Laja Joga i Śakti
Lajajoga, Laja Joga (ang. Laya Yoga) – indyjski, pochodzący z Himalajów starożytny system praktyki jogi oparty na rozwijaniu ośrodków energii subtelnej, tak zwanych ćakr oraz budzeniu duchowej mocy kundalini. Słowo "Laja" (ang. Laya, Layah) oznacza pochłanianie, roztapianie lub rozpuszczanie wszelkich uciążliwości i negatywności, uwalnianie od przeszkód i trudności poprzez rozpuszczanie karmana oraz spalanie zalążków przyczyn. Często zwana jogą medytacyjnego wchłonięcia lub jogą zaabsorbowania, pochłonięcia niższej natury przez wyższe boskie siły duchowe. na Wschodzie uważana za najlepszą metodę jogi służącą oczyszczaniu aury, kanałów energetycznych (nadis), rozwijaniu czakr (ćakr), budzeniu kundalini, a przy tym dogłębnej relaksacji oraz oczyszczaniu z nagromadzeń karmicznych i terapii karmicznej.
 |
| Medytacja Serca - Laja Joga |
Słowo Joga (ang. Yoga) tłumaczone bywa jako dyscyplina (jarzmo), bądź też jako unia, połączenie, zjednoczenie, w znaczeniu powtórnego połączenia indywidualnego umysłu z Absolutem (Brahmanem), powrotem jaźni do swojego niebiańskiego domu. Joga w istocie jest ścieżką kontemplacji - rozwijaniem umiejętności skupienia umysłu i docieraniem do coraz głębszej i pełniejszej świadomości. Joga polega zatem na rozwoju naszej świadomości. Warto pamiętać, że termin "joga" w astrologii wedyjskiej oznacza koniunkcję czyli połączenie energii dwóch lub więcej ciał niebieskich, gwiazd i/lub planet na nieboskłonie. Obecnie najbardziej znanym rodzajem jogi jest prawdopodobnie Hatha-Joga i wiele osób kojarzy słowo "joga" z asanami (pozycjami ciała, ćwiczeniami fizycznymi). W istocie jest jednak tak, że joga indyjska w każdej formie jest szerszym systemem filozoficznym niż jedynie ćwiczenia fizyczne), jest ścieżką ćwiczeń duchowych (a także fizycznych, psychicznych i umysłowych) prowadzących do coraz wyższych poziomów świadomości. Podejście kontemplacyjne, bardziej eksponujące oddychanie, pracę z energia, umysł (manas) i duchową medytację miało bardzo duży wpływ na rozwój medytacyjnych systemów buddyzmu i tantry.
Można powiedzieć, że termin Lajajoga używany jest w dwóch znaczeniach. W jednym jest to każda szczególna metoda praktyki czy nawet pojedyncze ćwiczenie, które rozpuszcza uwarunkowania umysłu czy przyczyny cierpienia. W drugim jest to wszechstronny i uporządkowany system inicjacyjny tyczący wyzwolenia z uwarunkowań metodami pochłaniania i rozpuszczania. Lajajoga może być praktykowana zarówno jako system tantryczny jak i jako system wedyjski, odpowiednio "Tantrika lajajoga" lub "Waidika lajajoga" (Vaidika Laya Yoga). Patrząc na techniki jogi bardziej metodycznie, możemy powiedzieć, że poszczególne jej szkoły, czy techniki, bardziej eksponują bądź to pracę z ciałem fizycznym (asana, bandha, mudra), pracę z emocjami (kama), pracę z umysłem (manas), czy duchową medytację (dhyana, samadhi). Pranajama (ćwiczenia oddechowe i praniczne) bardziej skupia się na pracy z emocjami i energią życiową (praną). Z kolej pratjahara (relaksacja), dharana (koncentracja), dhyana (medytacja), samadhi (iluminacja) bardziej skupiają się na umyśle, oraz na wykraczaniu poza umysł (manas) - w stan duchowego olśnienia i boskiej obecności. Metody Lajów (Laja Joga) oznacza jednocześnie stawanie się bardziej świadomym sposobu funkcjonowania umysłu oraz przekraczanie jego ograniczeń, w tym intensywne roztapianie więzów karmicznych, zrzucanie jarzma uwarunkowań i ograniczeń. Laja Joga z powodu silnego rozpuszczania karmana zwana bywa jogą usuwania uroków, usuwania więzów, jogą uwalniania, jogą wyzwolenia i ostatecznej wolności.
Laja Joga to system ćwiczeń relaksujących ciało i umysł. Jej praktykowanie nie tylko przyczynia się do świetnej kondycji fizycznej, ale powoduje też wzrost odporności psychicznej i lepszą koncentrację. Praktykowano ją w północnych Indiach już cztery tysiące lat temu. Wedle legendy ćwiczenia fizyczne Hatha Jogi wymyślił mistyczny Bóg Śiwa Mahadewa dla swej ukochanej żony, Bogini Parwati, aby była zawsze piękna. Laja Joga jest znacznie starsza, a jej główną mistrzynią i pierwszą nauczycielką jest Layadevi, Mena Devi, legendarna matka Bogini Parwati. Ćwiczenia Lajów pozwalają na głęboką relaksację, neutralizację traumy, stymulują pracę zakończeń nerwowych, wydzielanie hormonów oraz wzmacniają mięśnie. Od wieków pomagały ludziom przezwyciężyć ból i złagodzić objawy wielu chorób. Liczne badania medyczne udowodniły, że dzięki Jodze, w tym Laja Jodze, można osiągnąć kontrolę nad systemem nerwowym, poprawić przemianę materii, pracę serca i płuc. Coraz częściej wykorzystuje się ją w leczeniu chorób przewlekłych, takich jak: cukrzyca, stwardnienie rozsiane, zapalenie stawów. Napinanie i rozluźnianie oraz rozciąganie mięśni sprzyja rozładowywaniu stłumionych emocji, co jest istotne szczególnie u młodzieży. Ćwiczenia Lajów pobudzają też krążenie krwi, powodując szybsze pozbywanie się toksyn i sprawniejsze funkcjonowanie narządów wewnętrznych. Jogę mogą uprawiać osoby w różnym wieku – dorośli i dzieci - jeśli tylko są u osoby chęci do doskonalenia się. Musimy jednak pamiętać, że Laja Joga jest również systemem opartym na ćwiczeniach medytacyjnych, rozwijających duchowość i wewnętrzne dobro. Przez pracę nad świadomością na drodze koncentracji, głębokiego wyciszenia i oczyszczenia odkrywamy siebie, czyli prawdziwą jaźń (Atman), boską duszę istniejącą poza umysłem (manas), którym jaźń włada.
Filozoficzny cel duchowy szkoły Lajajogi opisuje traktat "Jogabidźa" (142) następująco: "Jest to tożsamość, jednolitość (aikya) kszetra (pola w znaczeniu umysłu, jaźni) z kszetradźńa (znawcą pola, świadomością poznającą). Uświadomiwszy sobie tę tożsamość, umysł rozpuszcza się, a kiedy następuje stan laja, siła witalna (pawana) staje się stabilna. Dzięki temu stanowi pochłonięcia (laja) człowiek osiąga anandam - błogość i szczęśliwość oraz świadomość transcendentalną. Stan Laja jako wyższy cel duchowy lajajogi określa się jako wejście pojedynczej duszy (atmana) do Absolutu czy Wszechducha, zjednoczenie z Bogiem. Laja to wejście w Boga, wstąpienie w świadomość Boga, stopienie się z Najwyższą Świadomością, z Wszechduchem. Termin laja jako końcowy stan świadomości czy etap realizacji duchowej utożsamiany jest z czwartym stopniem ekspansji świadomości znanym jako turija lub z jego wysublimowaną wyższą fazą.
Lajajoga kładzie nacisk na praktykowanie takich grup ćwiczeń jak mantra, mudra i jantra – odpowiednio praca z dźwiękiem, postawą i gestem, oraz praca ze znakami i symbolami (mandala). Podana kolejność uwzględnia także metodologię wprowadzania ćwiczeń, o czym często zapominają nauczyciele wiedzy o ćakramach na Zachodzie ucząc w dosyć przypadkowy sposób w porównaniu z metodyką mistrzów Wschodu. Mantra oczyszcza narząd mowy i zmysł słuchu, mudra uzdatnia ciało dla przepływu wyższych energii, a jantra pozwala na łączenie z wyższymi istotami niebiańskimi. W fazie doznawania kontaktu z wyższymi bytami, należy być bardzo ostrożnym, gdyż nie wszystkie byty bezcielesne bywają zaraz Bogami czy Boginiami, a światy demoniczne też są pełne bezcielesnych duchów, często udających bóstwa.
Jeżeli chodzi o ćwiczenia typu asany – jogiczne pozycje kojarzone zwykle z jogą, system lajajogi używa głównie pozycji medytacyjnych: siedzących (siad klęczny, lotos), stojących (drzewo), leżących (śawasana) oraz spacerowania. Oczywiście z odpowiednim skupieniem, wizualizacją, rytmem oddychania czy modlitwą (mantrą). Praktykuje się dużo form pokłonów i półpokłonów oraz ruchów rytualnych czy ofiarniczych zwanych sthulla krija. Do praktyki lajów należą też dobrze znane w północnej Indii tak zwane biegi transcendentalne, przypominające jogging oraz spokojne leżenie na wodzie z minimalną ilością ruchu niezbędnego do utrzymania się na powierzchni. Jest to tak zwany relaks wodny połączony z sesją intensywnego oddychania oczyszczającego.
Lajajoga u podstaw słusznie kojarzona jest jako mistyczna droga, marga do zjednoczenia z Bogiem (Absolutem) przez intensywne modły, mantrowanie, medytacje z wyobrażeniem światła i oddawanie czci (pokłony, wielbienie), które prowadzą do przebudzenia mocy kundalini. Praca z ćakramami, ćakroterapie jakie powszechnie występują na Zachodzie stając się coraz popularniejsze, należy odnosić bardziej do metod praktyki lajajogi niż do metod kundalinijogi której są przypisywane. Niestety z punktu widzenia metodologii lajajogi, często zachodnie systemy ćakroterapeutyczne pozbawione są elementarnych podstaw, takich jak prawidłowe nawiązywanie łączności z bóstwem z pomocą intensywnych praktyk długotrwałego wielbienia jakiejś odpowiedniej formy dewy.
Laja Joga bywa kojarzona z intensywnych i głębokich sesji relaksacyjnych, a z Laja Jogi i Radża Jogi (ang. Raja Yoga) zaczerpnięto w zasadzie wszystkie metody współczesnych relaksacji terapeutycznych. Weźmy na początek relaksację - np. metodę typu trening autogenny Schultza, który metodę relaksacji zaimplementował na bazie Jogi. Schultz opracowując technikę relaksacji na potrzeby terapii opierał się zarówno na wnikliwych badaniach nad hipnozą (jako psychiatra został kierownikiem laboratorium hipnozy), jak również na bardzo silnej fascynacji Radża-Jogą, Krija Jogą i Laja Jogą. Uważał, że pewne elementy filozofii Wschodu (takie, jak bardzo duże skoncentrowanie się na karmie) są dla człowieka Zachodu rzekomo dosyć "ciężkostrawne" i nieprzystępne, ale z kolei w obszarze praktycznego zrozumienia działania ludzkiego umysłu, zdaniem Schultza, Joga i inne techniki Wschodu, poszły znacznie dalej, niż kultura zachodnia. Lepiej i sprawniej posługiwały się potencjalnymi możliwościami ludzkiego umysłu, psychiki. W metodzie treningu autogennego ćwiczący posługuje się autosugestią typu: "rozluźniam prawą rękę" (np. 6 powtórzeń), "prawa ręką staje się ciężka" (6 powtórzeń) i jedno powtórzenie "jestem spokojny". Procedurę taką powtarza się ze wszystkimi częściami ciała (lewa ręka. prawa i lewa noga, plecy, ramiona, mięśnie twarzy itp.). Oryginalna metoda jest bardzo popularna w głównych systemach jogicznych i dobrze znana pod wieloma nazwami jak Yogoda, Yoga-Nidra, etc., a przynależy do grupy ćwiczeń typu Pratyahara - uwalnianie napięć zmysłów i umysłu.
 |
| Pozycja Lotosu - Padmasana - Laja Joga |
W metodzie zastosowania wyobrażenia, wizualizacji w Laja Jodze zasada wykorzystywania pełnego potencjału umysłu realizowana jest w następujący sposób: medytujący nakierowuje swoją uwagę na obraz medytacyjny, który reprezentuje jakiś aspekt doskonałości (np. jest to yantra czy mandala - święty i doskonały symbol, czy też obraz oświeconego mistrza, guru-murti (wizerunek). Następnie przez jakiś czas utrzymuje w swoim umyśle w żywy sposób ten obraz. Utrzymywanie takiej wizualizacji całą mocą wyobraźni jest wyrazem twórczej sugestywnej mocy umysłu. Jednak metoda ta dopełniana jest całkowitym rozpuszczeniem wizualizowanego obrazu w stan spokoju i bezstronnej przestrzeni. Wówczas medytujący kontempluje w sobie spokój i poczucie boskiej obecności, bez żadnych szczególnych aktywności swojego umysłu. Innymi słowy zdolność do aktywnego i stwórczego działania umysłu (świadome i bardzo uważne tworzenie wizualizacji) dopełniana jest bezstronną obecnością, w której umysł niczego nie tworzy. Razem daje to pełne uchwycenie potencjału umysłu (manasu).
W podobny sposób, jako świadome zastosowanie siły mentalnej, siły parapsychicznej, możemy praktykować dobrze opracowane i fachowo dobrane afirmacje, czy też analogicznie praktykuje się mantry - powtarzanie - myślowe, lub głośne - sylab i dźwięków, specjalnych magicznych słów mocy. Maharishi Mahesh Jogi w zaczerpniętej z himalajskiej Laja Jogi metodzie "medytacji transcedentalnej" między innymi stosował mantrę powszechnie znaną w Himalajach i w Tybecie - zarówno w jodze, jak i w tantrze: "OM-AH-HUM". Praktykujący powtarza i wizualizuje intensywnie na wdechu sylabę "Om", na krótkim zatrzymaniu oddechu - dźwięk "Aah", zaś na wydechu: dźwięk "Hum". Traktując taką metodę jako wyraz kontroli siły mentalnej oraz harmonizowania całej jednostki, możemy zwrócić tutaj uwagę na kilka istotnych elementów:
1) połączenie myśli (myślenia o sylabach) i oddechu wywołuje stan integracji i harmonii pomiędzy ciałem i umysłem;
2) pamiętanie o pozytywnych właściwościach tych sylab - sylaba "Om" ma harmonizować ciało, "Aah" - oddech i energię, "Hum" - umysł, co jest wyrazem aktywnej sugestywnej zdolności ludzkiego umysłu;
3) wchodzenie podczas tej swobodnej i płynnej recytacji w stan kontemplacji jest wyrazem przekraczanie aktywności umysłu - doświadczania czystej obecności poza treściami wytwarzanymi przez umysł.
Pamiętanie o tych trzech składowych kontroli siły mentalnej i psychicznej może być zatem bardzo użyteczne - niezależnie, czy chcemy głębiej opanować jakieś metody autoterapii i relaksacji, jak i wówczas gdy interesujemy się medytacją i rozwojem duchowym. Warto pamiętać, że praktykowanie samej relaksacji w celach autoterapeutycznych z czasem może obudzić duchową tęsknotę i spowodować zamiłowanie do kontemplacji. Jest tak dlatego, że relaksacja, wewnętrzne wyciszenie, uwolnienie od napięć spowodowanych stresami i traumą jest naturalną podstawą dla głębokiej zadumy, refleksji, medytacji i olśnienia.
Śakti - budzenie mocy Kundalini
Śakti - w dewanagari शक्टि, ang. Shakti – małżonka Śiwa, rodzaj siły, energii, pierwiastek żeński, występuje pod czterema głównymi postaciami: Parwati, Durga, Kali i Uma. W kulturze duchowości i ezoteryki Indii, boska para Śiwa i Śakti stanowią zasady nierozłączne i wzajemnie się równoważące, stanowiąc całość bóstwa, podobnie jak chińskie Yin i Yang w symbolice Tao. Sanskryckie słowo Śakti wywodzone jest od rdzenia śak, odpowiadającym znaczeniu potęga, siła, bycie zdolnym do czegoś, uzdolnienie. Rdzeń ten występuje już w Rygwedzie w znaczeniach bycie potężnym lub silnym i posiadanie zdolności. W późniejszych tekstach spotyka się słowo śakti na określenie żeńskiego narządu rozrodczego. W "Jogasutrach" pojęcie Śakti (ang. Shakti) występuje (w złożeniach) czterokrotnie: 2.6, 2.23, 3.21, 4.34. Słowo "Śakti" używane jest potocznie w znaczeniu natchnienia, inspiracji, charyzmy, intensywnej aktywności, witalności. Śakti jako bogini jest spersonifikowaną żeńską połówką Boga - Absolutu.
Śakti - Energia Bogini
Wyróżnia się wiele rodzajów Śakti jako mocy czy energii twórczej z których trzy najbardziej podstawowe to:
- Krija-Śakti (ang. Kriya Shakti) czyli żeńska moc działania, siła aktywnego życia
- Iććha-Śakti czyli siła czy moc woli, siła postanowienia, dotrzymywanie zobowiązań
- Dźńana-Śakti czyli moc mądrości, potęga zrozumienia i wiedzy
Śakti w odniesieniu do mistycznej energii Kundalini zwana jest Kundalini Śakti, szczególnie w tekstach tantrycznych. Tantra to odmiana religii i duchowości indyjskiej, w której kult Bogini Śakti jest najsilniejszy. Praktyka Tantry jest tym samym co na Zachodzie kultowe tradycje Wicca. Jedno z imion tej Dewi (Bogini) brzmi Bhudźangi (czyli wężyca), ponieważ w najniższej ćakrze (muladharze) leży ona "zwinięta spiralnie wokół lingi". "Skręcona" oznacza "w spoczynku" jak śpiący wąż. Mistyczna moc Kundalini w ciele istnieje tutaj w spoczynku, a pobudzona jest zwykle odczuwana jako intensywne gorąco, rozgrzanie, wraz z paranormalną wytrzymałością na zimno, mróz i wilgoć. Rodzimy trening morsów, kąpiele zimą w morzu, kąpiele pod zimnym wodospadem, paranormalna odporność na zimno - to oznaki dobrej aktywności Kundalini Śakti.
 |
| Gangadewi - Lajadewi - Mistrzyni Laja Joga |
Typowe modlitwy - mantry do Bogini Śakti, Kundalini to:
Om Śaktyai Namah! - Boskiej Potędze Chwała!
Om Parvatyai Namah! - Boskiej Dobrotliwości Chwała!
Om Lalita'yai Namah! - Bogini Piękna Chwała!
Om Durga'yai Namah! - Bogini Zwycięskiej Chwała!
Om Kālyai Namah! - Bogini Czasu Chwała!
Om Mena'yai Namah! - Bogini Matka Bóstw i Stworzeń!
Om Mahā-Kālyai Namah! - Bogini Wielkiego Czasu i Śmierci Chwała!
Forma Śakti jest Śri Lalita' Dewi, uznawana za najwyższą formę osobową małżonki Śiwa Kameśwara. Ogólnie o każdej formie bogini religia hinduistyczna w każdym swym nurcie wyraża się bardzo ciepło jako o Boskiej Matce czy Mateczce, odpowiednio: Ma, Amma, Amba czy Ambika. Czczone są kobiety w roli Guru - nauczycielek i przewodniczek życia duchowego uznawane za emanacje czy wcielenia różnych form Bogini, których szerzej można naliczyć kilka tysięcy, chociaż klasyfikowane są w mandalach.
Najważniejsze dzieła kanoniczne śaktyzmu tyczące tradycji Bogini, Kundalini Śakti to :
- Kaula-Dźńana-Nirmaja
- Siddhasiddhanta-Paddhati
- Laghu-Joga-Waszisztha
- Dewibhagawatapurana - purana wymieniana wśród Śaktów z nr 5 według numeracji wielkich Puran;
- Brahmanda-purana - purana nr 18 z wielkich Puran.
Mandala żeńskich form (ucieleśnień) Śakti jako małżonki boga Śiwy obejmuje dziesięć postaci wymienianych w Śiwa-Puranach: Mahā-Kālī, Tārā, Śiwā (r.ż ma długie "a" na końcu), Śzodaśī, Bhairawī, Ćinnamastā, Dhūmāwatī, Bhagalāmukhī, Mātangī, Kamalā. Oprócz tych form istnieje jeszcze kilka innych jak już wspomniane cztery główne czy pierwsza dama w postaci Satī, która zainicjowała ogniowe rytuały oczyszczenia i samoofiarowania.
Dewi - w devanagari: देवी ; Bogini, Śri Devi – imię, którym nazywane są często wszystkie bóstwa czy formy i postaci żeńskie panteonu hinduistycznego, jako różne aspekty tej samej bogini. Dewi często uważana jest za główne bóstwo na równi z Wisznu i Śiwą. Jest bóstwem dobrotliwym jako Parwati, lub traktowana jest całkowicie niezależnie, a wówczas górę biorą jej groźniejsze aspekty w postaci Durgi i Kali. Dewi (i jej różne postacie) czczona jest w odłamie hinduizmu zwanym śaktyzmem.
Ganga – pradawna Bogini Nieba i Świętej Rzeki, uosabiana jako rzeka Ganges (Ganganadi). Zstąpiła z nieba, jako energia czy świadomość Drogi Mlecznej, a Śiwa Mahadewa, Bóg Nieba, aby złagodzić impet jej upadku, pozwolił Bogini Gandze wylądować na swych splecionych włosach. Śiwa Mahadewa rozdzielił Gangę na siedem rzek (Ganges i jego dopływy, wedyjskie Yahvih), aby mogła przybyć na Ziemię, nie wyrządzając szkód w postaci katastrofalnych powodzi. Ganga Dewi ma moc oczyszczania kąpiących się w jej wodach; wrzuca się do niej również prochy zmarłych. Jako Bogini często przedstawiana jest na swym wierzchowcu, makarze, potworze morskim, skrzyżowaniem krokodyla, rekina i wodnego smoka. Bogini Ganga uosabia w jodze Lajów moc panowania nad potworami wodnymi, w tym nad istotami świata astralnego. Ganga wspominana jest w pismach Rygwedy jako rzeka, nadistuti, Rg 10.75 oraz w Rg. 6.45.31 w kontekście wskazującym na istotę boską. Ganga jest przybraną matką, mamką dla Kartikeya (Sanatkumara, Skanda), drugiego Syna Boga Śiwa Mahadewa, zwanego Gangaputrą - Synem Gangi, a także dla Ganeśa, który zwany bywa Dvaimātura - synem dwóch matek oraz Gāngeyą - synem Gangi. W Ramajanie Bogini Ganga opisywana jest jako starsza siostra Bogini Parwati, która poświęciła się ascezie, została mniszką i jeszcze zanim narodziła się Parwati, została przez Boga Brahma zabrana (wzięta) do Niebios (na Satyalokę), skąd później powróciła na Ziemię jako Bogini Rzeka i opiekunka dzieci swojej młodszej siostry. Bogini Ganga urodziła się w czasie, gdy Brahman Bóg obmywał stopy Bóstwa Vamana. Harivamsa wspomina jeszcze o dwóch młodszych siostrach Bogini Parwati, małżonki Śiwa Mahadewa, znanych jako Ekaparna i Ekapatala.
Dawno temu Bogini Ganga mieszkała w niebie, a inni bogowie i boginie zazdrośnie strzegli jej przed ludźmi. Przeznaczeniem Gangi było jednak zstąpić na ziemię i stać się jej żywicielką. Hucząca i spieniona runęła w dół i niechybnie zatopiłaby całe Indie, gdyby Śiwa w porę jej nie pochwycił i przepuścił przez swoje długie splątane włosy. Ganga łagodnie spłynęła na ziemię, nie wyrządzając nikomu krzywdy. To mityczne zdarzenie upamiętnia święte miasto Hardwar (na zdjęciu) na południowym krańcu przełomu, z którego Ganges wypływa na równinę (około 260 km od źródeł w Himalajach). Dzikie bystrza, progi i wodospady ustępują tu miejsca głębszej i spokojniejszej wodzie złączonej w majestatyczny nurt. Bogini Ganga łagodnieje w świecie ludzi. Jej wody będą nawadniać pola, oczyszczać ciała i dusze, unosić prochy zmarłych ku lepszym światom. Niektórzy w legendzie o zstąpieniu Gangi na Ziemię dopatrują się pochodzenia wód ziemskich w niebiosach, inni czują ducha charyzmatycznej, magicznej i świętej Bogini pochodzącej z Plejad (Bahulika). Ogień składany w ofierze nad świętą rzeką o czystych wodach wchłania moc Bogini i sam staje się święty. Praktykujący tłoczą się wokół tlących się ognisk i wchłaniają jak najwięcej boskiego światła. W ofiarach dla bogini płynących z niebios wód używa się często bananów, jabłek i ananasów, które oddaje się wodom płynącej świętej rzeki o czystych wodach. Zanim ofiaruje się owoce Bogini Gandze, długo się modli i medytuje, co chwila zanurzając kosz z owocami w bystrej wodzie. Przedmioty ofiarowane wpuszcza się do rzeki w określonej intencji. Można poświęcić coś osobistego albo zrobić własnoręcznie małą "łódkę" z liści i kory wysłaną świeżymi kwiatami, z zapaloną trociczką (kadzidłem) i maślaną lampką typu dija.
Współcześnie wiele osób bierze sobie imiona starożytnych bogiń czy bóstw jako swoje własne, jednak zasady duchowe pokazują, że powinno to mieć miejsce tylko wtedy, jeśli osoba jest szczerze zaangażowana w kult danej postaci oraz praktykowanie tradycji duchowych i ezoterycznych związanych z danym bóstwem, z daną boginią czy bogiem. Inaczej osoba nosząca imię bóstwa będzie gromadzić bardzo złą karmę, zły karman, zły los - tylko z tego powodu, że nadużywa imienia z którego duchową istotą nie jest związana. Podstawą praktyki duchowej z boginiami jest wysoka moralność polegająca między innymi na przestrzeganiu zasad etyki wedle wymogów szkół jogi, takich jak ahinsa, satya, asteya, brahmaćarya, aparigraha, a także rytualnych zasad czystości i ascezy jak śauća, santosza, tapas, swadjaja, iśwara-prani-dhana...
Szczyt nowożytnych tradycji Dewi w Indiach przypadł na średniowiecze, co wiązało się z rozkwitem tantryzmu. Później jednak jej kult zaczął coraz bardziej tracić popularność na rzecz wisznuizmu. Jednak, razem z geograficznym rozprzestrzenianiem się tantryzmu z Indii na północny wschód różne przedstawienia Dewi (ale w zmienionej postaci) trafiły do Tybetu, Chin, a nawet do Japonii, a także do państw Azji Południowo-Wschodniej. Obecnie w Indiach śaktyjski kult Śakti Dewi najbardziej żywy jest głównie w Indiach wschodnich – Asam i Bengal, na wsiach (na ogół każda wieś czci swą ulubioną formę Dewi). Jednym z najstarszych symboli bogini jest trójkąt.
Stare pisma i traktaty znane jako tantry stanowią podstawę nauczania i idei prezentowanych przez śaktyzm, uznawany też za nurt bardzo mistyczny, ezoteryczny czy magiczny. Pozycja Bogini jest w kulturze indyjskiej duchowości i religii generalnie równorzędna do pozycji Bóstwa w męskiej postaci. Można powiedzieć, że Bogini jest ideałem dla kobiet, a Bóg ideałem dla mężczyzn. Charakterystyczna jest szczególna cześć dla Bogiń - Wojowniczek i Bohaterek jak Durgā czy Kālī. Indyjska duchowość uważa generalnie, że sprawowanie kultu tylko jednej formy osobowej Boga czy Bogini na "dłuższą metę" jest nieefektywne i wiedzie do patologicznych odchyleń u wyznawców. Dlatego przyjmuje się kult Bóstwa, Absolutu zarówno pod postacią Boga jak i Bogini oraz Boskiej Pary Rodzicielskiej. Ideowo chodzi o jak najlepsze zrównoważenie sił i energii subtelnych w człowieku, tak aby nie popadać w skrajności ani odchylenia czy fanatyzmy. Jest to jedna z przyczyn wielkiej tolerancji i swobody religijnej panującej w obrębie kultury panindyjskiej.
Tantra przedstawia Absolut jako personifikację Boskiej Pary Rodzicielskiej w postaci Boga Śiwa i Bogini Śakti. Każda z form kultowych posiada kilkanaście ważniejszych odmian nazywanych osobnym imieniem i bardzo dokładnie opisywanych. Najbardziej znane imiona Bogini Śakti-Kundalini to Dewi, Kali, Durga, Parwati, Uma, Sati, Annapurna, Lalita, Kamala, Śriwidja. Bogini jest ciepło i dobrotliwie nazywana Matką (Ma (tytuł), Amma) lub Mateczką (Ambika) i reprezentowana przez linię Świętych Kobiet pełniących rolę Guru - mistrzyń i przewodniczek życia duchowego o wielkiej osobistej charyzmie, wiedzy i umiejętności.
 |
| Lajadewi - Lalitadewi - Bogini Lajów |
Kultywuje się codzienne praktyki wielbienia 108, 300 lub 1008 świętych imion Bogini, Kundalini Śakti - właściwości przynależnych do Bogini, które człowiek powinien rozwijać w swej drodze udoskonalania i rozwoju wewnętrznego, praktykując Kundalini Jogę. Najbardziej popularnym zbiorem takich cech - imion jest Lalita-Sahasra-Nama, tysiąc imion Bogini Śri Lalita Dewi. Lalita Tripurasundari (Piekna Bogini Trzech Miast) – główna bogini tantrycznej tradycji hinduistycznej śriwidja, tantryczna forma bogini Lakszmi (Śri). Tradycja kultu bogini Lality Tripurasundari to Śriwidja (Śrividyaa). Lalitadewi znana jest jako pogromczyni demona Bhandasury. Zamieszkuje niebiański region Śripura zbudowany przez anielskiego architekta Wiśwakarmana, jako najwyższa siedziba Śiwa Kameśwara.
Kolorystyka ikonograficzna tej bogini preferuje delikatną, piękną czerwień oraz róż. Jako atrybuty trzyma łuk trzcinowy i pięć strzał oraz pętlę i kuidło (małą spicę). Bogini siedzi na diamentowym tronie, a jej znak w postaci Śrićakry odnosi się do lotosu korony ponad głową i tam jest wizualizowany w kontemplacjach joginów. Ezoteryczna tradycja bogini Lality Tripurasundari zwana jest śriwidja i opiera się na wtajemniczeniu w pańćadaśakszarimantrę – piętnastosylabową mantrę oraz na wielbieniu bogini z użyciem jej tysiąca imion, których zbiór to Lalitasahasranama. Skrócony zbiór imion chwały bogini zawiera trzysta imion i zwany jest Triśati. Lalitopakhjana w świętych pismach Brahmandapurana dokładnie opisuje sposoby praktyki i idealizacji bogini oraz rozwija aspekty doktrynalne tradycji Śri Tripurasundari.
Regularna praktyka Laja Jogi (Laja Sadhana) utrzyma ciało witalne i zdrowe do późnego wieku. Ćwiczenia Laja Jogi mają medycznie wykazane działanie stymulujące i regulujące wszystkie systemy ludzkiego ciała, włączając gruczoły, narządy i system nerwowy. Mają oczyszczający i regenerujący wpływ na całe ciało oraz umysł. System limfatyczny ciała jest odpowiedzialny za transport substancji tłuszczowych z jedzenia przez tkanki krwi, a także za likwidację zbędnych produktów z tkanek ciała. System limfatyczny odgrywa pierwszorzędną rolę w funkcjach immunologicznych, dlatego w zasadzie, system immunologiczny jest bardzo wspierany przez praktykę jogi. Jednym z organów systemu limfatycznego, który odnosi wielkie korzyści z rozciągania i rozluźniania jest skóra, która jest największym organem naszego ciała. Praktyka Laja Jogi utrzymuje elastyczność skóry i przez to jej młodość. Relaksacja w ćwiczeniu Laja Jogi, szczególnie głęboka relaksacja zwana Joga Nidra, wywołuje świadomą zmianę funkcji z sympatycznego nerwowego systemu na parasympatyczny system nerwowy. Zmiana polega na przejściu z aktywności stresowej z podniesionym ciśnieniem krwi i przyśpieszonym tętnem do stanu normalnego ciśnienia krwi i rozluźnionego pulsu. W konsekwencji autonomiczny system nerwowy, który normalnie jest poza naszą świadomą kontrolą, odpowiada pośrednio na ćwiczenia Laja Jogi poprzez przywrócenie równowagi w funkcjonowaniu sympatycznego i parasympatycznego systemu nerwowego. System endokryniczny jest także kontrolowany w podobny sposób. To sprawia, iż czujemy się dobrze, czujemy wewnętrzną równowagę i harmonię i w końcu otrzymujemy optimum zdrowia i uzdatniamy się do głębszych praktyk i doświadczeń metafizycznych, które nie są możliwe dla człowieka pogrążonego w chaosie, dyskordii, cieniach psyche, traumach, stresach i rozmaitych emocjonalnych napięciach wewnętrznych.
Laja Joga u swych podstaw słynie z doskonałej i dogłębnej relaksacji, a podstawowe praktyki w pozycji leżącej uważane są za najdoskonalszy system treningu antystresowego i antytraumatycznego, którym coraz bardziej interesuje się współczesna medycyna, w tym traumatologia. Z metod praktyki Laja Jogi wyrwane z kontekstu funkcjonują rozmaite szczegółowe metody relaksacji, przeglądu wstecznego, w tym doświadczeń regresyjnych. Niestety, wyrywanie pojedynczych ćwiczeń z większej i harmonijnej całości jaką jest Laja Joga dla zdobycia jedynie wrażeń regresyjnych bywa szkodliwe, o czym świadczą dobrze poronione płody typu regresing (regresja hipnotyczna i niehipnotyczna) - pseudo metody wyrwane bezmyślnie z kontekstu zrównoważonej praktyki Laja Jogi przez osoby nie mające pojęcia o tego rodzaju treningach i pracy z ludzką psychiką oraz duszą...
W Polsce od końca lat 70-tych XX wieku kilka tysięcy osób praktykuje regularnie metody Laja Jogi, prowadzone są łykendowe, sobotnio-niedzielne zajęcia zapoznawcze, dłuższe wczasy z praktykami Lajów, programy intensywne dla osób zaawansowanych na kilku poziomach oraz specjalistyczne szkolenia dla kadry instruktorskiej i nauczycielskiej Laja Jogi. Szacunkowo, z podstawami praktyki Laja Jogi zapoznało się w Polsce kilkadziesiąt tysięcy osób.
----------------------------------------------
LINKI:
Laja Joga - Artykuł wprowadzający do praktyki w szkole Laja Jogi:
Wprowadzenie w tematykę czakr (ćakra), czakramów (ćakram):
-----------------------------------------------
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz