Laja Joga
Starożytna szkoła rozwijania czakramów, nadi oraz kundalini
Lajajoga (ang. Laya Yoga) – starożytny wedyjski system praktyki jogi klasycznej oparty na rozwijaniu ćakramów (czakr), stymulowaniu nadi (strumieni energii) oraz budzeniu energii kundalini śakti. Laja (ang. Laya) oznacza dosłownie pochłanianie, roztapianie lub rozpuszczanie wszelkich uciążliwości i negatywności, uwalnianie od przeszkód i trudności poprzez rozpuszczanie karmana oraz spalanie zalążków przyczyn. Często zwana jogą medytacyjnego wchłonięcia lub jogą zaabsorbowania, pochłonięcia niższej natury przez wyższe boskie siły duchowe.
 |
| Czakramy - planety świadomości duszy, jaźni, atmana |
Można powiedzieć, że termin lajajoga (layayoga) używany jest w dwóch znaczeniach. W jednym jest to każda szczególna metoda praktyki czy nawet pojedyncze ćwiczenie, które rozpuszcza uwarunkowania umysłu czy przyczyny cierpienia. W drugim jest to wszechstronny i uporządkowany system inicjacyjny tyczący wyzwolenia z uwarunkowań jogicznymi metodami pochłaniania i rozpuszczania. Lajajoga może być praktykowana zarówno jako system tantryczny jak i jako system wedyjski, odpowiednio "Tantrika lajajoga" lub "Waidika lajajoga". Istnieje także oparty na przekazach Puran system puranika lajajoga czyli puraniczna LY.
Laja Joga tradycyjnie omawia siedem ćakr (spolszczenie: czakra) głównych, w tym sześć w tułowiu i głowie, w ciele oraz pięć cakr tajemnych, takich których funkcje są trudniejsze do aktywowania.
Muladhara - zbiornik korzeniowy, u podstawy tułowia, ćakra biodrowa, łonowa; lotos czteropłatkowy. Siedziba zwiniętej mocy świadomości znanej jako Kundlaini Śakti. Żywioł ziemi (prithiwi), bidża mantram: LAM, dewata: Indra.
Swadhiszthana - siedziba światła jaźni (swah), ośrodek rozjaśniania ego, miejsce osadzenie ego, ćakra ego i rozwoju oraz sublimacji ego, swah; umiejscowiony w podbrzuszu pod pępkiem; lotos sześciopłatkowy. Żywioł wody (apah), bidża mantram: WAM (VAM), dewata: Waruna (Varuna).
Manipura - ośrodek klejnotów, gród skarbów, siedziba diamentu lub kryształu, miasto klejnotów; umiejscowiony w splocie słonecznym, mózgu brzusznym, nad pępkiem;lotos dziesięciopłatkowy. Żywioł ognia, bidża mantram: RAM, dewata: Agni.
Anahata - ośrodek dźwięku wewnętrznego na poziomie środka klatki piersiowej, serca, lotos intuicji; lotos dwunastopłatkowy. Żywioł wiatru (powietrzny), bidża mantram: YAM (spolszcz. Jam), dewata: Wayu (Vayu).
Wiśuddha - nadczysty, super czysty, ośrodek czystości i świętości, ośrodek mowy i słuchu oraz jasnosłyszenia; lotos szesnastopłatkowy. Żywioł eteru (akaśa), przestrzeni, bidża mantram: HAM, dewata: Ambara. Ćakram ścieżki rozwoju duchowego, budzenia i wzrostu świadomości duchowej.
Ajńa (Adźńa, Adżna) - ćakra międzybrwiowa związana z przysadką mózgową i szyszynką, dosłownie rozkaz, zakon oraz porządek, ośrodek odbierania rozkazów guru, telepatii i jasnowidzenia; lotos dwupłatkowy. Tattwa (zasada): Kala (Czas), bidża mantram: Om, dewata: Guru.
Sahasrara - korona, tysiącpłatkowa, dwadzieścia zwojów płatków po pięćdziesiąt płatków; znajduje się na wyciągnięcie rąk ponad głową, siedziba Atmana (Jaźni, Duszy, Pierwotnej Natury). Źródło energii i mocy dla ćakramów w ciele oraz zasilanie dla węzłów energetycznych zwanych płatkami. Tattwa (zasada): Dig (Wielka Przestrzeń, Kosmos), bidża mantram: Pranavah (Ą), czasem Aim lub Sam. Dewata: Surya (Słońce).
W wizualizacjach praktycznych, połowa płatków lotosu zawsze jest po lewej, a druga połowa po prawej stronie ciała, kwiat lotosu wyobrażamy jako świetlisto-jaśniejący w kolorystyce białego i ciepłego światła słonecznego. Białe światło służy oczyszczaniu ćakry. Praktyką umożliwiającą rozwój ćakry, rozwój właściwości utajonych w ćakramie jest sylabiczny bidża mantram danej ćakry. Rozwijanie ćakr prowadzi do rozwoju wewnętrznego i duchowego wyzwolenia.
Laja Joga jako ścieżka rozwoju duchowego jest pojazdem wewnętrznego, duchowego wzrostu, pochodzącym z duchowej tradycji linii sukcesji zwanej Parwata Tirtha lub Mena Tirhta, jest darem Mędrców z gór Hindukuszu u Himalajów i zawiera mądrość Wielkiego Ducha Góry (Parvata-Raja, w spolszczeniu Parwata Radźa). Mistrz wszelkiej jogi, Śiwa Mahadewa zwany Królem Joginów oraz jego małżonka Mistrzyni Parwati zwana Strażniczką Tantry, stoją na czele całej linii sukcesji tradycji Himalaya Laja Jogi…
Starożytne legendy i zapisy dają obraz hatha jogi jako podarunku Mistrza Śiwa Mahadewa dla jego małżonki Mistrzyni Parwati. Jednakże Laja Joga jest starszą ścieżką jogiczną, której Mistrzyni Parwati nauczyła się od swojej matki, małżonki Króla Himalajów i Hindukuszu, od Mistrzyni Mena Dewi, córki Brama Dewa, która po dziś dzień uważana jest za pierwsze i najwyższe Źródło przekazu Laja Jogi oraz Pierwszą Mistrzynię Lajów, Adiśakti, Adidewi, Adijogini. Mena Dewi wspominana jest zarówno w Rygwedzie jak i w wielu Puranach, w tym w Śiwa Puranach, jako Córka Króla Gór (Parwata Radźa).
Termin Lajah oznacza rozpuszczenie, roztopienie, anihilowanie wszelkich uwarunkowań i ograniczeń, wszelkich stresów i traum powstałych na wskutek rozmaitych zdarzeń i przeżyć mających miejsce w przeciągu całego ludzkiego życia. Bariery uwarunkowanego życia stopniowo roztapiają się, aż dusza ujrzy oświecający świt wolności i wyzwolenia czy zbawienia (Kaiwalja). Lajah oznacza wchłonąć bądź rozpuścić. Joga (ang. Yoga) to inaczej jednia lub pojednanie. Laja Joga to pojednanie przez rozpuszczenie, roztopienie negatywności, stresów i traum, karmicznych ograniczeń. Można powiedzieć: joga pochłaniającego rozpuszczania się w Duchu Wszechrzeczy, we Wszechduchu opisywanym w jodze jako Brahman.
Laja Joga jest taką formą jogi w której Jednia, Najwyższe Zjednoczenie znane też jako samadhi, zostaje osiągnięte poprzez proces laja, który oddać można sufickim terminem fana lub buddyjskim nirwana. Można powiedzieć, że laja oznacza głęboką koncentrację (skupienie, zogniskowanie) powodującą stopniowe rozpuszczenie, pochłonięcie struktur materialnego ego w przeczystej potędze Najwyższej Świadomości, znanej w jodze jako Parama Atman. Laja to proces stopniowego pochłaniania zasadniczych energii tworzących naszą materialną istotę, tak że Świadomość (Ćittam) zostaje uwolniona (wyzwolona, zbawiona) od wszystkiego co nie jest duchowe, a w czym ukryta jest boska oświecająca potęga Czystego Ducha. Można powiedzieć, że świadomość pochłonięta skupieniem w Najwyższej Świadomości, w Najwyższej Istocie, zanurzona w Najwyższym Duchu (Jaźni, Atmanie), stopniowo absorbuje się tym tak, iż wszystko co nie jest duchowe od niej odpada i unicestwia się, a to co zostaje jest niezniszczalnym bytem Wiecznego Ducha, prawdziwą substancją i esencją (Sain) ludzkiej Istoty (Nara).
System Laja, ścieżka Lajów, szkoła ezoterycznej jogi Lajów jest jedną z czterech głównych tzw. Wielkich Dróg Duchowych, oprócz Mantra, Hatha i Radźa Jogi. Jest to więc jedna z czterech głównych form jogicznej ścieżki jakie istnieją i są możliwe do praktykowania w tym Ciemnym Wieku zwanym Kali Yugą. Warto też wspomnieć iż Mistrz Jogi - Śiwa Mahadewa określił te cztery systemy jogi jako Maha Jogę, jeśli praktykowane są łącznie wybrane z nich elementy podstawowe. Zasadniczo, to co oferuje się jako publiczne wprowadzenie w jogę, jest w swej istocie Maha Jogą (Wielką Jogą) i może być rozwinięte bardziej szczegółowo w jedną z Wielkich Dróg Duchowych. Oczywiście, Szkołą Lajów preferuje Odwieczną Ścieżkę Wchłonięcia (Laja Jogę).
Linia sukcesji, czy też tradycja duchowa z której pochodzi Laja Joga zwana jest Himaćala lub Himalaya, a ściślej Parwata Tirtha Sangha. Siedmiostopniowa ścieżka (marga) duchowego wzrostu rozpuszczająca w niezmierzonej łasce oceanu miłosierdzia Najwyższej Istoty, Najwyższej Świadomości czyli Parama Brahmana jest podstawą całej duchowości sukcesji Guru (Mistrzów Przewodników Duchowych), którzy przekazują jedną z najbardziej starożytnych i ezoterycznych form jogicznego nauczania. Tradycyjnie, na czele całej linii przekazu i jej wszystkich form, stoją: Guru Śiwa (Łaskawy) znany częściej ze swych rozlicznych emanacji jako Czcigodny Ojciec, Śiwa Baba, Babadźi, oraz jego małżonka znana jako Dewi Parwati (Córka Góry, czyli szacownego Mahatma Parwata Radźa). Aćarjowie (Wysłannicy, Nauczyciele) odpowiednio wykształceni i autoryzowani poprzez przekaz wewnętrzny jogicznego nauczania stanowią filary nauczania laja jogi jako posłannicy czy wysokiej klasy instruktorzy linii sukcesji tej starożytnej wedyjskiej jogi klasycznej.
Przedwieczna Szkoła Duchowa zwana Zakonem Misterium lub Ścieżką Wchłonięcia (Laya Margah) opiera się na naukach i praktykach Laja Jogi przekazanych w bardzo dawnych czasach przez Mistrza Jogi Śiwa Mahadewa swoim uczniom i wielbicielom zwanym czela. Czohan (Wielki Mistrz) Śiwa Mahadewa założył ogółem dwanaście linii przekazu jogi, które stanowią całkowite i zupełne systemy nauczania i praktykowania we wszystkich fazach wewnętrznej duchowej drogi rozwoju człowieka. Laja Joga jest linią przekazu dzierżoną przez wielkich Mahatmów z Aśramu znajdującego się w dolinie Mahatma Himalaya.
Wszelkie jogi indyjskie i tybetańskie czerpią z tego źródła najprzedniejszego niebiańskiego nektaru. W istocie swej Joga jako duchowa droga jest dużo starsza niż tradycja hinduska, gdyż ta pochodzi ledwie z VII wieku naszej ery! Laja Joga może zostać nazwana jogą wchłonięcia (rozpuszczenia się) w świadomość Wielkiego Ducha, Światła i Życia. Guru Śiwa Mahadewa, głowa całej jogicznej linii nauczania zwany jest też Ojcem, Baba, Babadżi, a jeszcze częściej Ojcem Mistrzem, co brzmi Wale Baba. Guru Śiwa żył i chodził po ziemi tak samo jak Ty około 10 – 12 tysięcy lat przed naszą erą, a znany jest z wielu rozpoznanych awatarów, zstąpień, inkarnacji. Właśnie tak starożytna jest nauka jogi, którą odkrył i założył wspólnie ze swą małżonką Dewi Parwati (Gauri, Uma, Kali). Naprawdę bezpośrednio w czasie swoich inkarnacji naucza tylko nielicznych, najczęściej Arhatów, sam pozostając raczej duchowym patronem wszystkich adeptów i adeptek jogi. Abstrakcyjne pojęcie Śiwa (Przychylność, Życzliwość, Łaska Boża) określające najwyższy duchowo byt uniwersum odróżniamy tu od imienia żyjącego na ziemi jogina, którego zwiemy Guru Śiwa! Absolut w tej konwencji częściej określamy jako Paramaśiwa!
Bodhidharma, który przyniósł naukę wedyjską do Chin, poprzez Tybet, przyniósł dokładnie nauki i praktyki starożytnych jogów, włącznie z śiwaicką sztuką walki kalaripayat znaną później jako Shaolin. Także Gautama Buddha praktykował jogę, poprzez jogę osiągnął oświecenie i zaproponował jogę jako powszechną drogę do wyzwolenia, do zbawienia ludzkich istot. Szkoły tak zwanego buddyzmu tybetańskiego do dzisiaj, jak na ironię, mówią że są szkołami praktyki jogi tybetańskiej, a termin buddyzm jest tam nieznany. Buddha zaś jest czczony jako jogin, który osiągnął doskonałą czystość oświecającego przebudzenia. W istocie swej joga praktykowana we wszystkich szkołach buddyjskich zasadza się głównie na metodach Mantrajany oraz na systemie Radźajogi dawnych Siddhów.
Joga jest sednem każdej religii i tym co wspólne we wszystkich religiach, które prowadzą do Dobra. Jeśli człowiek naprawdę chce zgłębić mistyczno duchową istotę swojej religii przychodzi praktykować jogę. Joga nie jest religią w sensie osobnego wyznania czy sekty oddzielającej się od innych. Joga jest treścią i głębią każdej religii, jej wewnętrznym kultem. Możesz być członkiem każdej prawdziwej religijnej społeczności i praktykować jogę, choć upadłe i zepsute sataniczne sekty w zazdrosnej i obłudnej trosce przeczą prawu wolności duszy do zjednoczenia się z Bogiem i w swej ślepej ciemności usiłują powstrzymać dusze pragnące Boga od praktykowania wszelkiej JOGI. Joga to światło ekumenii, jedności Ludzi Bożych i Uduchowionych spośród wszystkich dobrych religii jakie istnieją. Termin JOGA dosłownie oznacza pojednanie, zjednoczenie. EKUMENIA także oznacza pojednanie i zjednoczenie. Wielka JEDNIA jaką jest JOGA nie oznacza jednak w żaden sposób uniformizmu ani synkretyzmu. Akceptuje się i popiera rozmaite formy praktyki i kultu pamiętając, iż cel wszelkiej religijności i duchowości czy mistyki jest zawsze ten sam. Jednoczymy się we wspólnocie CELU zachowując częściową odrębność w szczegółowych, potrzebnych nam metodach jego osiągania.
Filozoficzny cel duchowy szkoły lajajogi opisuje traktat "Jogabidźa" (142) następująco:
"Jest to tożsamość, jednolitość (aikya) kszetra (pola w znaczeniu umysłu, jaźni) z kszetradźńa (znawcą pola, świadomością poznającą). Uświadomiwszy sobie tę tożsamość, umysł rozpuszcza się, a kiedy następuje stan laja, siła witalna (pawana) staje się stabilna. Dzięki temu stanowi pochłonięcia (laja) człowiek osiąga anandam - błogość i szczęśliwość oraz świadomość transcendentalną. Stan laja jako wyższy cel duchowy lajajogi określa się jako wejście pojedynczej duszy (atmana) do Absolutu czy Wszechducha, zjednoczenie z Bogiem. Laja to wejście w Boga, wstąpienie w świadomość Boga, stopienie się z Najwyższą Świadomością, z Wszechduchem. Termin laja jako końcowy stan świadomości czy etap realizacji duchowej utożsamiany jest z czwartym stopniem ekspansji świadomości znanym jako turija lub z jego wysublimowaną wyższą fazą.
Sanskryckie słowo śakti znane jako synonim kundalini wywodzone jest od rdzenia śak, odpowiadającym znaczeniu potęga, siła, bycie zdolnym do czegoś, uzdolnienie. Rdzeń ten występuje już w Rygwedzie w znaczeniach bycie potężnym lub silnym i posiadanie zdolności. W późniejszych tekstach spotyka się słowo śakti na określenie żeńskiego narządu rozrodczego oraz jako synonim kobiety-bogini lub mistrzyni jogi obdarzonej nadprzyrodzonymi mocami duchowymi, siddhi. Śaka oznacza linię przekazu, szkołę jogi, szkołę wiedzy tajemnej. Stąd przekaz Śakti kojarzy się z uprawomocnieniem praktyki, nabyciem zdolności do podążania drogą duchowego rozwoju. W "Jogasutrach" występuje (w złożeniach) jedynie czterokrotnie w tekstach 2.6, 2.23, 3.21, 4.34, zatem zaczynamy rozwijać śakti dopiero na drugim z czterech etapów zaawansowania w klasycznej jodze. Słowo "Śakti" używane jest potocznie w znaczeniu natchnienia, inspiracji, charyzmy, intensywnej aktywności, witalności. Śakti jako bogini jest spersonifikowaną żeńską połówką Boga jako Absolutu, w jodze jako małżonka Mistrza Śiwa.
Wyróżnia się wiele rodzajów Śakti jako mocy czy energii twórczej z których trzy najbardziej podstawowe to:
- Kriya-Śakti czyli żeńska moc działania, siła aktywnego życia, przejawienia siddhi;
- Ićcha-Śakti czyli siła czy moc woli, siła postanowienia, dotrzymywanie zobowiązań;
- Jńana (Dźńana)-Śakti czyli moc mądrości, potęga zrozumienia i wiedzy oraz mądrego osądu;
Śakti w odniesieniu do mistycznej energii Kundalini zwana jest Kundalini Śakti, szczególnie w tekstach tantrycznych. Tantra to odmiana religii i duchowości indyjskiej, w której kult Bogini Śakti jest najsilniejszy. Jedno z imion tej dewi brzmi Bhudźangi (czyli wąż), ponieważ w najniższej ćakrze (muladharze) leży ona "skręcona wokół lingi". "Skręcona" oznacza "w spoczynku". Mistyczna moc kundalini, w ciele istnieje tutaj w spoczynku, a pobudzona jest odczuwana jako intensywne gorąco, ciepło i światło.
Praktyki Lajów
Lajajoga prawidłowo nauczana kładzie nacisk na praktykowanie takich grup ćwiczeń jak mantra, mudra i jantra (yantra) – odpowiednio praca z dźwiękiem, postawą i gestem, oraz praca ze znakami i symbolami (mandala). Podana kolejność uwzględnia także metodologię wprowadzania ćwiczeń, o czym często zapominają nauczyciele wiedzy o ćakramach na Zachodzie ucząc w dosyć przypadkowy sposób w porównaniu z metodyką prawdziwych mistrzów Wschodu. Mantra oczyszcza narząd mowy i zmysł słuchu, mudra uzdatnia ciało dla przepływu wyższych energii, a jantra (yantra) pozwala na łączenie z wyższymi istotami niebiańskimi. W fazie doznawania kontaktu z wyższymi bytami, należy być bardzo ostrożnym, gdyż nie wszystkie byty bezcielesne bywają zaraz Aniołami czy Bogami czy Boginiami, a światy demoniczne też są pełne bezcielesnych duchów, często udających bóstwa i anioły.
Jeżeli chodzi o ćwiczenia typu asany – jogiczne pozycje kojarzone zwykle z jogą, system lajajogi używa głównie pozycji medytacyjnych: siedzących (siad klęczny, lotos), stojących (drzewo), leżących (śawasana) oraz spacerowania. Oczywiście z odpowiednim skupieniem, wizualizacją, rytmem oddychania czy modlitwą (mantrą). Praktykuje się dużo form pokłonów i półpokłonów oraz ruchów rytualnych czy ofiarniczych zwanych sthulla krija. Do praktyki lajów należą też dobrze znane w północnej Indii tak zwane biegi transcendentalne, przypominające jogging oraz spokojne leżenie na wodzie z minimalną ilością ruchu niezbędnego do utrzymania się na powierzchni. Jest to tak zwany relaks wodny połączony z sesją intensywnego oddychania oczyszczającego.
Lajajoga u podstaw słusznie kojarzona jest jako mistyczna droga, marga do zjednoczenia z Najwyższą Świadomością, z Bogiem (Absolutem), z Brahmanem, przez intensywne afirmatywne modlitwy jogiczne (Brahma-Ćintana), mantrowanie (recytacje mantr wedyjskich), medytacje z wyobrażeniem światła i oddawanie czci (pokłony, wielbienie), które prowadzą do przebudzenia mocy kundalini. Praca z ćakramami, ćakroterapie jakie powszechnie występują na Zachodzie stając się coraz popularniejsze, należy odnosić bardziej do metod praktyki lajajogi niż do metod kundalinijogi której są przypisywane, gdyż praca z Kundalini jest tradycyjnie częścią systemu Laja Jogi. Niestety z punktu widzenia metodologii lajajogi, często zachodnie systemy ćakroterapeutyczne pozbawione są elementarnych podstaw, takich jak recytowanie odpowiednich mantramów czy prawidłowe nawiązywanie łączności z bóstwem z pomocą intensywnych praktyk długotrwałego wielbienia jakiejś odpowiedniej formy dewy.
Laja Joga często kojarzona jest z technikami relaksacji oraz bardzo skutecznego uwalniania od napięć stresowych i traum, z jogiczna psychoterapią. W istocie głęboko psychoterapeutyczny i oczyszczający zmysły oraz umysł jest poziom praktyk znanych w Jodze jako Pratyahara. Uwolnienie, wybawienie człowieka od wszelkich kompleksów i syndromów winy przeważnie indukowanych, wmówionych przez chore otoczenie, szczególnie syndromów winy w dziedzinie życia seksualnego oraz prawa do bogactwa, zdaje się być podstawowym priorytetem wszelkiej terapeutycznej działalności w społeczeństwie. Rozmaite fobie, jak poczucie zagrożenia, urojenia grzeszności z wiązane z seksem, kompleks biedy i niższości, syndrom uległej i podporządkowanej owieczki, a raczej barana niezdolnego do samodzielnej i twórczej egzystencji, chora, apodyktyczna władza rodzicielska o strukturze feudalnej prowadząca do wyniszczenia jednostki, brak wartości duchowych i moralnych w społeczeństwie, wszystko to jest przedmiotem zainteresowania i kompleksowej terapii, przemiany i oczyszczenia w procesach prostych i przystępnych ćwiczeń tantrycznych Laja Jogi.
Sztuka Afirmowania i zmieniania wzorców myślowych, magia myśli, wizualizacji i modlitwy jest skutecznym narzędziem projektowania własnego losu, zmieniana uwarunkowań i polepszana własnego bytu dla każdej ludzkiej istoty. Ćwiczenia oddechowe i proste wibracje dźwiękowe pozwalają skutecznie oczyścić człowieka z jego kompleksów, fobii i zahamowań aby żył całą pełnią życia.
Dikszan - Inicjacja w Jodze
Dikszan – inicjacja, przyjęcie, zapoczątkowanie w Laja Jogę oznacza ustanowienie połączenia pomiędzy ludzkim duchem ubranym w ciało, a Odwiecznym Najwyższym i Najświętszym Duchem Wszechrzeczy, Bogiem Absolutem, Brahmanem, który pozostaje bezcielesny jako Najwyższe Światło i Mądrość. Energia inicjacji jest przepływem tchnienia, energii i łaski Najwyższej Świadomości, Ducha Bożego i pojednaniem się z Bogiem w Duchu. Ułatwia skupienie się w Duchu i Prawdzie oraz autentycznie duchową, natchnioną modlitwę czy medytację. Można powiedzieć, że inicjacja jest zawsze chrztem w Duchu Świętym dokonanym dla praktyki duchowego roztopienia się w Najwyższej Świadomości, w Bogu. W praktyce lekcje inicjacyjne dla praktykujących Laja Jogę podzielone są na kilka etapów, a tradycja wymienia cztery lekcje początkowe, trzy zaawansowane i trzy realizacyjne. Najczęściej wspomina się o siedmiostopniowym przekazie czyli cztery podstawowe oraz trzy zaawansowane lekcje. Ogólnie, na Wschodzie mówi się, że każda Joga rozpoczyna się od inicjacji z rąk Guru (Mistrza) lub odpowiednio autoryzowanego aćarya (nauczyciela). Ponieważ wiele osób interesuje się jogą, a nawet próbuje wykonywać niektóre ćwiczenia, warto zapamiętać, że prawdziwa praktyka jogi rozpoczyna się z chwilą otrzymania dikszanu, inicjacji od Guru - Mistrza Linii Przekazy Jogi.
Samadhi Mahalaja (ang. Samadhi Mahalaya) - Jeden jest cel wszystkich systemów duchowej praktyki jogi, chociaż metody są nieraz nieco odmienne. Sposób osiągania samadhi - celu wszelkiej jogi jest w tradycji Laya Sampradaya nazywany Mahalaya, co oznacza Wielkie Wchłonięcie, rozpuszczenie się w Tęczowe Ciało, zjednoczenie z Najwyższą Świadomością, z Wszechduchem, z Bogiem. Bhawana (Nirwana), Dharmamegha, a w końcu Mahasandhi to trzy kolejne stopnie ostatecznego rozpuszczenia się w bezkresie Wielkiego Ducha. Kres drogi wstąpienie na Niebiosa na wzór Śiwa Yogeśwara, Parwati Dewi, Ramaćandra, Ryszi Bhrygu, El-Moryah-Henocha, Eliasza, Jezusa, Padmasambhawy i innych wielkich, Bożych Joginów. Lajowie praktykują trzy poziomy Kriya: Sthulla Kriya (Asany, Bhandy, Mudry), Sukshma Kriya (Pranayama, Pratyahara i Dharana) oraz Laya Kriya (Dhyana i Samadhi). Osiągając bezkres praktykuje się Trzecią Krija Jogę zwaną ściślej terminem Laja Krija (ang. Laya Kriya). Jest to przedmiot praktyki Tajemnej Laja Jogi zwanej też Kandha Jogą. Podążanie za Nauczycielem (Aćarja) oraz Mistrzem, Śri Guru, pozwala opanować coraz głębsze i intensywniejsze pojazdy inicjacyjnych praktyk. Wszystko dzięki pełnemu miłości i woli wewnętrznego rozwoju podążaniu za Guru Szkoły Lajów.
Siedem uczniowskich stopni inicjacji
Ścieżkę wyznaczają jej kolejne stopnie. Siedem kolejnych wtajemniczeń ukazuje pracę duchową w tradycji Himawanti, czy jak wolisz Waidika Laya Yoga. Ćwiczących jogę, w tym laja jogę bez inicjacji (dikszanu) uważa się za kandydatów próbujących przygotować się do podjęcia Ścieżki Jogi.
Siedem kolejnych stopni uczniowskich powiązanych jest z siedmioma ośrodkami duchowej energii, czyli tzw. ćakramami. Proces wewnętrznej przemiany na każdym stopniu odpowiada rytmowi życia każdego z adeptów ścieżki, wyznaczając jakby kolejny pojazd do celu, podróżujący jednak z coraz większą prędkością. Laja Joga znana jest zwykle ze swych głęboko ezoterycznych nauk o ćakramach, ośrodkach subtelnych energii i mocy duszy (jaźni).
1. Sadhana zwana też Mansa Jogą stosuje ćwiczenia leczniczego oddychania, pracę z dźwiękiem (mantra) i wizualizację światła lub kontemplacje piękna przyrody jako podstawę wewnętrznej przemiany. Stopień ten można ująć słowem Zatrwożony, gdyż oddaje stan osoby szukającej w ćwiczeniach jogi pomocy i rozwiązania swych problemów. Mansa Joga to inaczej Integralne Uzdrowienie Człowieczego Umysłu. Laja Sadhana to ćwiczenia dla harmonii w życiu. Pierwsza lekcja laja jogi ma za zadanie usunąć splamienia chaosu i niepokoju umysłu. Jest to trening doskonalenia umysłu i transformacji emocji. Pierwsze ćwiczenia służą rozwiązywaniu emocjonalnych problemów i rozwojowi mentalnych mocy drzemiących w naszych umysłach, a rozbudzanych przez Bożą Światłość i Miłość tryskającą z głębi duszy, z głębi prawdziwej jaźni. Duchowe przebudzenie w codziennym życiu, uzdrowienie swojego życia oraz usunięcie korzenia lęku materialnej egzystencji dla zbudowania siły wiary, oto esencja pierwszego stopnia praktyki w Zakonie Misterium (Laja Sangha), który jest świecką wspólnotą praktykujących lajów. Pierwszy stopień Laja Margi odpowiada ezoterycznemu pierwszemu wtajemniczeniu dawnych mitraitów czyli Białym Krukom.
2. Abhjasa (ang. Abhyasa) - oto i drugi stopień praktyki ujmowany słowem Rozglądający. Utwierdzanie w jaźni serca. Schronienia i ślubowania, a także ofiarowania określają ten stopień, na którym głównym motywem praktyki jest poszukiwanie Boga i w ogóle duchowy rozwój. Stałość i regularność w praktyce jest niezmiernie ważna, tak samo jak ścisłe trzymanie się instrukcji nauczyciela. Poprzez praktykowanie (sadhanę) przez długie okresy czasu w sumienny i uczciwy sposób osiągamy etap Abhyasa.
3. Pradźnia-sadhana - to poszukiwanie mądrości ujęte słowem Kołaczący, od pukania do wrót mądrości i wiedzy duchowej wewnątrz ludzkiej jaźni (budhi, atman). Dźńana Joga mędrców zwanych Ryszi (Sufi). W tej lekcji pojawia się ideał duchowego oddania i uwielbienia jako klucz do wrót komnaty mądrości. Pradźńa oznacza ożywienie sfery pierwotnej mądrości i samowiedzy duszy (jaźńi), zatem intuicja na tym etapie jest potężnie rozwinięta, także zdolność przewidywania oraz przeczuwania, a także zdolność rozumienia spraw głębszych w przejrzysty sposób.
4. Pradźnia-abhjasa - jest jogą centralną łączącą ścieżkę Siedmiu Stopni według ćakramów ze ścieżką Dwunastu Stopni według serca. Ten pojazd pracuje poprzez ośrodek serca oraz głowy i rozwija Mądrość urzeczywistnienia boskiej Duszy (Purusza, Atman). Słowo Słuchający ujmuje ten pojazd wznoszenia. Harmonia z Prawem Wszechświata, ekstremalnie przebudzona intuicja i rozeznawanie oraz prawdziwy osąd (Viveka).
5. Krija-sadhana - tu nutą przewodnią jest wycofanie świadomości ze świata zewnętrznego do wewnątrz i wsłuchiwanie się w wibracje dźwięku ducha. Słowem Przypominający można ująć fundamentalną działalność adepta tego pojazdu. Duch przypomina o wszystkim w stosownym czasie. Praktyka tej Pierwszej Krija Jogi obejmuje głównie ćwiczenia zwane sthula krija. Jest to etap budzenia Śakti, Kundalini, a zatem także etap manifestacji wewnętrznych duchowych mocy, siddhi.
6. Krija-abhjasa - tu adept zajmuje się praktyką zwaną Krijaśaktipat, która jest łaską guru linii przekazu, wszechłaską Boga. Wiele można powiedzieć i zrozumieć poprzez kluczowe słowo: Przetwarzający. Oto i praca przekształcania nasion przeszłości. Zwiemy tę praktykę Drugą Krija Jogą, a zawiera ona przede wszystkim ćwiczenia zwane sukszma krija, subtelnymi krijami.
7. Samnjasa ujmowana słowem Rycerz oznacza pojazd najintensywniejszych przemian opierających się o praktykowanie wyrzeczenia i oddzielenia. Nieustająca Dhjana, czyli kontemplacja przepływu Wielkiego Ducha, jest praktyką aspirantów rozpuszczających się w Tęczowe Światło. Spalanie całej przeszłej karmy. Podstawową pracą jest intensywna Mahasadhana, Wielka Praktyka Samoofiarowania. Samnyasa jest esencją wszystkich praktyk poprzednich lekcji oraz biegłością w ich stosowaniu.
ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz