a to kombinacja wszystkich pięciu form Śiwa Boga.

Mohana Mantram - recytowana dla osiągania sukcesów, powodzenia i realizacji duchowej, usunięcia złudzeń i światowych iluzji.

Om Namo Bhagavate Rudrāya Sarva Jagat-Mohanaṃ Kuru-Kuru Svāhā ||

ॐ नमो भगवते रूद्राय सर्व जगत्-मोहनँ कुरु-कुरु स्वाहा || 

Praktyki Rudrowe to także wizualizowanie postaci o ciele w kolorze płomieni ognia lub żaru ogniska, z białym bykiem Vṛsha oraz widokiem na góry Himalaje. Obraz przyrody, piękne krajobrazy, szczególnie widoki zimowe szczytów górskich oraz widoki zielonych himalajskich dolin, kontemplacje przyrody - to wszystko rudrowe medytacje. W medytacjach postać Rudra pojawia się wyłaniając formę antropomorficzną z żaru lub płomieni Ognia Ofiarnego, a także z tarczy wschodzącego lub zachodzącego Słońca o płomiennym zabarwieniu.

Maṇi - Klejnot, Diament, Kryształ (Górski), to także symbol praktyki rudrowej w lotosie Maṇi-Pūra(ka) o dziesięciu płatkach, który jest siedzibą solarnego typu świadomości idealizowanej w postaci bóstwa o imieniu Rudra lub Rudra-Śiwa.

Agni Dewa - bóstwo żywiołu ognia, władca płomieni i ognia kosmicznego jest stowarzyszony z Rudra Dewą podobnie jak Bogini Lākinī (Bhadrakālī) czyli, życzliwej i pomyślnej Kālī. 

Rudra Śiwa - Gra na Winie (Veena, Vina)

Rudra Ezoteryczny 

Termin `Rudra' dosłownie oznacza `Dziki', `Groźny' lub `Straszny' w sensie pierwotny czy naturalny, na podobieństwo dziko rosnącej puszczy, gdzie siły przyrody same stanowią o rozwoju form życia. Mówimy, że anielska obecność Rudra Deva jest bardzo żywa wszędzie tam, gdzie przyroda żyje w nieskalanym, pierwotnym stanie. Straszliwa potęga natury ukazuje zarazem całe swoje piękno i wspaniałość, powodując, iż straszny rozumiemy także jako cudowny. Wszystko to, co ludzie nazywają Karą Bożą albo Gniewem Boga jest w istocie działaniem subtelnych sił Przyrody, działaniem zwrotnym Duchów Życia, Władców Karmana (Lipika Dewa) które kierują losami planety i czuwają, aby każdy dostał to, na co zasługuje! Najwyższa Istota stwarza Prawo Karmana, Zwrotu i Odpłaty, ale miliony i miliardy Aniołów/Dewów rudrowych strzegą jego wykonania i stosowania, pomagając dobrym i dosięgając złych nagromadzeniami karmicznych wyładowań. Sam Dobry Bóg, Śiwa Jogeśwara, o czym warto pamiętać jest kolejną emanacją Ćohan Rudra (Władcy Przyrody), który jest Duchem Natury, Panem Życia na tej planecie. Guru Niebian, Ćohan Rudra stworzył wszelkie formy żywych istot na planecie ziemi. Wszelkie formy życia są w Jego dłoni. Kto jest w harmonii z życiem jest w harmonii z Ćohan Rudra-Śiwa. Emanacja znana jako Śiva Yogeśvara jest więc jedynie kolejną awatarą Rudry.  

Kto łamie prawa życia, prawa sumienia, ten podpada pod gniew Ćohan Rudra, jak symbolicznie opisana jest kara za niecne występki przeciwko Bożemu Prawu, Dharmie, Torah - prawu zapisanemu na tablicach sumień w głębi jaźni, duszy (Atmana). Zgodnie ze starożytnym prawem ustanowionym dla świata królestwa zwierząt i ludzi, zabijać wolno tylko wtedy, gdy jest to niezbędne dla uratowania swojego życia. Oznacza to, że prawo natury pozwala zabić we własnej obronie oraz dla zaspokojenia głodu, jeśli nie ma innej możliwości podtrzymania się przy życiu. Bóstwo  Rudra Deva jest strażnikiem tego odwiecznego prawa, prawa odpłaty, prawa zwrotu, zapłaty czy kary za złe postępowanie. Świat Królestwa Przyrody szybko eliminuje spośród siebie osobniki, które łamią tak ustanowione prawo. Dlatego gatunek o charakterze niszczycielskim sprowadza na siebie zagładę, a długość życia ludzi pomimo starań medycyny jest bardzo krótka, daleka od legendarnych 120, 300 czy tysiąca lat. Ludzie wyalienowani z życia duchowego, odcięci od anielskich strażników Dharmy (Dewów) powoli acz nieuchronnie staczają się na samo dno ciemnych i mrocznych krain istnienia, w ciemne doły przedpiekla, w których jedynie ból, cierpienie, głód, bieda, strach i zgrzytanie zębów oraz wieczny mrok wojen panuje. 

Ćohan Rudra jest anielskim strażnikiem lotosu Manipuraka, zwanego też ośrodkiem splotu słonecznego. Manipura oznacza `Ogród Klejnotów' lub `Skarbów'. Symbolika ukazuje anielskiego Rudra Dewa jako władcę przecudownego ogrodu niezliczonych skarbów. Ogrodem tym jest sama dzika przyroda. Kluczem do ogrodu jest harmonia z prawami życia w świecie natury. Ład Przyrody to inaczej prawo czystego sumienia. Uwolnienie psychiki od balastu winy i grzechu powoduje, że sumienie jest czyste, niepokalane. Wtedy, w naturalny sposób żyjemy w harmonii z naturalnym, biegiem rzeczy, z porządkiem panującym w królestwie przyrody, a w szczególności w Królestwie Zwierząt, które posiada naturę ogniową. Dostęp do Ogrodu Klejnotów jest obwarowany przestrzeganiem prawa ustanowionego przez Strażnika Ogrodu Natury. Oto i świadomość Rudra Dewa. Czohan Rudra jest w Hymnach Wedyjskich nazywany wiecznie zielonym Panem Świata, co przypomina postać Khidra z nauk sufich. Rudra uznany jest za patrona wszelkiej dzikiej, niezmodyfikowanej przez człowieka Przyrody, jako Kontroler Życia i Anioł Strażnik Przyrody, Duch Natury.  

Powiada się o jedenastu anielskich, boskich Rudrach jako o cechach całej Emanacji Ćohan Rudra czy Rudra-Śiwa. Odpowiada to dziesięciu aspektom symbolizowanym jako płatki lotosu Manipuraka oraz wszystko-kierującej całości. Powiada się, iż Władcą Lotosu jest Śiwarudra. Jedenasty Rudra jest zatem samym Śiwą Mahadewą. Liczba jedenaście to liczba mistyków i ezoteryków, liczba uduchowionych gnostyków, joginów. Jedenasty oznacza dosłownie Jeden (Pierwszy) po dziesiątce. Liczba ta jest często używana podczas powtarzania różańca z dłuższymi Modlitwami (Mantramami) dla zjednania łaski i błogosławieństwa. Możemy powiedzieć, że różaniec anielskiego mistrza Rudra Dewa zawiera jedenaście powtórzeń frazy modlitewnej. Istnieje jedenaście wielkich metamorfoz zanim człowiek staje się sam Mistrzem Duchowym zdolnym do samodzielnego nauczania, co oczywiście nie oznacza porzucania swych Nauczycieli, a wręcz przeciwnie, głębszą jedność z Nimi wszystkimi na wyższych, wewnętrznych poziomach, a nie tylko na zewnątrz. 

Grupa jedenastu Dewów (aniołów) istnieje jako ucieleśnienia przejawień Śiwarudra. Mahadewa jest ich głową i centrum. Możemy nazywać ich Rudradewami i rozumieć jako Lożę Archaniołów zarządzających opiekujących się wszelkimi aspektami porządku istniejącego w przyrodzie. Siedzibą całej tej Loży jest tradycyjnie Rudrawasah, czyli boska góra Kailasa. Nasiona owoców z drzewa zwanego Rudrakszah służą do sporządzania wszelkiego typu różańców. Każdy z jedenastu Rudrów uważany jest także za wcielenie czy uosobienie Ducha Ogniowego (Wahni, Agni), który jest strażnikiem ścieżki rozwijanej w oparciu o lotos Manipuraka. Benares, Święte Miasto Indów nazywany jest także Siedzibą Boga  Rudra (Rudrawasah), gdyż boska kult/ura `Straszliwego Cudownego', jak poetycko można określić Rudra Dewa, kwitnie tam do dzisiaj. Rozpalanie rytuałów i ofiar ogniowych takich jak Agni-Hotra jest czcią składaną wyższemu aniołowi Przyrody, jakim jest w Niebiosach Bóg Rudra-Śiwa. Rudragayatri śpiewana podczas ogniowych ceremonii to hołd składany Matce Naturze i Ojcu Życia za pomoc i wsparcie i za samo życie. 

Tradycyjnie, Rudra Dewa to niszczyciel grzechów i smutków, niszczyciel błędów i win, a także niszczyciel demonów i złych istot. Wzywa się obecność Rudra Dewa, Ćohan Rudra, zawsze, gdy potrzeba dokonać egzorcyzmu i wypędzić złego ducha. Wzywamy Rudradewę prostą formułą “Yaa Te Rudra!”, co oznacza: `O Ty, Rudro!' Wszystko to co dowiadujemy się tutaj o anielskim Rudra Dewie i o Śiwa Mahadewie, służyć może pomocą do pracy z lotosem Manipuraka, symbolizowanym przez wspomniany kwiat o dziesięciu płatkach. Podobizna Rudra Dewa lub Śiwa Dewa użytkowana jest bowiem jako zasadniczy symboliczny archetyp boskiej świadomości splotu słonecznego, świadomości, która ma dziesięć, a właściwie jedenaście stopni, sefirot wzrostu, co ilość płatków plus cały lotos symbolizują. 

Utrzymywanie świadomości Ducha Natury, Pana Rudra, zniszczy wszelkie smutki, grzechy, błędy, winy, demony i wszelkie zło. Formą Śiwa Rudra  jest groźna forma Władcy Czasu zwana Mahakala (Mahaakaala, Mahākāla). Przyjmuje się taką formę Rudra Dewa czy Śiwa Mahadewa jako zasadniczą emanację władającą kresem istnienia wszystkich rzeczy. Śiwa Purana wymienia MahaaKaalę jako jeden z dziesięciu podstawowych aspektów i manifestacji Boga,  z których wywodzi się cała późniejsza semicka Kabała z jej drzewem Sefirot. Całość to jedenasty element Drzewa Życia, jakim jest Bóg-Śiwa. Symbolicznie personifikowany Rudra Dewa mieszka na północy, niejako pod gwiazdą polarną (Dhruwatarą), a gdy naucza, jego twarz skierowana jest na południe. Zatem medytując skupiamy się w świadomości Ćohan Rudra pozostając twarzą w kierunku północy. Taka sama zasada pozostaje w odniesieniu do Śiwa Dewa. Prastary zwyczaj zabraniał wymieniania boskiego Imienia Rudra Dewa zwykłym śmiertelnikom, aby nie wzywać Go nadaremnie i nie kalać jego świętego imienia, stąd zwyczaj Arjów (Aryan), aby niegodni nie mieli dostępu ani do praktyk duchowych z Imieniem Boga ani do Świętych Ksiąg Wedy. 

ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ